Λιτότητα = Μαζοχιστική Οικονομία

Δύο χρόνια μετά το καταστροφικό κούρεμα του EUROGROUP η Κυπριακή οικονομία προσπαθεί να αναπνεύσει. Η επιδείνωση της κατάστασης στην ανεργία, στα κοινωνικά παντοπωλεία αλλά και στα επισφαλή δάνεια είναι γεγονός. Επικρατεί μια παρατεταμένη αβεβαιότητα η οποία έχει βυθίσει την αγορά σε ένα κλίμα κατάθλιψης. Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής σε αυτά που περιγράφω αφού αυτά βιώνουμε στην Κύπρο σήμερα. Και να σκεφτεί κανείς ότι ακόμα δεν έσκασε η βόμβα των εκποιήσεων.

Πέρα από λαϊκισμούς και πολιτικές σκοπιμότητες αντικειμενικά κάποιος θα διαπιστώσει ότι η ρίζα του κακού πάει πολλά χρόνια πίσω, αφού το πρόβλημα της κακοδιαχείρισης ήταν διαχρονικό. Πάντοτε υπήρχε η αδυναμία της διοικητικής ανεπάρκειας μέσα από την τοποθέτηση λάθος ατόμων σε λάθος θέσεις, οι οποίοι με την σειρά τους έπαιρναν πολλές λάθος αποφάσεις. Αυτές οι λανθασμένες αποφάσεις κάποτε κόστιζαν  λίγα και κάποτε κόστιζαν εκατομμύρια.

Αποκορύφωμα για την ουσιαστική κατάρρευση της Κυπριακής οικονομίας ήταν τα όσα λανθασμένα και εγκληματικά έγιναν στον Χρηματοπιστωτικό τομέα.  Όσο περνούν οι μέρες τόσο περισσότερα σκάνδαλα βγαίνουν στην επιφάνεια για το πώς σκόρπιζαν το χρήμα στους πέντε ανέμους.

Αναμφίβολα το καθοριστικό και τελειωτικό κτύπημα ήρθε από τους «φίλους» μας στην Ευρώπη. Όπως φάνηκε στην συνέχεια αυτό έγινε με τις ευλογίες της δικής μας Κυβέρνησης. Αντί πραγματικής βοήθειας με το κούρεμα του Μάρτη του 2013, μας έχουν γονατίσει την Οικονομία και μας ενθαρρύνουν και από πάνω να τρέξουμε με τα γόνατα.

Περάν από το κούρεμα, το Μνημόνιο μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί  περισσότερο ως ένα έγγραφο τιμωρίας παρά ως ένα σχέδιο για να βοηθήσει την Κύπρο να ορθοποδήσει. Η όλη φιλοσοφία της Τρόικας επικεντρώνεται  μόνο στη λιτότητα, χωρίς να υπάρχει η έμφαση για ανάπτυξη. Η αποτυχία αυτής της συνταγής έχει επιβεβαιωθεί από βραβευμένους οικονομολόγους διεθνούς εμβέλειας. Η παρατεταμένη ύφεση δεν οδηγεί σε νέες θέσεις εργασίας αλλά ούτε και στο άνοιγμα της αγοράς.

Και ενώ ο απλός πολίτης βρίσκεται μεταξύ απόγνωσης και απαγοήτευσης η Κυπριακή Κυβέρνηση συνεχίζει τους πανηγυρισμούς αδιαφορώντας για τα μηνύματα που τους στέλνουν οι Πολίτες μέσω των δημοσκοπήσεων. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση έχει ταυτιστεί πλήρως με την φιλοσοφία της Τρόικας. Θεωρούν το Μνημόνιο ως το «Ευαγγέλιο» που επεδίωκαν να υλοποιήσουν εδώ και χρόνια ιδιαίτερα στα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αποδυνάμωση του μοντέλου της μικτής οικονομίας, προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων, με ότι αρνητικό αυτό συνεπάγεται σε μια μικρή αγορά όπως είναι η Κύπρος. Δυστυχώς, δεν υπάρχει διάθεση αλλά ούτε και πρόθεση από πλευράς Κυβέρνησης να επαναδιαπραγματευτεί με την Τρόικα ώστε να βελτιωθούν  οι κακές προτάσεις του Κυπριακού μνημονίου,  όπως είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα  κρατικού πλούτου αλλά και το ξεζούμισμα των μικρομεσαίων στρωμάτων.

Με αυτά τα δεδομένα δεν είναι ξεκάθαρο πώς η Κύπρος θα εξέλθει από αυτή την κατάσταση. Επαναλαμβάνω ότι το κερασάκι στην τούρτα είναι οι εκποιήσεις οι οποίες θα έχουν και τις ανάλογες παρενέργειες στην Κυπριακή κοινωνία. Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια σύμφωνα με στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας τον Ιούνιο του 2013 υπολογίζονταν γύρω στα 21 δις, ενώ τον Ιανουάριο του 2015, υπολογίζονται γύρω στα 30 δις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χωρίς ανάπτυξη ο αριθμός αυτός θα αυξάνεται.

Η Κυπρος βρίσκεται εγκλωβισμένη στις εμμονές της Γερμανίας και των συνοδοιπόρων της για πολιτικές λιτότητας, οι οποίες θα δημιουργούν ακόμα περισσότερα προβλήματα τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά.

Δεν γνωρίζω αν τα προβλήματα μας θα λυθούν με το φυσικό αέριο ή με μια ενδεχόμενη λύση του Κυπριακού. Και οι δυο προοπτικές είναι σε βάθος χρόνου για να μην πω κάτι πιο απαισιόδοξο. Στο παρόν στάδιο για το μόνο πράγμα που μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι για το βάθος του χρέους και της αβεβαιότητας.

Η λύση βρίσκεται στην Γερμανία. Όταν η Γερμανία αποφασίσει να σκεφτεί Ευρωπαϊκά και ανθρωποκεντρικά τότε θα υπάρξει ουσιαστική αλληλεγγύη και όχι μαστίγωμα. Είναι φυσικά πολύ δύσκολο η κα. Μέρκελ να αλλάξει προτεραιότητες βάζοντας τα συμφέροντα των λαών πάνω από τα συμφέροντα των τραπεζών και των πανίσχυρων Γερμανών βιομήχανων που επιδιώκουν χαμηλά μισθολόγια και όχι μόνο.

Μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να κάνουμε κύκλους χωρίς να προχωρούμε μπροστά. Φυσικά οι χώρες που διεκδικούν κερδίζουν. Οι απαράδεκτες προτάσεις μπορούν να διαφοροποιηθούν, φτάνει η κάθε χώρα να απαιτεί το καλύτερο περιορίζοντας τις αρνητικές συνέπειες.

Συνεπώς, και στην δική μας περίπτωση η Κυπριακή κυβέρνηση θα πρέπει να πιεστεί πολύ περισσότερο για να εγκαταλείψει τον φανατισμό της στο Μνημόνιο. Το 2016 είναι χρονιά εκλογών με ότι αυτό συνεπάγεται. Η Κυβέρνηση επείγεται να υλοποιηθούν σημαντικές πρόνοιες του Μνημονίου που αφορούν το 2015. Το στοίχημα παραμένει. Υπάρχει ο δρόμος της διεκδίκησης για μια αναπτυξιακή οικονομία και υπάρχει και ο δρόμος της μονοδιάστατης λιτότητας  η οποία οδηγεί σε μια μαζοχιστική οικονομία. 

Ίδωμεν... 

Μιχάλης Κ. Πούρος

Γνώση και απόγνωση…

Η ανεργία, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια , η έλλειψη ρευστότητας , τα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας είναι μερικά δεδομένα που έχουν δυστυχώς βυθίσει  την συντριπτική πλειοψηφία  της Κυπριακής Κοινωνίας στην κατάθλιψη αλλά και στην οικονομική κατάρρευση.

Υπάρχει απόγνωση στον κόσμο αφού δεν γνωρίζει που σταματά η κατρακύλα.  Δεν γνωρίζει πού είναι ο πάτος. Αν τουλάχιστον γνωρίζαμε πότε θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση προς μια θετική πορεία, τότε ο κάθε Κύπριος θα έβρισκε  έστω και λίγη αισιόδοξια  για να προσμένει την πολυπόθητη ανάπτυξη. Πέρα από τα λόγια , τις θεωρίες, και τους ψεύτικους πανηγυρισμούς το μέλλον συνεχίζει να προδιαγράφεται ζοφερό.  

Η έλλειψη εμπιστοσύνης στις Τράπεζες αλλά και στους θεσμούς, επιδεινώνει την απόγνωση. Η κερδοσκοπική αλαζονεία των Τραπεζών, η ατιμωρησία αλλά και η αποτυχία των θεσμών για διαφάνεια και σωστή διοίκηση / διαχείριση δείχνουν ξεκάθαρα ότι αγνοουν προκλητικά τα αισθήματα των πολιτών.  Η εμπιστοσύνη κερδίζεται με πράξεις . Με τα σημερινά δεδομένα, κερδισμέμος είναι η αναξιοπιστία και η ανασφάλεια. 

Απόγνωση λοιπόν παντού και δικαιολογημένα. Μέχρι λοιπόν να λάβουν γνώση αυτοί που οφείλουν να διορθώσουν τα πραγματα και τις καταστάσεις ώστε να διεκδικήσουν πιο δυναμικά την ανάπτυξη, η απογοήτευση του κόσμου θα συνεχίζεται. Ο απλός πολίτης  ζητά συγκεκριμένα μέτρα, που θα βάλουν μπροστά τον τροχό  της οικονομίας και όχι μέτρα λιτότητας που τον γυρίζουν δεκαετίες πίσω.

