Αναρτήσεις
Εκλογές για χάος ή για ελπίδα….
Η Ελλάδα οδεύει προς νέες εκλογές και όλη η Ευρώπη παρακολουθεί τα τεκταινόμενα με κομμένη την ανάσα. Περισσότερο άγχος έχουμε εδώ στην Κύπρο, αφού τυχόν ένα αποτέλεσμα που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην δραχμή, δηλαδή στην χρεοκοπία, είμαστε οι πρώτοι που θα κτυπηθούμε βαριά από αυτό το οικονομικό τσουνάμι.
Με τυχόν πτώχευση της Ελλάδας, θα χαθούν πολλά κεφάλαια των Κυπριακών τραπεζών οι οποίες είχαν την «σοφία» να εκτεθούν σε τόσο μεγάλο βαθμό στα Ελληνικά ομόλογα. Οι επιπλέον τεράστιες ζημιές των τραπεζών είναι ικανές να οδηγήσουν την Κυπριακή οικονομία σε κατάρρευση. Το χρήμα είναι το κύριο οξυγόνο για να αναπνέει μια οικονομία και οι Τράπεζες μας έχουν αφήσει πολύ από αυτό το οξυγόνο στον αέρα με αποτέλεσμα σήμερα να κινδυνεύουμε από οικονομική ασφυξία. Η Κυπριακή Κεντρική Τράπεζα που έχει την ευθύνη να ελέγχει την «βαλβίδα οξυγόνου» της κάθε Τράπεζας απέτυχε παταγωδώς. Οι συνέπειες από μια τέτοια κατάρρευση θα είναι πολύ πιο επώδυνες στον απλό πολίτη, ο οποίος δεν ευθύνεται για αυτή την κακοδιαχείριση κεφαλαίων.
Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι για την παγκόσμια οικονομική κρίση ευθύνεται το ακραίο οικονομικό σύστημα του νεοφιλελευθερισμού το οποίο τελικά έχει πετύχει τον στόχο του να γίνουν οι πλούσιοι, πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, εξαφανίζοντας σταδιακά και την μεσαία τάξη. Είναι πλέον αντιληπτό ότι η πολυδιαφημιζόμενη παγκοσμιοποίηση, αντί να στοχεύει στην διεθνοποίηση της ευημερίας, μοιράζει μόνο προβλήματα και δυστυχία.
Πέραν όμως, από τις αδυναμίες του συστήματος, για την συνεχιζόμενη Ελληνική οικονομική και πολιτική κρίση ευθύνες συναντούμε πρώτα και κύρια στην ανεξέλεγκτη διαφθορά και κακοδιαχείριση των εκάστοτε Ελληνικών Κυβερνήσεων (από ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία) οι οποίοι έχουν φέρει την χώρα στα σημερινά χάλια. Φυσικά αυτές οι κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν και την ανοχή της μεγάλης μάζας των Ελλήνων ψηφοφόρων που τους στήριζαν επί σειρά ετών. Δεν φτάνει που φόρτωσαν στην χώρα ένα δυσβάστακτο χρέος και ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα διαπραγματευτήκαν με τον χειρότερο τρόπο τα μνημόνια από τον Μηχανισμό στήριξης.
Είναι μεγάλη η αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δώσει σωστές λύσεις αφού τελικά επικρατεί το εθνικό συμφέρον των μεγάλων χωρών έναντι του συνόλου, μετατρέποντας την σε μια Ένωση πολλών ταχυτήτων όπου πλέον οι φτωχές χώρες θα είναι οικονομικά όμηροι των δυνατών. Δυστυχώς, η Ευρώπη αντί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της Ελλάδας με ανθρωπισμό και ρεαλισμό, ώθησε τα πράγματα σε χειρότερες καταστάσεις μέσα από πολιτικές ακραίας λιτότητας. Τα μνημόνια που σέρβιραν στην Ελλάδα δεν έδωσαν θεραπεία αλλά έπληξαν άμεσα την ρευστότητα και απώθησαν την ανάπτυξη. Η κα. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί θέλησαν να προστατεύσουν πρώτα και κύρια τα δικά τους κεφάλαια και συμφέροντα θέτοντας σε δεύτερη μοίρα το καλό του Ελληνικού λαού αλλά και της Ευρώπης γενικότερα. Για αυτές τους τις ακραίες αποφάσεις ο κ. Σαρκοζί έχει ήδη πάει σπίτι του, και η κα. Μέρκελ εάν δεν αλλάξει στρατηγική διαφαίνεται ότι και αυτή θα έχει την ίδια κατάληξη.
