Αναρτήσεις
Άρθρο 22/12/2010
Όλοι αναφέρονται στο πνεύμα των Χριστουγέννων αλλά πιο είναι αυτό το πνεύμα τελικά; Η αγάπη, η ειρήνη, η ευσπλαχνία, αλλά κυρίως η ταπεινότητα συνδιαμορφώνουν την εικόνα και τα μηνύματα της γιορτής για την γέννηση του Χριστού.
Δυστυχώς, πρώτα και κύρια η Εκκλησία έχει ξεφύγει τελείως από αυτό το πνεύμα. Οι θεόρατοι ναοί κάθε άλλο παρά ταπεινότητα εκπέμπουν. Ο Χριστός γεννήθηκε ανάμεσα στα ζώα και τα άχερά και αυτοί ντύνουν τους ναούς με χρυσάφι και πολυτέλεια. Δεν είναι μυστικό ότι οι περισσότεροι ναοί στην Κύπρο θυμίζουν παλάτια παρά ναούς για προσευχή και περισυλλογή. Με όλο αυτό τον πλούτο να σε περιτριγυρίζει, με όλους αυτούς τους τεράστιους πολυέλεους πάνω από το κεφάλι σου και με τα χρυσαφένια δισκοπότηρα, στο μυαλό σου κάθε άλλο παρά η διδασκαλία του Χριστού έρχεται.
Σε τέτοιες περιόδους όπου ο λαός περνά δύσκολες ώρες λόγω οικονομικής κρίσης όλος αυτός ο πλούτος της εκκλησίας προκαλεί. Προκαλούν όλοι αυτοί οι Επίτροποι που συνεχίζουν να ζητούν λεφτά από τον λαό για να κτιστεί άλλη μια θεόρατη εκκλησία ή για να γίνουν αγιογραφίες ή για να αγοραστεί ένας «βασιλικός» σκάμνος. Ζητούν δηλαδή από τους φτωχούς να δίνουν εισφορά στον πλούτο και δυστυχώς η πάμπλουτη Εκκλησία δεν επιστρέφει αυτά που πρέπει στην κοινωνία, στους φτωχούς και σε όσους έχουν ανάγκη. Βλέπετε υπάρχουν οι επενδύσεις, οι διάφορες επιχειρήσεις που φαίνεται ότι έχουν προτεραιότητα ώστε τα εκατομμύρια να γίνουν ακόμη περισσότερα.
Αλήθεια αν αφαιρέσουμε μόνο το χρυσάφι και την πολυτέλεια που υπάρχει στους ναούς, αν αφαιρέσουμε δηλαδή αυτά που ο ίδιος ο Χριστός πολέμησε και απεχθανόταν, πόσα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα θα μπορούσαμε να λύσουμε σήμερα στην Κύπρο; Μια τέτοια κίνηση θα έδινε πίσω μεταξύ άλλων και την χαμένη ταυτότητα της Εκκλησίας. Θα ήταν μια ευκαιρία να εφαρμόσει στην πράξη αυτά που έλεγε και δίδαξε ο Χριστός διότι τελικά τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Με τόσο πλούτο οι άγιοι πατέρες κάθε άλλο παρά αγιότητα εκπέμπουν. Τα σχόλια μου δεν στρέφονται προς τους απλούς ιερείς και τα μικρά ξωκλήσια αφού παραμένουν μια γνήσια παραφωνία στο «έργο» της ηγεσίας της Εκκλησίας.
Η αυτοκριτική είναι μεγάλη αρετή και ο καθένας μας πρέπει να κάνει την δική του ιδιαίτερα αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων. Η Εκκλησία πρέπει να κάνει σύντομα και την δική της αυτοκριτική μέσα από ένα απλό ερώτημα: Αυτά που διδάσκει τα εφαρμόζει; Δυστυχώς, στα λόγια του Αρχιεπισκόπου δυσκολεύεσαι να βρεις μηνύματα αγάπης και συμφιλίωσης. Στο δικό μου το μυαλό, άλλα ψάλλουν και άλλα κάνουν. Πότε η ηγεσία της Εκκλησίας θα κάνει αυτοκριτική και θα θέσει φραγμό στην μεγαλομανία παραμένει άγνωστο και μάλλον είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο…
Μιχάλης Κ. Πούρος
Όλοι αναφέρονται στο πνεύμα των Χριστουγέννων αλλά πιο είναι αυτό το πνεύμα τελικά; Η αγάπη, η ειρήνη, η ευσπλαχνία, αλλά κυρίως η ταπεινότητα συνδιαμορφώνουν την εικόνα και τα μηνύματα της γιορτής για την γέννηση του Χριστού.