Δικαίως  η κοινωνία μας δεν έχει πειστεί ότι πλησιάζει ένα καλύτερο αύριο, αφού δεν γνωριζει ο Κύπριος πολίτης πότε θα έρθει  η πραγματική ανάκαμψη .  Η συνεχιζόμενη  λιτότητα,  το μόνο που καταφέρνει είναι να μειώνει τα έσοδα και να αυξάνει τις υποχρεώσεις και τα έξοδα. Ήδη το μνημόνιο αφαίρεσε από την οικονομία μας πολύ περισσότερα από αυτά που έδωσε και όταν μια εξοντωτική θεραπεία δεν βελτιώνει αλλα επιδεινώνει μια κατάσταση, τότε η απόγνωση είναι και φυσικό επακόλουθο.  Φυσικό επακόλουθο θα έπρεπε να ήταν και η δυναμική αντιδραση κάτι που δυστυχώς δεν έγινε στα επιθυμητά  επίπεδα. Τουλάχιστον  εδώ  αποδεικνύεται ότι με σωστή οργάνωση μπορεί να νικηθεί η αδράνεια και η αποχή. Εξάλλου,  φάνηκε πλέον ότι οι πολίτες θέλουν να φωνάξουν, να εκτονωθούν, να διαμαρτυρηθούν για τα αδιέξοδα στην ζωή τους .

Ο λαός απαιτεί σοβαρές και αξιόπιστες απαντήσεις στα προβλήματα και όχι άστοχες και ανούσιες θριαμβολογίες. Όμως την πιο θλιβερή εικόνα την συναντά κάποιος στη Νεολαία μας, η οποία βρίσκεται μεταξύ ξενιτιάς και απραξίας. Με αυτά που βιώνουν σήμερα οι νέοι μας, είναι ξεκάθαρο ότι η ίδια η ελπίδα της Κύπρου βρίσκεται σε απόγνωση.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Θέλουν τα αυτονόητα, να γίνουν αδιανόητα…

Μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η 1^Η Μαΐου αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Τιμούμε αυτούς που ξεσηκώθηκαν τον Μάη του 1886 για να διεκδικήσουν το οκτάωρο αλλά και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Τιμούμε αυτούς που μέσα σε αυτά τα 128 χρόνια αγωνίστηκαν για τα δίκαια των εργαζομένων. Δόθηκαν πολλοί εργασιακοί αγώνες, υπήρξαν θυσίες, χύθηκε αίμα ανά το παγκόσμιο όμως, όχι άδικα.

 

Μέσα από το συνδικαλισμό και την συλλογικότητα οι εργαζόμενοι πέτυχαν πολλά. Εξασφάλισαν δικαιώματα όπως η κοινωνική ασφάλιση, τα οποία συμβάλουν στην ευημερία και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής. Αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός η προσφορά του Λαϊκού Κινήματος και της Αριστεράς στην Κύπρο για να γίνουν  τα αδιανόητα, αυτονόητα, για να γίνουν τα εργασιακά αιτήματα, κατακτήσεις.

Δυστυχώς στην Ευρώπη του σήμερα (σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Κύπρος αλλά και σε πολλές άλλες) βλέπουμε την μεγαλύτερη κατάρρευση που έγινε ποτέ, σε αυτά τα εργασιακά δικαιώματα. Καταρρέει ο λαός μέσα σε συνθήκες εξαθλίωσης. Πληρώνει ο λαός το τίμημα ενός ελαττωματικού συστήματος αλλά και τα λάθη κύρια των μεγάλων Χρηματοπιστωτικών οίκων που προκάλεσαν την κρίση.

 

Η Κύπρος του Μνημονίου και της Τρόικας είναι ήδη πολύ διαφορετική από την Κύπρο που γνωρίζαμε τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον στην Κύπρο επικρατεί η υπέρμετρη λιτότητα και οι περικοπές που πλήττουν πρώτα και κύρια τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Η ανεργία καλπάζει  και  πολλοί νέοι μας και όχι μόνο αναγκάζονται  να ξενιτευτούν. Καταντήσαμε όσοι εξακολουθούμε να έχουμε εργασία να νιώθουμε ενοχές. Μέσα σε αυτές τις αρνητικές συνθήκες η Κυβέρνηση πανηγυρίζει γιατί εξασφαλίζει σαν καλό παιδί τα συγχαρητήρια της Τρόικας και των Ευρωπαίων «φίλων» της. Πανηγυρίζουν γιατί  χρησιμοποιούν την κρίση ως άλλοθι για να αφαιρέσουν από τους εργαζόμενους σημαντικά δικαιώματα και να προχωρήσουν με πολιτικές που ονειρεύονταν εδώ και χρόνια  όπως είναι οι ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών ώστε να καρπωθούν τον κρατικό πλούτο λίγοι.

 

Είναι πλέον αντιληπτό ότι η πολυδιαφημιζόμενη Παγκοσμιοποίηση, αντί να στοχεύει στην διεθνοποίηση της ευημερίας, μοιράζει μόνο προβλήματα και δυστυχία. Άλλωστε αυτή η παγκοσμιοποίηση βασίζεται σε ένα ακραίο οικονομικό σύστημα, τον νεοφιλελευθερισμό ο οποίος τελικά το μόνο που καταφέρνει είναι οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί, πάμπτωχοι.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες λοιπόν που ζούμε αποδεικνύεται περίτρανα ότι τα μηνύματα, τα διδάγματα και οι στόχοι του Μάη του 1886 είναι διαχρονικοί. Στην αρχή του άρθρου μου, είχα μιλήσει για τους αγώνες που έδωσε η Αριστερά ώστε τα αδιανόητα να γίνουν αυτονόητα.

Σήμερα, οι προστάτες του πλούτου και οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι θέλουν και πάλι τα αυτονόητα να γίνουν αδιανόητα. Αρκεί κάποιος να δει ως παραδείγματα τις μεθοδεύσεις που έγιναν για τα νέα ωράρια των καταστημάτων προς ικανοποίηση των μεγαλοεπιχειρηματιών, τις περικοπές στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, αλλά και τις μεθοδεύσεις που γίνονται και θα επιδεινωθούν στα θέματα της κοινωνικής πρόνοιας.  

Η μόνη αξιόπιστη δύναμη για να αντισταθεί σε αυτή την αρνητική πορεία είναι το ΑΚΕΛ αλλά και ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα το οποίο συνεχίζει σταθερά να προασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων ώστε να υπάρχει πρόοδος και όχι πισωγυρίσματα. Ενόψει και τον Ευρωπαϊκών εκλογών έχει εντατικοποιηθεί η προσπάθεια για περιθωριοποίηση και αποδυνάμωση της Αριστεράς στην Κύπρο. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να το πετύχουν γιατί πλέον θα είναι εντελώς ελεύθερο το πεδίο για να τα ρημάξουν όλα.

 

Οι Ευρωεκλογές είναι ένα δημοψήφισμα για τις Πολιτικές της Τρόικας και είναι μια καλή ευκαιρία να δοθούν μηνύματα. Η αποχή δεν θα στείλει μηνύματα γιατί απλά δεν τους ενδιαφέρει αν ο κόσμος στην Κύπρο δεν αφήσει τον καναπέ  για να πάει να ψηφίσει. Τους ενδιαφέρει όμως και ανησυχούν εάν η Ευρωπαϊκή Ενωμένη Αριστερά  ενδυναμωθεί στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Η Εργατική Πρωτομαγιά μας υπενθυμίζει αυτό το καθήκον και αυτή την υποχρέωση.  Ας μην τους αφήσουμε να πετύχουν τα αυτονόητα, να γίνουν αδιανόητα.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Η Μνημονιακή Τρέλα…

Δεν υπάρχει μέρα που να μην ρωτώ τον εαυτό μου, πώς κατάντησε η Κύπρος μας έτσι; Την ερώτηση την κάνω ως παράπονο, γιατί γνωρίζω την απάντηση. Όλοι έφταιξαν με διαφορετική όμως, βαρύτητα. Για το αν θα υπάρξει τιμωρία και απόδοση ευθυνών αυτό είναι κάτι που αναμένουμε να δούμε αφού η λέξη τιμωρία αιωρείται μονίμως πάνω από την ατμόσφαιρα της Κύπρου…

Ναι, φταίξαμε και εμείς αλλά για μην ξεχνιόμαστε έχει τεράστιες ευθύνες και η Ευρώπη για τα χρέη της Κύπρου. Εμείς δεν αποταθήκαμε σε Μηχανισμό Τιμωρίας αλλά σε Μηχανισμό Στήριξης. Και ενώ η Ευρώπη έχει και δικές της ευθύνες για την κατάσταση στην Κύπρο, μάς τιμωρεί με περισσότερη ύφεση, με περισσότερη λιτότητα, αλλά κυρίως με μπόλικη οικονομική αβεβαιότητα.

Με όλα τα ΤΡΑΓΙΚΑ που συμβαίνουν στην Ελλάδα, θα πρέπει να σκεφτούμε επιτέλους και εδώ στην Κύπρο, ΠΟΥ ΠΑΜΕ; Πλέον δεν είναι θέμα Μνημονιακών και Αντι-Μνημονιακών… είναι θέμα ΛΟΓΙΚΗΣ και ΤΡΕΛΑΣ. Όταν αυτούς που καλέσαμε να μας βοηθήσουν βγαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι και μας λένε sorry λάθος υπολογισμός ή λάθος πρόβλεψη για το πείραμα των τραπεζών, τότε να προβληματιστούμε πιο σοβαρά για το ΠΟΥ ΠΑΜΕ ή για το ΠΟΥ μας οδηγούν;

Δεν μπορεί να αποτελεί λύση η αυξανόμενη ανεργία, η εξαθλίωση, και η παντελής έλλειψη προϋποθέσεων για ανάπτυξη. Μας πατούν στο λαιμό και από την άλλη μας λένε θα σας «βοηθήσουμε να σηκωθείτε».

Στοχοποιούν σκόπιμα τον δημόσιο τομέα ενώ τα μεγαλύτερα αίσχη έγιναν στον ιδιωτικό τομέα – βλέπε τράπεζες. Ακόμη και αυτοί που καραδοκούν στην γωνιά για να καρπωθούν από τον δημόσιο πλούτο θα πρέπει να ξυπνήσουν και να καταλάβουν ότι, και να αναλάβουν ως ιδιώτες τους ημικρατικούς και ότι άλλο κρατικό επιθυμούν, στο τέλος της ημέρας δεν θα υπάρχει αγορά, δεν θα μείνουν πολλοί ως καταναλωτές….

