Αναρτήσεις
Μετά το τραγικό συμβάν στο Μαρί, είχα γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου ότι έχουμε σαν Κυπριακή κοινωνία υποστεί ένα τεράστιο σοκ. Είναι γενικός κανόνας ότι μετά από ένα πρόβλημα ή μια κρίση πέραν από τα πολλά αρνητικά και τις συνέπειες που δημιουργούνται, υπάρχει και μια κρυφή ελπίδα ότι μπορεί μέσα από αυτή την τραγωδία να γίνουμε πιο σοφοί, ότι έχουμε πάρει ένα καλό μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και τις ίδιες παραλήψεις. Η ελπίδα μέσα μου παραμένει κρυφή αλλά όπως συνηθίζουμε να λέμε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Όσο ζω θα ελπίζω ότι μπορούμε να αλλάξουμε σαν κράτος, ότι μπορούμε να κάνουμε τον εκσυγχρονισμό πράξη.
Δεν ωφελεί πλέον σε τίποτα η συνεχιζόμενη δημόσια αντιπαράθεση αφού τα προβλήματα τρέχουν οι προκλήσεις αυξάνονται και δεν θέλω καν να σκεφτώ που θα μας οδηγήσει μια παρατεταμένη διχόνοια στον τόπο. Επιβάλλεται να προχωρήσουμε μπροστά ξεκαθαρίζοντας πλέον τα δεδομένα που έχουμε σήμερα μπροστά μας:
1. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν θα παραιτηθεί. Συνεπώς βάση του συντάγματος συνεχίζει για τους εναπομείναντες 16 μήνες την θητεία του.
2. Υπάρχει ξεκάθαρα μια δυσαρέσκεια του λαού για την πολιτική ζωή στον τόπο κάτι που θα οδηγήσει σε αύξηση της αποχής.
3. Υποβόσκει μια επικίνδυνη ένταση μεταξύ του λαού και ακροβατούμε σε τεντωμένο σχοινί με κίνδυνο η διαφωνία να μετατραπεί σε διχόνοια και συνεχή διαμάχη.
4. Πέραν από τις διαφωνίες που ακούστηκαν υπήρξαν και θέσεις στο πόρισμα Πολυβίου, για τις οποίες όλοι συμφώνησαν και αφορούν το σύστημα.
Με αυτά τα δεδομένα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις ακόλουθες τέσσερις προκλήσεις:
1. Τις συνομιλίες στο Κυπριακό, με τους κινδύνους που πάντα ελλοχεύουν από πιθανούς ελιγμούς της Τουρκίας.
2. Την σωστή διαχείριση των εσόδων από την πιθανή ανεύρεση και εξόρυξη υδρογονανθράκων αλλά και την αντιμετώπιση των απειλών της Τουρκίας.
3. Την βελτίωση της Κυπριακής Οικονομίας μέσα από την περαιτέρω εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών αλλά και μέσα από μια προσπάθεια να εξευρεθούν τρόποι να συνεισφέρουν όλοι για την κρίση.
4. Την σωστή οργάνωση για ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας.
Έχοντας λοιπόν μπροστά μας αυτές τις προκλήσεις και λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα που έχω προαναφέρει παραθέτω εύλογα ερωτήματα για προβληματισμό και αυτοκριτική:
1. Είμαστε σε θέση σήμερα με το υφιστάμενο εσωτερικό μέτωπο να αντιμετωπίσουμε τους όποιους ελιγμούς της Τουρκιάς; Tί θα γίνει εάν όλα αυτά που απέρριπτε ο Έρογλου τα αποδεχτεί στην Νέα Υόρκη και βρεθούμε σε παρόμοιες καταστάσεις του παρελθόντος; Θα μπορέσουμε ενωμένοι να χειριστούμε τέτοιους κινδύνους αλλά και τις συνέπειες τους;
2. Λαμβάνουμε υπόψη ότι τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό τα παρακολουθούν οι ξένοι αλλά και η ίδια η Τουρκία με ότι αυτό συνεπάγεται;
3. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα θέματα της Οικονομίας δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε ως μοχλό πίεσης; Έχουμε επίγνωση ότι δεν θα πρέπει να μπουν τα όποια εμπόδια προς την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών γιατί απλά αυτό θα μας βυθίσει περαιτέρω οικονομικά και όχι μόνο;
4. Έχουμε αντιληφθεί ότι η Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι συνεχής αναφορές περί αναξιόπιστου Προέδρου ουσιαστικά πλήττουν την ευρύτερη εικόνα μας σαν κράτος αφού είναι ο ίδιος Πρόεδρος που καλείται να ηγηθεί της Ευρωπαϊκής Προεδρίας για 6 μήνες;
5. Υπάρχει η βούληση να βελτιωθεί επιτέλους αυτό το σύστημα που όλοι κατακεραυνώνουν; Μήπως τα Ανώτατα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα της χώρας μπορούν να δώσουν κατευθύνσεις, ιδέες και συγκεκριμένες εισηγήσεις; Μήπως έφτασε η ώρα το διαχρονικό πρόβλημα της Κύπρου, λανθασμένα άτομα σε λανθασμένες θέσεις, να προβληματίσει όλους; Έχουμε την γνώση αλλά και την διάθεση να εμπιστευτούμε σωστά άτομα για να διοικήσουν μέσα από σωστό προγραμματισμό, κατάλληλη οργάνωση και διεύθυνση αλλά και σωστό έλεγχο και συντονισμό;
Η ουσία είναι ότι τούτη την ώρα προέχει να απαντηθούν με ειλικρίνεια τα πιο πάνω ερωτήματα και το κυριότερο επιβάλλεται να απαντηθούν σύντομα. Μετά από κάθε κρίση υπάρχουν και πολλές ευκαιρίες. Αυτές τις ευκαιρίες θα πρέπει να τις αρπάξουμε με ανοιχτό μυαλό ώστε να προχωρήσουμε μπροστά μεθοδικά και δημιουργικά για εκσυγχρονισμό του κράτους και της κοινωνίας. Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις αλλά και τα φοβερά κοινωνικά μας προβλήματα.
Ξέρετε στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών χάθηκε μέσα στις ατέρμονες και εξαντλητικές συζητήσεις για το πόρισμα, ένα άλλο μεγάλο ζήτημα με μια άλλη σημαντική και τραγική είδηση: "9χρονοι καπνιστές και 14χρονα βαποράκια". Πραγματικά είναι αδιανόητο να διαβάζω από την μια τέτοιες ειδήσεις και από την άλλη να μην γίνεται αντιληπτό ότι δεν πάει άλλο.
Συνεπώς, ζητείται ψυχραιμία και αυτοκριτική από όλους. Χρειαζόμαστε ένα έντονο προβληματισμό για το μέλλον μας.
Μιχάλης Κ. Πούρος