Δυστυχώς, πρώτα και κύρια η Εκκλησία έχει ξεφύγει τελείως από αυτό το πνεύμα. Οι θεόρατοι ναοί κάθε άλλο παρά ταπεινότητα εκπέμπουν. Ο Χριστός γεννήθηκε ανάμεσα στα ζώα και τα άχερά και αυτοί ντύνουν τους ναούς με χρυσάφι και πολυτέλεια. Δεν είναι μυστικό ότι οι περισσότεροι ναοί στην Κύπρο θυμίζουν παλάτια παρά ναούς για προσευχή και περισυλλογή. Με όλο αυτό τον πλούτο να σε περιτριγυρίζει, με όλους αυτούς τους τεράστιους πολυέλεους πάνω από το κεφάλι σου και με τα χρυσαφένια δισκοπότηρα, στο μυαλό σου κάθε άλλο παρά η διδασκαλία του Χριστού έρχεται.
Σε τέτοιες περιόδους όπου ο λαός περνά δύσκολες ώρες λόγω οικονομικής κρίσης όλος αυτός ο πλούτος της εκκλησίας προκαλεί. Προκαλούν όλοι αυτοί οι Επίτροποι που συνεχίζουν να ζητούν λεφτά από τον λαό για να κτιστεί άλλη μια θεόρατη εκκλησία ή για να γίνουν αγιογραφίες ή για να αγοραστεί ένας «βασιλικός» σκάμνος. Ζητούν δηλαδή από τους φτωχούς να δίνουν εισφορά στον πλούτο και δυστυχώς η πάμπλουτη Εκκλησία δεν επιστρέφει αυτά που πρέπει στην κοινωνία, στους φτωχούς και σε όσους έχουν ανάγκη. Βλέπετε υπάρχουν οι επενδύσεις, οι διάφορες επιχειρήσεις που φαίνεται ότι έχουν προτεραιότητα ώστε τα εκατομμύρια να γίνουν ακόμη περισσότερα.
Αλήθεια αν αφαιρέσουμε μόνο το χρυσάφι και την πολυτέλεια που υπάρχει στους ναούς, αν αφαιρέσουμε δηλαδή αυτά που ο ίδιος ο Χριστός πολέμησε και απεχθανόταν, πόσα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα θα μπορούσαμε να λύσουμε σήμερα στην Κύπρο; Μια τέτοια κίνηση θα έδινε πίσω μεταξύ άλλων και την χαμένη ταυτότητα της Εκκλησίας. Θα ήταν μια ευκαιρία να εφαρμόσει στην πράξη αυτά που έλεγε και δίδαξε ο Χριστός διότι τελικά τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Με τόσο πλούτο οι άγιοι πατέρες κάθε άλλο παρά αγιότητα εκπέμπουν. Τα σχόλια μου δεν στρέφονται προς τους απλούς ιερείς και τα μικρά ξωκλήσια αφού παραμένουν μια γνήσια παραφωνία στο «έργο» της ηγεσίας της Εκκλησίας.
Η αυτοκριτική είναι μεγάλη αρετή και ο καθένας μας πρέπει να κάνει την δική του ιδιαίτερα αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων. Η Εκκλησία πρέπει να κάνει σύντομα και την δική της αυτοκριτική μέσα από ένα απλό ερώτημα: Αυτά που διδάσκει τα εφαρμόζει; Δυστυχώς, στα λόγια του Αρχιεπισκόπου δυσκολεύεσαι να βρεις μηνύματα αγάπης και συμφιλίωσης. Στο δικό μου το μυαλό, άλλα ψάλλουν και άλλα κάνουν. Πότε η ηγεσία της Εκκλησίας θα κάνει αυτοκριτική και θα θέσει φραγμό στην μεγαλομανία παραμένει άγνωστο και μάλλον είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο…
Μιχάλης Κ. Πούρος