Πολλοί μιλούν για το δόγμα του Σοκ και για τις πρακτικές του. Στην περίπτωση της Κύπρου η θεωρία που εφαρμόστηκε στο πικρό παρελθόν μας και εξακολουθεί σήμερα να υλοποιείται για να βγάζει η Γερμανία λεφτά, είναι το διαίρει και βασίλευε. Επιβάλλεται έστω και τώρα να υπάρξει η ελάχιστη δυνατή ενότητα με μοναδικό κίνητρο την αγάπη για τον τόπο και την νέα γενιά.

Το υπό διαμόρφωση υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι τα πολύ ψηλά ποσοστά αποχής στις επερχόμενες Ευρωεκλογές. Απαιτείται αλλαγή πολιτικής συμπεριφοράς και επικοινωνίας. Να σταματήσει δηλαδή η τόση μεγάλη έμφαση στον «εμφύλιο πόλεμο» και να υπάρξει μεγαλύτερη επικέντρωση στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συναίνεση. Ναι ίσως να ακούγομαι ρομαντικός και ονειροπόλος θα πρέπει όμως να αντιληφθούμε, ότι η Κύπρος βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και στην πρόσκρουση δεν θα υπάρχουν νικητές.

Συνεπώς, οι όποιες εναλλακτικές επιλογές, πρέπει να αντιμετωπιστούν με ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ συγκρίνοντας τες, όχι με το σήμερα αλλά με το πώς θα καταντήσει η ΚΥΠΡΟΣ και η κοινωνία της, με την πλήρη υλοποίηση των επιβουλών της ΤΡΟΙΚΑΣ. Το λιγότερο που θα ισχυριστώ είναι ότι ο Κυπριακός λαός δικαιούται μια πιο διεκδικητική και τολμηρή στάση απέναντι στην ΤΡΟΙΚΑ ώστε να ξαναμπούμε στον αγώνα για την ΛΟΓΙΚΗ έναντι της Μνημονιακής Τρέλας…

Μιχάλης Κ. Πούρος

Οι Ιδιωτικοποιήσεις μόνο θα αφαιρέσουν από την Κύπρο

Οι πολλές συζητήσεις αλλά και οι υπερβολικές αναλύσεις στο τέλος της ημέρας πιθανόν να συγχύζουν αλλά και να αποπροσανατολίζουν από την ουσία. Και η ουσία είναι συνήθως απλή.

Το κράτος έχει ένα πλούτο και κάποιοι ήθελαν εδώ και πολλά χρόνια να δοθεί σε ιδιώτες γιατί τάχατες ξέρουν να διοικούν καλύτερα (βλέπε ιδιωτική πρωτοβουλία στις Τράπεζες!!!). Μάλιστα χρησιμοποίησαν και την χαρακτηριστική φράση ότι το κράτος επιχειρηματίας δεν πρέπει να υπάρχει.

Σήμερα οι Αναστασιάδης και Αβέρωφ αλλά και η υπόλοιπη παρέα στον ΔΗΣΥ άλλαξαν κασέτα και μιλούν για μετοχοποιήσεις και ότι ουδέποτε μίλησαν ιδιωτικοποιήσεις. Φυσικά, εδώ προκύπτει το ερώτημα, αν δεν θέλουν κράτος επιχειρηματία τι εννοούν;

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι ψήφοι των Ημικρατικών Υπαλλήλων είναι πολλοί και σημαντικοί για τον κύριο Αναστασιάδη γι’ αυτό χρυσώνει το χάπι, καμουφλάροντας τις ιδιωτικοποιήσεις με τις μετοχοποιήσεις ρίχνοντας και το επιχείρημα ότι στο Μνημόνιο που διαπραγματεύτηκε η παρούσα Κυβέρνηση περιλαμβάνονται οι ιδιωτικοποιήσεις, ξεχνώντας σκόπιμα την ουρά και τις προϋποθέσεις που υπάρχουν.

Ας επιστρέψουμε όμως πίσω στην ουσία. Όταν έχω ένα κερδοφόρο Οργανισμό και έχει θετική παρουσία στην οικονομία αλλά και την Κυπριακή κοινωνία γιατί να τον δώσω στα χεριά των λίγων. Γιατί να επωφεληθούν οι λίγοι έναντι των πολλών, αφού ανά το παγκόσμιο με τις ιδιωτικοποιήσεις αυτό έχει συμβεί. Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει επιβεβαιώσει ότι κύριος στόχος των ιδιωτικών κεφαλαίων είναι το κέρδος και η συνεχής μεγιστοποίηση του. Προτεραιότητα έχει η αύξηση των προσωπικών περιουσιών παρά οι κοινωνικές ευαισθησίες. Ο ιδιώτης ενδιαφέρεται περισσότερο για το κέρδος και δεν θα διστάσει να προχωρήσει και σε απολύσεις ώστε να πολλαπλασιάσει το κέρδος του. Συνεπώς, το εργασιακό μέλλον πολλών συμπατριωτών μας θα είναι αβέβαιο.

Πέραν από τους εργαζόμενους συνέπειες από τις ιδιωτικοποιήσεις θα έχει και το καταναλωτικό κοινό αφού και εδώ η μανία για πολλαπλασιασμό των κερδών στις περισσότερες περιπτώσεις επισκιάζει την ποιότητα.

Σε μια μικρή αγορά όπως είναι η Κύπρος, οι ιδιωτικοποιήσεις θα δημιουργήσουν ολιγοπώλια με τραγικές συνέπειες στις τιμολογήσεις. Ξεκάθαρα λοιπόν, οι ιδιωτικοποιείς κερδοφόρων Ημικρατικών Οργανισμών δεν θα ωφελέσουν ούτε τους εργαζόμενους αλλά ούτε και το ευρύ καταναλωτικό κοινό.

Επιπλέον, οι μεγάλοι Ημικρατικοί Οργανισμοί στην Κύπρο είναι άμεσα συνδεδεμένοι με το σημαντικό κεφάλαιο της Ασφάλειας. Σε ένα ημικατεχόμενο νησί δεν μπορεί να αφήνονται στην τύχη οι τηλεπικοινωνίες, ο ηλεκτρισμός και τα λιμάνια. Με τις ιδιωτικοποιήσεις επικρατούν συνήθως ακραίες κερδοσκοπικές προσεγγίσεις και δεν θα διστάσουν να μεταπωλήσουν τέτοιους Οργανισμούς σε λάθος ιδιοκτήτες εχθρικών συμφερόντων.

Τέλος αν πουληθούν τώρα, θα πρόκειται για ξεπούλημα αφού δεν πουλάς κάτι όταν η τιμή λόγω ύφεσης είναι υποτιμημένη. Από την μια φώναζαν κάποτε να μην πουληθεί ο χρυσός του κράτους, ο όποιος τώρα βρίσκεται στα πάνω του και από την άλλη θέλουν να δώσουν ένα άλλο πλούτο του κράτους σε εξευτελιστική τιμή.

Το έχω γράψει ξανά ότι οι Ημικρατικοί Οργανισμοί στην Κύπρο δεν διεκδικούν το αλάθητο, όπως ούτε και ο Ιδιωτικός τομέας μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Οι Ημικρατικοί Οργανισμοί στην Κύπρο χρειάζονται εκσυγχρονισμό, βελτίωση και όχι διάλυση.

Ξεκάθαρα λοιπόν, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα προσθέσουν τίποτα στην Κύπρο, μόνο θα αφαιρέσουν, και θα αφαιρέσουν πολλά...

Μιχάλης Κ. Πούρος

Να ισορροπήσουμε ξανά…

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση που βιώνουμε είναι συστημική. Οφείλεται δηλαδή πρώτα και κύρια στο ίδιο το σύστημα της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς αλλά ιδιαίτερα στην πιο ακραία μορφή αυτού του συστήματος τον Νεοφιλελευθερισμό.

Ο Adam Smith είχε πει ότι η ίδια η αγορά από μονή της θα δημιουργήσει ένα αόρατο χέρι που θα προσφέρει βοήθεια στα αδύνατα οικονομικά στρώματα. Δυστυχώς, έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι αυτή η αυτορρύθμιση της αγοράς έχει αποτύχει και ανά το παγκόσμιο αυτό που έχει κυριαρχήσει είναι οι πλούσιοι – πλουσιότεροι και οι φτωχοί – φτωχότεροι με ταυτόχρονο εκμηδενισμό της μεσαίας τάξης. Το αόρατο χέρι του Adam Smith παραμένει αόρατο αφού δεν μπορεί η κοινωνική πρόνοια και η κοινωνική βοήθεια να βασίζεται σε φιλανθρωπίες ή στα πιθανά οφέλη από τα ετεροβαρή κέρδη σε περιόδους ανάπτυξης της αγοράς.

Στην Κύπρο εφαρμόζεται από την ίδρυση της Δημοκρατίας το μοντέλο της Μεικτής Οικονομίας. Ένα μοντέλο που βασίζεται στην σωστή εξισορρόπηση μεταξύ των κρατικών υπηρεσιών και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, μη αποκλείοντας και την συνεργασία μεταξύ κράτους και ιδιωτικών εταιρειών.

Το μυστικό της επιτυχίας αυτού του μοντέλου είναι ότι ο κάθε τομέας έχει συνεισφέρει με το δικό του τρόπο στην ανάπτυξη και στην ευημερία της οικονομίας. Για πολλά χρόνια καταφέραμε σε ένα βαθμό να υπάρχει ένα καλό ισοζύγιο στη σχέση του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα με αποτέλεσμα ο κάθε τομέας να εκμεταλλεύεται τα θετικά που έχει να προσφέρει ο ένας προς τον άλλο.

Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε να απειλείτε αυτό το μοντέλο της Μεικτής Οικονομίας στην Κύπρο κάτι που σίγουρα θα επιφέρει σοβαρά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Τα νέα δεδομένα δείχνουν ότι ο ελλιπής έλεγχος των τραπεζών έχει εκτοξεύσει τις ζημίες στην οικονομία προσαρμόζοντας τα ισοζύγια. Μπροστά στον κίνδυνο να καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα και συνεπώς όλη η οικονομία ο ιδιωτικός τομέας έχει φορτώσει ένα τεράστιο χρέος στις πλάτες του κράτους.

Δεν θα ισχυριστώ ότι το κράτος δεν έχει τις δίκες του ευθύνες όσον αφορά στην αποτυχία να υπάρξει προνοητικότητα αλλά και πολύ καλύτερο νοικοκύρεμα των κρατικών δαπανών.