Ευθύνες καταγράφονται και στην διαχρονική αποτυχία της Ελληνικής Αριστεράς να δώσει ενιαία εναλλακτική επιλογή στον λαό. Ακόμη και τώρα που ο λαός τους έδειξε μια ξεκάθαρη διάθεση να τους εμπιστευθεί απέτυχαν να αφήσουν στην άκρη τα κομματικά τους συμφέροντα για το καλό του τόπου.
Η δε απόφαση του κ. Σαμαρά να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές αυτή την δεδομένη στιγμή κρίνεται ως άκρως απαράδεκτη. Είναι εμφανές ότι τέτοιοι πολιτικοί ηγέτες είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Η Ελλάδα χρειαζόταν επίμονα μια περίοδο σταθερότητας μέσα σε κλίμα ενότητας και όχι εκλογές και το αλαλούμ που βλέπουμε σήμερα. Φαίνεται ότι κάποιοι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους και ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καρέκλα και τα αξιώματα.
Οι πρόσφατες εκλογές δεν έδειξαν φώς στο τούνελ αλλά αντίθετα βύθισαν περισσότερο την χώρα στο σκοτάδι. Επιτέλους, όλοι οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες θα έπρεπε να είχαν πάρει τα μηνύματα. Η Ελλάδα βουλιάζει και το κουπί θα πρέπει να το τραβήξουν όλοι μαζί και όχι ο καθένας να πηδά στην θάλασσα για να σώσει τον εαυτούλη του. Αν βουλιάξει η Ελλάδα όλοι θα βρεθούν στον βυθό και μαζί και η Κύπρος η οποία έχει αφεθεί να εκτεθεί στα Ελληνικά ομόλογα.
Μια ενωμένη ελληνική αριστερά μπορεί να δώσει διέξοδο. Μπορεί να δώσει στο λαό μια ειλικρινή ρεαλιστική πρόταση. Η σύνεση και η λογική προστάζουν ότι τα μνημόνια δεν μπορούν εύκολα να καταργηθούν. Θα μπορούσε όμως να διεκδικηθεί μια επαναδιαπραγμάτευση με κάποιους άλλους όρους οι όποιοι θα επιτρέπουν και μέτρα προς την πλευρά της ανάπτυξης.
Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να μπει στο περιθώριο της Ευρώπης, βγάζοντας την έξω από το ευρώ. Μία τέτοια κίνηση δυνατόν να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και εθνικά πολιτικά ζητήματα αφού η Τουρκία δεν έπαψε ποτέ να καραδοκεί.
Βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα νιώθεις μέσα σου μια απέραντη λύπη. Λύπη για το πώς κατάντησε αυτή η χώρα, διότι περί κατάντιας πρόκειται. Μια χώρα που δίδαξε τον κόσμο τόσα πολλά ιδεώδη όπως η Δημοκρατία, το Ολυμπιακό πνεύμα και έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα ένα απέραντο Πολιτιστικό πλούτο. Δυστυχώς, η Ελλάδα του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα δεν έχει ούτε την παραμικρή σχέση με την Ελλάδα του χαοτικού σήμερα.
Ο Ελληνικός λαός νιώθει θυμωμένος και αδικημένος, όμως στις 17 του Ιούνη θα πρέπει να προσγειωθεί και να ψηφίσει με την λογική και όχι με το συναίσθημα. Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών θα κριθούν ως θετικά εάν θα οδηγήσουν την χώρα σε σχηματισμό κυβέρνησης που θα αφήσει την χώρα στο Ευρώ και όχι να την γυρίσει πίσω στην δραχμή, με ξεκάθαρη εντολή έστω μερικής επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου για να υπάρξουν και προοπτικές οικονομικής ώθησης.
Ας ελπίσουμε ότι η νέα Κυβέρνηση (αν προκύψει) θα διεκδικήσει κάτι περισσότερο από την άσπλαχνη Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι θα οδηγήσει την χώρα με την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση μακριά από τον γκρεμό, σε συνθήκες σταθερότητας, κάτι που θα βοηθήσει την ανάπτυξη αλλά και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.
Φυσικά εδώ στην Κύπρο θα πρέπει να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα εφαρμόζοντας προληπτική στρατηγική για κάθε αρνητικό ενδεχόμενο.
Ας ελπίσουμε ότι στις 17 Ιουνίου θα έχουμε εκλογές που θα δώσουν ελπίδα και όχι χάος. Ευτυχώς που έκτισαν αυτό τον φάρο Πολιτισμού πάνω σε ένα λόφο για να δίνει έστω μια ελπίδα ότι η Ελλάδα μπορεί να επανέλθει, να μεγαλουργήσει ξανά και να καταφέρει πολλά. Η ελπίδα μας λοιπόν με όλα αυτά τα λυπηρά που βλέπουμε ο λόφος του Παρθενώνα…αυτός απέμεινε!
Μιχάλης Κ. Πούρος