Όμως είναι θέμα βαρύτητας και εδώ ξεκάθαρα η ζυγαριά γέρνει κατά πολύ περισσότερο στην κακοδιαχείριση των τραπεζών.

Η κρίση έφερε στην επιφάνεια και σοβαρά διαχρονικά προβλήματα τόσο σε θέματα υπερδανεισμού όσο και σε αδυναμίες αποτελεσματικής διεύθυνσης/διοίκησης τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα.

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα θα πρέπει να πρυτανεύσει επιτέλους η σύνεση και η υπευθυνότητα.

Θα πρέπει να ξαναβρούμε τα ισοζύγια μας κάτι που σίγουρα δεν θα επιτευχθεί μέσω των ιδιωτικοποιήσεων αφού σε μια τέτοια περίπτωση θα διογκωθεί ακόμη περισσότερο ο ιδιωτικός τομέας με όλα τα επακόλουθα. Με τις ιδιωτικοποιήσεις θα κινηθούμε ακριβώς προς την ακραία μορφή της ελεύθερης αγοράς, το σύστημα δηλαδή που δημιούργησε αρχικά το πρόβλημα όπως έχω προαναφέρει. Θα δημιουργηθούν ανισορροπίες στην οικονομία με σοβαρή εξάρτηση από τον ιδιωτικό τομέα δημιουργώντας ταυτόχρονα ολιγοπώλια.

Τα πάντα στη ζωή επιβάλλουν ένα παλαντζάρισμα. Όσα μνημόνια και εάν εφαρμόσουμε, αν χάσουμε το μεικτό μας μοντέλο στην οικονομία χαθήκαμε. Συνεπώς στο δικό μου μυαλό, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι μέσα από ένα καλύτερο σύστημα ελέγχου και διαχείρισης στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα να ισορροπήσουμε ξανά….

Μιχάλης Κ. Πούρος

Περί Υφυπουργείων το ερώτημα…

Το θέμα των Υφυπουργείων θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά όλες τις πολιτικές δυνάμεις αφού κατά καιρούς ακούγονται διαφορετικές απόψεις που αντί να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα περισσότερο συγχύζουν.

Στο δικό μου το μυαλό καταγράφεται ένα σημαντικό δεδομένο:

Στα πρακτικά της Βουλής για την συνεδρίαση της 29ης Σεπτεμβρίου 2011 για την Έκθεση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων για το νομοσχέδιο «Ο περί Υφυπουργού Προεδρίας για Ευρωπαϊκά Θέματα (Προσωρινές Διατάξεις) Νόμος του 2011», η τοποθέτηση του Γενικού Εισαγγελέα ήταν ξεκάθαρη:

«Ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας εξέφρασε την άποψη ότι το σύνταγμα επιτρέπει τη δημιουργία τέτοιου θεσμού για περιορισμένο σκοπό μόνο, όπως προτείνεται με το παρόν νομοσχέδιο. Επιπλέον, ενημέρωσε την επιτροπή για σχετικές γνωματεύσεις προκατόχων του στις οποίες συμπεραίνεται ότι δεν είναι συνταγματικά δυνατή η δημιουργία υφυπουργείων σε υπουργεία. Όσον αφορά τη δημιουργία υφυπουργείων στην προεδρία, ο Γενικός Εισαγγελέας εξέφρασε την άποψη ότι μπορεί να δημιουργηθεί τέτοιο υφυπουργείο κατ’ εξαίρεση και εφόσον αυτό δεν έχει μόνιμο χαρακτήρα».

Αξίζει να σημειωθεί εδώ, ότι η θητεία του Υφυπουργού Προεδρίας για Ευρωπαϊκά Θέματα, θα εκπνεύσει την 31η Ιανουαρίου 2013.

Συνεπώς, εδώ προκύπτει ένα σημαντικό ερώτημα. Εάν η δημιουργία Υφυπουργείων, πέραν της πιο πάνω γνωμάτευσης του Γενικού Εισαγγελέα αλλά και των προκατόχων του, είναι αντισυνταγματική, πόσο αξιόπιστο είναι τελικά το προεκλογικό πρόγραμμα του κου. Αναστασιάδη που προτείνει όχι ένα ούτε δύο αλλά εφτά Υφυπουργεία;

Δεν σχολιάζω ούτε εξετάζω την χρησιμότητα ή όχι των Υφυπουργείων. Εάν υπάρχει πρόβλημα με την ευελιξία στον τρόπο διακυβέρνησης οι όποιες λύσεις και εισηγήσεις θα πρέπει να είναι εφαρμόσιμες αλλιώς δεν υπάρχει ουσία να τις θέτεις.

Το κάθε προεκλογικό πρόγραμμα είναι και μια υπόσχεση προς τους ψηφοφόρους. Πλέον η έμφαση θα πρέπει να βρίσκεται στην ειλικρίνεια και όχι σε προτάσεις που πιθανόν να χαϊδεύουν τα αυτιά μας αλλά στην πράξη, όπως φαίνεται δεν μπορούν να υλοποιηθούν.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Εκλογές για χάος ή για ελπίδα….

Η Ελλάδα οδεύει προς νέες εκλογές και όλη η Ευρώπη παρακολουθεί τα τεκταινόμενα με κομμένη την ανάσα. Περισσότερο άγχος έχουμε εδώ στην Κύπρο, αφού τυχόν ένα αποτέλεσμα που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην δραχμή, δηλαδή στην χρεοκοπία, είμαστε οι πρώτοι που θα κτυπηθούμε βαριά από αυτό το οικονομικό τσουνάμι.

Με τυχόν πτώχευση της Ελλάδας, θα χαθούν πολλά κεφάλαια των Κυπριακών τραπεζών οι οποίες είχαν την «σοφία» να εκτεθούν σε τόσο μεγάλο βαθμό στα Ελληνικά ομόλογα. Οι επιπλέον τεράστιες ζημιές των τραπεζών είναι ικανές να οδηγήσουν την Κυπριακή οικονομία σε κατάρρευση. Το χρήμα είναι το κύριο οξυγόνο για να αναπνέει μια οικονομία και οι Τράπεζες μας έχουν αφήσει πολύ από αυτό το οξυγόνο στον αέρα με αποτέλεσμα σήμερα να κινδυνεύουμε από οικονομική ασφυξία. Η Κυπριακή Κεντρική Τράπεζα που έχει την ευθύνη να ελέγχει την «βαλβίδα οξυγόνου» της κάθε Τράπεζας απέτυχε παταγωδώς. Οι συνέπειες από μια τέτοια κατάρρευση θα είναι πολύ πιο επώδυνες στον απλό πολίτη, ο οποίος δεν ευθύνεται για αυτή την κακοδιαχείριση κεφαλαίων.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι για την παγκόσμια οικονομική κρίση ευθύνεται το ακραίο οικονομικό σύστημα του νεοφιλελευθερισμού το οποίο τελικά έχει πετύχει τον στόχο του να γίνουν οι πλούσιοι, πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, εξαφανίζοντας σταδιακά και την μεσαία τάξη. Είναι πλέον αντιληπτό ότι η πολυδιαφημιζόμενη παγκοσμιοποίηση, αντί να στοχεύει στην διεθνοποίηση της ευημερίας, μοιράζει μόνο προβλήματα και δυστυχία.

 

Πέραν όμως, από τις αδυναμίες του συστήματος, για την συνεχιζόμενη Ελληνική οικονομική και πολιτική κρίση ευθύνες συναντούμε πρώτα και κύρια στην ανεξέλεγκτη διαφθορά και κακοδιαχείριση των εκάστοτε Ελληνικών Κυβερνήσεων (από ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία) οι οποίοι έχουν φέρει την χώρα στα σημερινά χάλια. Φυσικά αυτές οι κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν και την ανοχή της μεγάλης μάζας των Ελλήνων ψηφοφόρων που τους στήριζαν επί σειρά ετών. Δεν φτάνει που φόρτωσαν στην χώρα ένα δυσβάστακτο χρέος και ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα διαπραγματευτήκαν με τον χειρότερο τρόπο τα μνημόνια από τον Μηχανισμό στήριξης.

Είναι μεγάλη η αποτυχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης να δώσει σωστές λύσεις αφού τελικά επικρατεί το εθνικό συμφέρον των μεγάλων χωρών έναντι του συνόλου, μετατρέποντας την σε μια Ένωση πολλών ταχυτήτων όπου πλέον οι φτωχές χώρες θα είναι οικονομικά όμηροι των δυνατών. Δυστυχώς, η Ευρώπη αντί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της Ελλάδας με ανθρωπισμό και ρεαλισμό, ώθησε τα πράγματα σε χειρότερες καταστάσεις μέσα από πολιτικές ακραίας λιτότητας. Τα μνημόνια που σέρβιραν στην Ελλάδα δεν έδωσαν θεραπεία αλλά έπληξαν άμεσα την ρευστότητα και απώθησαν την ανάπτυξη. Η κα. Μέρκελ και ο κ. Σαρκοζί θέλησαν να προστατεύσουν πρώτα και κύρια τα δικά τους κεφάλαια και συμφέροντα θέτοντας σε δεύτερη μοίρα το καλό του Ελληνικού λαού αλλά και της Ευρώπης γενικότερα. Για αυτές τους τις ακραίες αποφάσεις ο κ. Σαρκοζί έχει ήδη πάει σπίτι του, και η κα. Μέρκελ εάν δεν αλλάξει στρατηγική διαφαίνεται ότι και αυτή θα έχει την ίδια κατάληξη.

Ευθύνες καταγράφονται και στην διαχρονική αποτυχία της Ελληνικής Αριστεράς να δώσει ενιαία εναλλακτική επιλογή στον λαό. Ακόμη και τώρα που ο λαός τους έδειξε μια ξεκάθαρη διάθεση να τους εμπιστευθεί απέτυχαν να αφήσουν στην άκρη τα κομματικά τους συμφέροντα για το καλό του τόπου.

Η δε απόφαση του κ. Σαμαρά να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές αυτή την δεδομένη στιγμή κρίνεται ως άκρως απαράδεκτη. Είναι εμφανές ότι τέτοιοι πολιτικοί ηγέτες είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Η Ελλάδα χρειαζόταν επίμονα μια περίοδο σταθερότητας μέσα σε κλίμα ενότητας και όχι εκλογές και το αλαλούμ που βλέπουμε σήμερα. Φαίνεται ότι κάποιοι δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους και ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καρέκλα και τα αξιώματα.

Οι πρόσφατες εκλογές δεν έδειξαν φώς στο τούνελ αλλά αντίθετα βύθισαν περισσότερο την χώρα στο σκοτάδι. Επιτέλους, όλοι οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες θα έπρεπε να είχαν πάρει τα μηνύματα. Η Ελλάδα βουλιάζει και το κουπί θα πρέπει να το τραβήξουν όλοι μαζί και όχι ο καθένας να πηδά στην θάλασσα για να σώσει τον εαυτούλη του. Αν βουλιάξει η Ελλάδα όλοι θα βρεθούν στον βυθό και μαζί και η Κύπρος η οποία έχει αφεθεί να εκτεθεί στα Ελληνικά ομόλογα.

Μια ενωμένη ελληνική αριστερά μπορεί να δώσει διέξοδο. Μπορεί να δώσει στο λαό μια ειλικρινή ρεαλιστική πρόταση. Η σύνεση και η λογική προστάζουν ότι τα μνημόνια δεν μπορούν εύκολα να καταργηθούν. Θα μπορούσε όμως να διεκδικηθεί μια επαναδιαπραγμάτευση με κάποιους άλλους όρους οι όποιοι θα επιτρέπουν και μέτρα προς την πλευρά της ανάπτυξης.

Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να μπει στο περιθώριο της Ευρώπης, βγάζοντας την έξω από το ευρώ. Μία τέτοια κίνηση δυνατόν να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και εθνικά πολιτικά ζητήματα αφού η Τουρκία δεν έπαψε ποτέ να καραδοκεί.

Βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα νιώθεις μέσα σου μια απέραντη λύπη. Λύπη για το πώς κατάντησε αυτή η χώρα, διότι περί κατάντιας πρόκειται. Μια χώρα που δίδαξε τον κόσμο τόσα πολλά ιδεώδη όπως η Δημοκρατία, το Ολυμπιακό πνεύμα και έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα ένα απέραντο Πολιτιστικό πλούτο. Δυστυχώς, η Ελλάδα του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα δεν έχει ούτε την παραμικρή σχέση με την Ελλάδα του χαοτικού σήμερα.

Ο Ελληνικός λαός νιώθει θυμωμένος και αδικημένος, όμως στις 17 του Ιούνη θα πρέπει να προσγειωθεί και να ψηφίσει με την λογική και όχι με το συναίσθημα. Τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών θα κριθούν ως θετικά εάν θα οδηγήσουν την χώρα σε σχηματισμό κυβέρνησης που θα αφήσει την χώρα στο Ευρώ και όχι να την γυρίσει πίσω στην δραχμή, με ξεκάθαρη εντολή έστω μερικής επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου για να υπάρξουν και προοπτικές οικονομικής ώθησης.

Ας ελπίσουμε ότι η νέα Κυβέρνηση (αν προκύψει) θα διεκδικήσει κάτι περισσότερο από την άσπλαχνη Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι θα οδηγήσει την χώρα με την μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση μακριά από τον γκρεμό, σε συνθήκες σταθερότητας, κάτι που θα βοηθήσει την ανάπτυξη αλλά και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

Φυσικά εδώ στην Κύπρο θα πρέπει να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα εφαρμόζοντας προληπτική στρατηγική για κάθε αρνητικό ενδεχόμενο.

Ας ελπίσουμε ότι στις 17 Ιουνίου θα έχουμε εκλογές που θα δώσουν ελπίδα και όχι χάος. Ευτυχώς που έκτισαν αυτό τον φάρο Πολιτισμού πάνω σε ένα λόφο για να δίνει έστω μια ελπίδα ότι η Ελλάδα μπορεί να επανέλθει, να μεγαλουργήσει ξανά και να καταφέρει πολλά. Η ελπίδα μας λοιπόν με όλα αυτά τα λυπηρά που βλέπουμε ο λόφος του Παρθενώνα…αυτός απέμεινε!

Μιχάλης Κ. Πούρος

Έχουν φΡΙΚάρει…

Το ΡΙΚ έχει αποδείξει ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό ότι αποτελεί μια όαση στα ποιοτικά προγράμματα. Συνάμα είναι το μόνο τηλεοπτικό κανάλι που δίνει μεγάλη έμφαση στην παράδοση και στην κουλτούρα του τόπου μας. Πρωτοπορεί τόσο στην τηλεόραση όσο και στο ραδιόφωνο με προγράμματα που προάγουν την επαναπροσέγγιση την πολυπολιτισμικότητα και τον σεβασμό στην διαφορετικότητα. Το ΡΙΚ αποτελεί τον μοναδικό σύνδεσμο άμεσης ενημέρωσης με τους απόδημους μας.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που το ΡΙΚ παρουσιάζει πολύ ανεβασμένα ποσοστά τηλεθέασης και ακροαματικότητας. Δεν είναι τυχαίο που το ΡΙΚ απέκτησε ένα πιστό κοινό και αποδεικνύει ότι η κρατική τηλεόραση μπορεί να ανταγωνιστεί την ιδιωτική προτάσσοντας την ποιότητα αντί την υπερβολική έμφαση στην εμπορικότητα.

Όλα αυτά φαίνεται να έχουν ενοχλήσει τους βουλευτές του ΔΗΚΟ και επικαλούνται ζητήματα κακοδιαχείρισης και κατευθυνόμενων ειδήσεων. Διαμαρτύρεται το ΔΗΚΟ που επί δικής του διακυβέρνησης ο προϋπολογισμός του ΡΙΚ ήταν πολλαπλάσιος και δεν είχε αυτές τις επιτυχίες. Διαμαρτύρεται το ΔΗΚΟ για κατευθυνόμενες ειδήσεις που επί δικής τους διακυβέρνησης άλωσαν πραγματικά το ίδρυμα με τις πολιτικές τους παρεμβάσεις .

Δεν πείθουν κανένα με αυτά τα επιχειρήματα. Είναι ξεκάθαρο ότι οι κύριοι βουλευτές του ΔΗΚΟ με την απόφαση για αναβολή της έγκρισης του Προϋπολογισμού θέλουν να πλήξουν το ίδρυμα και την προσφορά του. Θέλουν να μειώσουν τις επιτυχίες του ΡΙΚ και συνεχίζουν για ακόμα μια φορά επιλεκτικά να πλήττουν τα συμφέροντα της Κρατικής Τηλεόρασης.

Δεν ισχυρίζομαι ότι το ΡΙΚ διεκδικεί το αλάθητο όμως ιδιαίτερα οι φετινές επιτυχίες του μέσα από ένα μειωμένο προϋπολογισμό, δεν δικαιολογεί τέτοια αντιμετώπιση.

Το γεγονός ότι κινδυνεύουν οι υπάλληλοι του ΡΙΚ να μην πληρωθούν αυτό και μόνο θα έπρεπε να προβληματίσει περισσότερο τους βουλευτές των υπολοίπων κόμματων και ιδιαίτερα του ΑΚΕΛ για να υποβάλουν ένσταση στο αίτημα του ΔΗΚΟ.

Είναι απαράδεκτο να έχουμε σχεδόν μπει στον Απρίλιο και η Βουλή ακόμη να συζητά τον Προϋπολογισμό του 2012. Γνωρίζω ότι αυτές οι καθυστερήσεις δημιουργούν μεγάλα προβλήματα και σε άλλους Ημικρατικούς Οργανισμούς και οι βουλευτές μας θα πρέπει να επισπεύσουν τις διαδικασίες δείχνοντας περισσότερη σοβαρότητα. Είναι λυπηρό οι Ημικρατικοί Οργανισμοί αυτού του τόπου να καταγράφουν επιτυχίες και η Βουλή αντί να τους διευκολύνει να προχωρεί με αναβολές βάζοντας εμπόδια στην λειτουργία τους.

Οι βουλευτές του ΔΗΚΟ θα έπρεπε να δώσουν συγχαρητήρια στο ΡΙΚ για τα ψηλά ποσοστά που λαμβάνει από την AGB και όχι να το καταδιώκουν με αυτό τον τρόπο. Κατά συνέπεια, ας αφήσουν το ΡΙΚ να επιτελέσει το πολύ σημαντικό έργο του, συνεχίζοντας να προσφέρει στην κοινωνία μας και ας σταματήσουν να φΡΙΚάρουν με τα θετικά αποτελέσματα του Ιδρύματος...

Μιχάλης Κ. Πούρος

Κύριε Αναστασιάδη δεν προλαβαίνεις…

Η μόνη λογική αιτία, που μπορώ να δώσω στον Νίκο Αναστασιάδη για να αρχίσει από τώρα την προεκλογική εκστρατεία, είναι για να προλάβει να φτιάξει το πολιτικό του image.

Φυσικά η προσπάθεια να δημιουργηθεί μια θετική εικόνα για τον κύριο Αναστασιάδη άρχισε εδώ και καιρό και απλά τώρα μας είπε και το αυτονόητο. Άλλωστε το ενώνουμε δυνάμεις ήταν ένα σύνθημα από τις Βουλευτικές που εννοούσε βασικά να ενωθούν η κεντροδεξιά, η δεξιά, και ακροδεξιά για να εκλέγει ο ίδιος Πρόεδρος.

Ακούγοντας τον κύριο Αναστασιάδη στην ομιλία του κατά το 14Ο Συνέδριο του ΔΗΣΥ διερωτήθηκα τι πραγματικά θα γίνει αυτός ο τόπος αν εκλέγει τελικά στις εκλογές του 2013. Κρίνοντας από τα όσα έχω ακούσει δεν υπάρχει αμφιβολία ότι προτείνει μια επικίνδυνη πολιτική στο Κυπριακό και συνάμα εισηγείται ένα οικονομικό μοντέλο το όποιο έχει ήδη αποτύχει παταγωδώς.

Δεν θα αναφερθώ σε όλα τα κουφά που άκουσα αλλά πραγματικά η θέση για να ενταχθεί η Κύπρος στο ΝΑΤΟ δείχνει με τον καλύτερο τρόπο με πόση πολιτική επιπολαιότητα θα διαχειριστεί το Κυπριακό πρόβλημα. Απλά να θυμίσουμε στον κ. Αναστασιάδη ότι δύο πολύ πιστοί φίλοι της Κύπρου, η Κίνα και η Ρωσία μας έσωσαν πολλές φορές από τις διπλωματικές παγίδες που μας έστηναν οι Αγγλοαμερικανικοί και το ΝΑΤΟ. Ακόμη και η συζήτηση ενός τέτοιου ενδεχόμενου δυνατό να μας προκαλέσει ζημία αφού θα στείλουμε ξεκάθαρα μηνύματα αχαριστίας προς τις δυο αυτές φίλες χώρες.

Αυτές είναι ιδεοληψίες κ. Αναστασιάδη. Να προδίνεις τους φίλους σου για να ικανοποιείς τους δογματισμούς σου. Όμως άλλο οι δογματισμοί και οι ιδεοληψίες και άλλο τα γεγονότα και τα δεδομένα τα όποια λεν ότι το 1974 συνεργοί στην καταστροφή της Κύπρου ήταν το ΝΑΤΟ και η CIA. Αλλά ξέχασα, εσείς δεν υιοθετείτε το πόρισμα της Βουλής για τον φάκελο της Κύπρο. Θέλετε να πιστέψουμε ότι όλα οργανώθηκαν από τους εξωγήινους.

Για την οικονομία τα πράγματα είναι απλά. Ουσιαστικά ο κύριος Αναστασιάδης θέλει να αφήσουμε πίσω μας το επιτυχημένο μοντέλο της μεικτής αγοράς και να πάμε στο ακραίο νεοφιλελεύθερο συντηρητικό μοντέλο όπου όλα ιδιωτικοποιούνται και ο πλούτος της χώρας πηγαίνει στα χέρια των λίγων. Θέλει να φέρει στην Κύπρο το μοντέλο που δημιούργησε την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση. Θέλει να κάνει αυτά που η Θάτσερ έκανε στην Αγγλία και η χώρα πληρώνει ακόμα το τίμημα.

Αυτά και άλλα πολλά ελπίζω να ακούν οι Σοσιαλιστές της ΕΔΕΚ αλλά και οι Κεντρώοι του ΔΗΚΟ. Όλοι πρέπει να τα ακούμε για να αρχίσει ένας έντονος προβληματισμός. Ένας προβληματισμός ο όποιος μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι εκλογές του 2013 θα είναι τελικά με μια προτεραιότητα. Να χάσει ο κύριος Αναστασιάδης για να γλυτώσει η Κύπρος από τις καταστροφικές του ιδέες. Αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος όλων των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.

Όσον αφορά το image του, όσους επικοινωνιολόγους και αν επιστρατεύσουν στο ΔΗΣΥ δεν φτιάχνεται η εικόνα γιατί ευτυχώς ο κόσμος έχει μνήμη και τιμωρεί την ασυνέπεια και τις πρόσκαιρες καιροσκοπικές συμφεροντολογικές μεταλλάξεις.

Η εμπιστοσύνη δεν κερδίζεται από την μια μέρα στην άλλη ούτε ακόμη και με τα καλύτερα επικοινωνιακά τεχνάσματα. Η εικόνα του καθενός είναι ριζωμένη στο μυαλό του κόσμου και δύσκολα αλλάζει.

Η δική μου εκτίμηση είναι ότι ακόμη και με ένα χρόνο προεκλογική ο κύριος Αναστασιάδης δεν μπορεί να κτίσει την σωστή εικόνα που θα εμπιστευτεί η πλειοψηφία των ψηφοφόρων.

Κατά συνέπεια, κύριε Αναστασιάδη άδικος κόπος. Δεν προλαβαίνεις…

Μιχάλης Κ. Πούρος

Ένας Αρχιεπίσκοπος που απογοητεύει…

Είναι ξεκάθαρο αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες ότι στην Νήσο Κύπρο δεν έχουμε απλά ένα Αρχιεπίσκοπο. Έχουμε ένα άνθρωπο ο όποιος με τις ομιλίες του, τα κηρύγματα αλλά και τις πράξεις του συμπεριφέρεται σαν ένας αυτοβαπτιζόμενος Εθνάρχης. Eνώ έχει την απαίτηση, οι πολιτικοί να μην επεμβαίνουν στα της Εκκλησίας, αυτός θεώρει ότι είναι υπεράνω όλων και δικαιούται να επεμβαίνει παντού, και σε κάθε πολιτικό ζήτημα. Το παραμύθι ότι μόνο για το Εθνικό ζήτημα ενδιαφέρεται δεν μπορεί να σταθεί πλέον σαν επιχείρημα. Δημιουργεί τεράστια ζημιά, αφού οι ακραίες απόψεις του μας οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια από τα οποία μόνο η Τουρκία θα βγει κερδισμένη δίνοντας της στο πιάτο το τέλειο άλλοθι για την οριστική διχοτόμηση.

 

Αυτή η αλαζονική συμπεριφορά ήταν πολύ πιο ξεκάθαρη και με τα τελευταία γεγονότα για την εκλογή του Μητροπολίτη Κερύνειας, τα οποία μόνο ως γελοιότητες μπορούν να χαρακτηριστούν. Ενώ έφερε τον απλό κόσμο να ψηφίσει δημοκρατικά, ο Αρχιεπίσκοπος με τις τοποθετήσεις του ουσιαστικά εξουδετέρωνε το αποτέλεσμα αυτών των διαδικασιών, προετοιμάζοντας το έδαφος ότι στο τέλος, θα γίνει Μητροπολίτης αυτός που θα επιλέξει αυτός γιατί απλά αυτός ξέρει καλύτερα από τους απλούς θνητούς.

 

Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και υποσχέσεις που δίνει δεν τις τηρεί. Είχε υποσχεθεί ότι η εκκλησία θα συνεισφέρει και αυτή για την οικονομία αλλά μέχρι στιγμής ως Ηγέτης της Κυπριακής Εκκλησίας δεν έχει ανακοινώσει τίποτα και τα λόγια δεν έγιναν πράξη. Κρύβεται πίσω από το Σύνταγμα, αδιαφορώντας ότι θα μπορούσε να πάρει μια πρωτοβουλία, αφού ο τόπος έχει πραγματική ανάγκη από τον τεράστιο συσσωρευμένο πλούτο της Εκκλησίας αλλά και από την πολύ μεγάλη κτηματική της περιουσία. Αντί αυτού συνεχίζουν απρόσκοπτα οι τεράστιες σπατάλες σε μεγαλοπρεπείς χλιδάτους ναούς.

 

Όμως, η μεγάλη μου περιέργεια είναι αν τελικά ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος ο Β’ θα κρατήσει την υπόσχεση του ότι θα είναι Αρχιεπίσκοπος για 5 χρόνια λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι η κάθε υπόσχεση είναι ιερή. Χωρίς να έχω μεγάλες προσδοκίες, για να δούμε αν ο Αρχιεπίσκοπος θα συνεχίσει να απογοητεύει…

 

Μιχάλης Κ. Πούρος

Συμπεράσματα για την Οικονομική Κρίση στην Κύπρο…

Η Κυπριακή Οικονομία προσπαθεί να αντεπεξέλθει και να αντιμετωπίσει τις δύσκολες συνθήκες που έφερε η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση. Πολλά γράφονται και πολλά λέγονται για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα. Στο δικό μου το μυαλό έχουν ξεκαθαρίσει τα ακόλουθα συμπεράσματα:

 Ο Υπουργός Οικονομικών από την ημέρα που έχει αναλάβει καθήκοντα πέτυχε πολλά. Ο Κίκης Καζαμίας καταβάλλει πολλές προσπάθειες ώστε να αντιμετωπιστούν τα σοβαρά διαχρονικά προβλήματα της οικονομίας, τα οποία ελέω Παγκόσμιας Οικονομικής Κρίσης βρίσκουμε μπροστά μας σαν ένα βουνό. Τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα δεν έχουν δημιουργηθεί χτες αλλά έχουν συσσωρευτεί επί σειρά ετών, αφού όλες οι Kυβερνήσεις έβαζαν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Συνεπώς αυτοκριτική θα πρέπει να γίνει από όλους και να πάψουν κάποιοι να δακτυλοδείχνουν μόνο την παρούσα Κυβέρνηση η οποία τολμά και αγγίζει σημαντικά ζητήματα, που τίθενται προς συζήτηση για πρώτη φορά.

 Έχουν παρθεί μέτρα τα οποία σίγουρα συμβάλλουν προς την σωστή κατεύθυνση. Είναι όμως, κοινή διαπίστωση και συζητείται έντονα μεταξύ των απλών πολιτών ότι πλέον έφτασε η ώρα να συνεισφέρει πραγματικά και ο πλούτος. Υπάρχουν σίγουρα οι τρόποι να βοηθηθεί η οικονομία από τους έχοντες αφού άλλωστε αυτό είναι και προς το δικό τους συμφέρον.

 Η συνεισφορά των δημοσίων υπαλλήλων ίσως να αποτελεί και την εύκολη διέξοδο για να υπάρξουν άμεσες εξοικονομήσεις από το κράτος. Δεν θα πρέπει όμως σε καμία περίπτωση ο δημόσιος τομέας να θυματοποιηθεί και να αποτελεί την μόνη λύση για να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση. Είναι ξεκάθαρο ότι κάποιοι βουλευτές, και όχι μόνο, έχουν πάρα πολλά απωθημένα εναντίον του δημόσιου τομέα παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι την παγκόσμια οικονομική κρίση δημιούργησε ο πλούτος και οι τράπεζες και αυτοί θα έπρεπε να είναι και οι πρώτοι υπόλογοι.

 Υπάρχει μια διαρκής μουρμούρα η οποία δεν συμβάλει εποικοδομητικά στην επίλυση του προβλήματος αλλά αντίθετα πλήττει σοβαρά την ψυχολογία της αγοράς. Εάν πραγματικά θέλουμε να ελκύσουμε περισσότερες επενδύσεις στον τόπο μας και αύξηση των συναλλαγών που θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη θα πρέπει επιτέλους να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Φυσικά, υπάρχουν και αυτοί, όπως οι κύριοι Αβέρωφ Νεοφύτου και Νικόλας Παπαδόπουλος που ούτε καν το ποτήρι δεν θέλουν να δουν αφού στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν άλλη ατζέντα με άλλη προτεραιότητα. Ο πανικός που σπέρνουν, το μόνο που καταφέρνει είναι να υποσκάψει τις προσπάθειες που γίνονται για εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών. Προσπαθούν να συγχύσουν τον λαό επικοινωνιακά αφού επιτακτικά με δηλώσεις τους θέλουν να στρέψουν τους ιδιωτικούς υπάλληλους ενάντια σε αυτούς του δημοσίου. Με αυτό τον τρόπο αποπροσανατολίζουν και αποφεύγουν να εισηγηθούν συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς επιτέλους θα δώσει και ο πλούτος αυτό που πρέπει, για να βοηθηθεί η οικονομία. Οι κύριοι Αβέρωφ Νεοφύτου και Νικόλας Παπαδόπουλος προσφέρουν την χειρότερη υπηρεσία προς τον τόπο και την οικονομία αφού το μόνο που κάνουν είναι μονίμως να υπερασπίζονται την πλουτοκρατία και το μεγάλο κεφάλαιο. Δυστυχώς, ακόμη και για το θέμα των υδρογονανθράκων προτάσσουν συνεχώς εμπόδια μήπως και τελικά πιστωθεί αυτό το επίτευγμα στην παρούσα Κυβέρνηση. Με μεγάλη δόση λαϊκισμού, βάζουν πάνω από όλα τις μικροπολιτικές τους σκοπιμότητες και συνεχώς συντηρούν ένα κλίμα αντιπαράθεσης και όξυνσης.

 Μέχρι στιγμής η Εκκλησία είναι μόνο λόγια. Στην πράξη δεν έχουν διευκρινίσει, πόσα θα δώσουν, και πότε θα τα δώσουν. Ελπίζω ότι η δήλωση του Αρχιεπισκόπου ότι η Εκκλησία θα συνεισφέρει, τελικά να γίνει πραγματικότητα, γιατί οι τεράστιες σπατάλες σε μεγαλοπρεπείς χλιδάτους ναούς είναι όντως προκλητικές, την στιγμή που η οικονομία παρουσιάζει αυτά τα προβλήματα.

 Πολλές επιχειρήσεις αναγκάζονται να αποδεσμεύσουν προσωπικό. Υπάρχουν όμως και αυτοί οι εργοδότες που εκμεταλλεύονται την κρίση και την χρησιμοποιούν ως πρόφαση για να προχωρήσουν σε απολύσεις έτσι ώστε να μειώσουν το εργατικό τους δυναμικό. Δυστυχώς, υπάρχουν περιπτώσεις όπου απολύονται Κύπριοι για να προσληφθούν κοινοτικοί με λιγότερο κόστος. Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν ότι η ανεργία αποδυναμώνει την αγορά κάτι που πλήττει όλους ανεξαίρετα. Άλλωστε η οικονομία βασίζεται σε παράγοντες που έχουν μια σημαντική αλληλοεξάρτηση και αλληλοεπίδραση.

 Όπως όλα τα προβλήματα στη ζωή, μας κάνουν πιο σοφούς, έτσι και η οικονομική κρίση μας έδωσε και μας δίνει μαθήματα για να αποφύγουμε παρόμοιες περιπτώσεις στο μέλλον. Η οικονομική στενότητα έχει θέσει επιτακτικά την ανάγκη να αναθεωρηθούν παράλογα επιδόματα, πολλαπλές συντάξεις και άλλα υπερβολικά προνόμια για λιγότερες σπατάλες. Η κρίση πέραν από τις δυσκολίες μας έδωσε και ευκαιρίες. Ευκαιρίες για να νοικοκυρευτούμε μέσα από ένα πιο στοχευμένο προϋπολογισμό όπου θα μειωθούν τα υπερβολικά και παράλογα έξοδα, αλλά από την άλλη θα περιοριστούν οι περικοπές σε τομείς που βοηθούν την ανάπτυξη όπως είναι ο Τουρισμός. Μπροστά στον ενδεχόμενο κίνδυνο να ενταχθούμε στον Μηχανισμό Στήριξης θα πρέπει όλοι να δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά μέσα σε ένα πνεύμα πολιτικής ωριμότητας. Επιβάλλεται να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα τώρα που υπάρχει ακόμη χρόνος για να αποφασίσουμε εμείς για την οικονομία μας πριν να φτάσουμε στην δυσάρεστη θέση να αποφασίζουν άλλοι για εμάς.

 Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα πότε θα υποχωρήσει η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση αλλά και ποιες θα είναι οι τελικές συνέπειες, δηλαδή ο τελικός λογαριασμός. Ένα πράγμα είναι πλέον ξεκάθαρο: η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση μοιράζει προβλήματα και ζημιές αντί να μοιράζει τα κέρδη και τον πλούτο.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Ζητείται Ψυχραιμία, Αυτοκριτική, Προβληματισμός!

Μετά το τραγικό συμβάν στο Μαρί, είχα γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου ότι έχουμε σαν Κυπριακή κοινωνία υποστεί ένα τεράστιο σοκ. Είναι γενικός κανόνας ότι μετά από ένα πρόβλημα ή μια κρίση πέραν από τα πολλά αρνητικά και τις συνέπειες που δημιουργούνται, υπάρχει και μια κρυφή ελπίδα ότι μπορεί μέσα από αυτή την τραγωδία να γίνουμε πιο σοφοί, ότι έχουμε πάρει ένα καλό μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη και τις ίδιες παραλήψεις. Η ελπίδα μέσα μου παραμένει κρυφή αλλά όπως συνηθίζουμε να λέμε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Όσο ζω θα ελπίζω ότι μπορούμε να αλλάξουμε σαν κράτος, ότι μπορούμε να κάνουμε τον εκσυγχρονισμό πράξη.

Δεν ωφελεί πλέον σε τίποτα η συνεχιζόμενη δημόσια αντιπαράθεση αφού τα προβλήματα τρέχουν οι προκλήσεις αυξάνονται και δεν θέλω καν να σκεφτώ που θα μας οδηγήσει μια παρατεταμένη διχόνοια στον τόπο. Επιβάλλεται να προχωρήσουμε μπροστά ξεκαθαρίζοντας πλέον τα δεδομένα που έχουμε σήμερα μπροστά μας:

1. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν θα παραιτηθεί. Συνεπώς βάση του συντάγματος συνεχίζει για τους εναπομείναντες 16 μήνες την θητεία του.

2. Υπάρχει ξεκάθαρα μια δυσαρέσκεια του λαού για την πολιτική ζωή στον τόπο κάτι που θα οδηγήσει σε αύξηση της αποχής.

3. Υποβόσκει μια επικίνδυνη ένταση μεταξύ του λαού και ακροβατούμε σε τεντωμένο σχοινί με κίνδυνο η διαφωνία να μετατραπεί σε διχόνοια και συνεχή διαμάχη.

4. Πέραν από τις διαφωνίες που ακούστηκαν υπήρξαν και θέσεις στο πόρισμα Πολυβίου, για τις οποίες όλοι συμφώνησαν και αφορούν το σύστημα.

Με αυτά τα δεδομένα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε τις ακόλουθες τέσσερις προκλήσεις:

1. Τις συνομιλίες στο Κυπριακό, με τους κινδύνους που πάντα ελλοχεύουν από πιθανούς ελιγμούς της Τουρκίας.

2. Την σωστή διαχείριση των εσόδων από την πιθανή ανεύρεση και εξόρυξη υδρογονανθράκων αλλά και την αντιμετώπιση των απειλών της Τουρκίας.

3. Την βελτίωση της Κυπριακής Οικονομίας μέσα από την περαιτέρω εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών αλλά και μέσα από μια προσπάθεια να εξευρεθούν τρόποι να συνεισφέρουν όλοι για την κρίση.

4. Την σωστή οργάνωση για ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας.

Έχοντας λοιπόν μπροστά μας αυτές τις προκλήσεις και λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα που έχω προαναφέρει παραθέτω εύλογα ερωτήματα για προβληματισμό και αυτοκριτική:

1. Είμαστε σε θέση σήμερα με το υφιστάμενο εσωτερικό μέτωπο να αντιμετωπίσουμε τους όποιους ελιγμούς της Τουρκιάς; Tί θα γίνει εάν όλα αυτά που απέρριπτε ο Έρογλου τα αποδεχτεί στην Νέα Υόρκη και βρεθούμε σε παρόμοιες καταστάσεις του παρελθόντος; Θα μπορέσουμε ενωμένοι να χειριστούμε τέτοιους κινδύνους αλλά και τις συνέπειες τους;

2. Λαμβάνουμε υπόψη ότι τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό τα παρακολουθούν οι ξένοι αλλά και η ίδια η Τουρκία με ότι αυτό συνεπάγεται;

3. Αντιλαμβανόμαστε ότι τα θέματα της Οικονομίας δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε ως μοχλό πίεσης; Έχουμε επίγνωση ότι δεν θα πρέπει να μπουν τα όποια εμπόδια προς την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών γιατί απλά αυτό θα μας βυθίσει περαιτέρω οικονομικά και όχι μόνο;

4. Έχουμε αντιληφθεί ότι η Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι συνεχής αναφορές περί αναξιόπιστου Προέδρου ουσιαστικά πλήττουν την ευρύτερη εικόνα μας σαν κράτος αφού είναι ο ίδιος Πρόεδρος που καλείται να ηγηθεί της Ευρωπαϊκής Προεδρίας για 6 μήνες;

5. Υπάρχει η βούληση να βελτιωθεί επιτέλους αυτό το σύστημα που όλοι κατακεραυνώνουν; Μήπως τα Ανώτατα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα της χώρας μπορούν να δώσουν κατευθύνσεις, ιδέες και συγκεκριμένες εισηγήσεις; Μήπως έφτασε η ώρα το διαχρονικό πρόβλημα της Κύπρου, λανθασμένα άτομα σε λανθασμένες θέσεις, να προβληματίσει όλους; Έχουμε την γνώση αλλά και την διάθεση να εμπιστευτούμε σωστά άτομα για να διοικήσουν μέσα από σωστό προγραμματισμό, κατάλληλη οργάνωση και διεύθυνση αλλά και σωστό έλεγχο και συντονισμό;

Η ουσία είναι ότι τούτη την ώρα προέχει να απαντηθούν με ειλικρίνεια τα πιο πάνω ερωτήματα και το κυριότερο επιβάλλεται να απαντηθούν σύντομα. Μετά από κάθε κρίση υπάρχουν και πολλές ευκαιρίες. Αυτές τις ευκαιρίες θα πρέπει να τις αρπάξουμε με ανοιχτό μυαλό ώστε να προχωρήσουμε μπροστά μεθοδικά και δημιουργικά για εκσυγχρονισμό του κράτους και της κοινωνίας. Μόνο έτσι θα αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις αλλά και τα φοβερά κοινωνικά μας προβλήματα.

Ξέρετε στην επικαιρότητα των τελευταίων ημερών χάθηκε μέσα στις ατέρμονες και εξαντλητικές συζητήσεις για το πόρισμα, ένα άλλο μεγάλο ζήτημα με μια άλλη σημαντική και τραγική είδηση: "9χρονοι καπνιστές και 14χρονα βαποράκια". Πραγματικά είναι αδιανόητο να διαβάζω από την μια τέτοιες ειδήσεις και από την άλλη να μην γίνεται αντιληπτό ότι δεν πάει άλλο.

Συνεπώς, ζητείται ψυχραιμία και αυτοκριτική από όλους. Χρειαζόμαστε ένα έντονο προβληματισμό για το μέλλον μας.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Μετά το μεγάλο ΣΟΚ…

Με το τραγικό συμβάν στο Μαρί, έχουμε πιστεύω σαν Κυπριακή Κοινωνία υποστεί ένα τεράστιο σοκ. Εξακολουθεί μέσα μας να υπάρχει κατάθλιψη γι’ αυτό που έχει συμβεί αφού οι πληγές είναι μεγάλες. Πέραν της θλίψης μέσα μας υπάρχει και οργή αφού είναι ξεκάθαρο ότι υπήρξε εγκληματική αμέλεια και ανευθυνότητα στην διαχείριση και σωστή φύλαξη αυτών των εμπορευματοκιβωτίων.

Η θλίψη και η οργή θα κατευνάσουν μόνο μέσα από την παραδειγματική τιμωρία αυτών που ευθύνονται για τα εγκληματικά λάθη. Εδώ, υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία οι θεσμοί να αποκτήσουν την ανάλογη αξιοπιστία που πρέπει να έχουν αφού καταγράφεται δυστυχώς μια έντονη αμφισβήτηση τους από το λαό και αυτό πηγάζει από την ατιμωρησία αλλά και από τις χρονοβόρες δικαστικές διαδικασίες στην Κύπρο. Συνεπώς θεωρώ ως πολύ σημαντική την έκβαση και αποτελεσματικότητα αυτών των ερευνών τόσο ως προς τις απαντήσεις που θα δώσουν στα πολλά γιατί που υπάρχουν, αλλά και για να ικανοποιηθεί το αίσθημα δικαιοσύνης στην Κύπρο.

Δυστυχώς επιπόλαιοι πολιτικοί με συνεργαζόμενους δημοσιογράφους σε εντεταλμένα ΜΜΕ συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται την αγανάκτηση του κόσμου για να ικανοποιήσουν δικές τους φιλοδοξίες. Η στάση τους περιγράφεται ως απαράδεκτη η οποία δημιουργεί μόνο πολύπλευρη ζημιά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρισκόμαστε σε μια δύσκολη κατάσταση και τα πράγματα επιβάλλεται να επιστρέψουν το συντομότερο στην ομαλότητα. Στο δικό μου μυαλό για να συμβεί αυτό χρειάζεται να γίνουν τρία πράγματα:

1. Να δείξουμε όλοι υπομονή και ψυχραιμία και να δώσουμε την ευκαιρία στις έρευνες να ολοκληρωθούν. Η συνεχής εξύβριση του Προέδρου είναι απαράδεκτη και υποβιβάζει τον πολιτικό μας πολιτισμό. Όλοι οι πολιτικοί ηγέτες του τόπου θα έπρεπε ήδη να είχαν καταδικάσει αυτά τα φαινόμενα και να προστατεύσουν, αν μη τι άλλο, το αξίωμα και τον θεσμό.

2. Θα πρέπει όλοι ανεξαιρέτως να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Η αυτοκριτική θα μας βοηθήσει να αποβάλουμε δογματισμούς και προκαταλήψεις και να δούμε τα πράγματα με ανοικτό μυαλό και αντικειμενικότητα. Να αναγνωρίσουμε επιτέλους όλοι τις αδυναμίες που υπάρχουν και να κτίσουμε πάνω στις δυνατότητες μας. Είναι καιρός για παράδειγμα το διαχρονικό πρόβλημα της Κύπρου, λανθασμένα άτομα σε λανθασμένες θέσεις, να προβληματίσει όλους. Αυτοκριτική θα πρέπει να κάνουν και τα ΜΜΕ, διαβάζοντας ξανά τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας έτσι ώστε να ανακαλύψουν τον χαμένο τους ρόλο.

3. Εάν πριν λίγες μέρες μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς ενότητα, δυστυχώς σήμερα, δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια. Η δική μου άποψη είναι ότι τούτη την ώρα επιβάλλεται να γίνουν κινήσεις που θα πετύχουν μια συναίνεση με έμφαση σε αυτά που συμφωνούμε και όχι σε αυτά που διαφωνούμε. Αυτή την φορά δεν πρέπει να μείνουμε μόνο στις ευχές για σύμπνοια του λαού. Για να ενωθεί ο λαός θα πρέπει οι πολιτικοί ηγέτες να του δείξουν τον δρόμο και να δώσουν το σωστό παράδειγμα. Συνεπώς θα πρέπει από τα λόγια να περάσουμε σε συγκεκριμένες πράξεις που θα υποβοηθήσουν αυτή την ενότητα και συναίνεση. Άλλωστε δεν υπάρχει άλλη επιλογή, η ενότητα είναι μονόδρομος μπροστά στις πολύ μεγάλες προκλήσεις του Κυπριακού, της Ευρωπαϊκής Προεδρίας αλλά και των Οικονομικών προβλημάτων που έχουν τώρα πολλαπλασιαστεί. Μετά το ΣΟΚ πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά, ενωμένοι.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Πίσω από την Αποχή…

Στις Βουλευτικές Εκλογές που μόλις αφήσαμε πίσω μας, 113.282 συμπατριώτες μας δεν πήγαν να ψηφίσουν με αποτέλεσμα η αποχή να φτάνει στο 21.32%. Μέσα από τις δημοσκοπήσεις που είχαν προηγηθεί των εκλογών είχε διαφανεί αυτή η αρνητική πρόθεση και η οποία δυστυχώς επιβεβαιώθηκε. Αυτό το μεγάλο ποσοστό ήταν η αιτία για κάποιους να προβαίνουν σε ένα ειλικρινή προβληματισμό και για κάποιους άλλους ήταν η ευκαιρία να δώσουν υπερβολική έμφαση στην αποχή και έτσι να αποφύγουν να αναφερθούν στην αποτυχία τους.

Ο κάθε ευσυνείδητος πολίτης προβληματίζεται για αυτή την μεγάλη καταγεγραμμένη απουσία από την κατά τα άλλα γιορτή της Δημοκρατίας. Προσωπικά ανησυχώ για αυτή την νέα τάση ιδιαίτερα ανάμεσα στην νεολαία η οποία βγάζει μια αρνητική στάση, απέναντι στα κόμματα, στην πολιτική αλλά και τους θεσμούς που αντιπροσωπεύει.

Βεβαιότατα η αποχή δεν οφείλεται σε μία και μόνο αιτία αλλά εντοπίζω τρεις κύριες αρνητικές αντιλήψεις / συμπεριφορές οι οποίες μπορεί και να συμπίπτουν και οι οποίες οδηγούν σε αυτή την πολιτική έκφραση:

1. Οι διαμαρτυρόμενοι: Υπάρχουν αυτοί που νιώθουν αδικημένοι για τον δικό τους υποκειμενικό λόγο και έτσι νιώθουν ότι με την αποχή παίρνουν έμμεσα εκδίκηση. Αναμφίβολα η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Υπάρχουν αιτήματα τα οποία αντικειμενικά επιβάλουν λύσεις ενώ υπάρχουν και αιτήματα που βασίζονται ξεκάθαρα στην σφαίρα του παράλογου, και του υπέρμετρου προσωπικού συμφέροντος. Πέραν από την ικανοποίηση αιτημάτων υπάρχουν και αυτοί που απέχουν ως διαμαρτυρόμενοι για το σημερινό πολιτικό λόγο αλλά και για την αρνητική κατάσταση στην πολιτική ζωή του τόπου.

2. Οι απαθείς: Εδώ συναντούμε αυτούς που δεν αναγνωρίζουν αυτό που είπε ο Αριστοτέλης ότι δηλαδή ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον. Δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τα πολιτικά δρώμενα του τόπου και πολύ συχνά καταφεύγουν στην εύκολη φράση «οι Πολιτικοί είναι όλοι ίδιοι». Δεν τους νοιάζει αν παίρνονται πολιτικές αποφάσεις που τους επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα και είναι μόνιμα εκτός οποιασδήποτε πολιτικής σκέψης και αντίληψης. Προσωπικά θεωρώ την απάθεια ως την πιο επικίνδυνη συμπεριφορά για την Δημοκρατία.

3. Οι αμελείς: Τέλος έχουμε αυτούς που πραγματικά διαπρέπουν με την ανοργανωσιά τους. Εδώ αναφέρομαι σε αυτούς που έχασαν τα εκλογικά τους βιβλιάρια και ζητούσαν τελευταία ώρα να βγάλουν άλλα. Αναφέρομαι σε αυτούς που πήγαν να ψηφίσουν με την πολιτική ταυτότητα ή με το διαβατήριο. Αλλά και σε αυτούς που δεν είχαν εγγραφεί έγκαιρα στους εκλογικούς καταλόγους για να μπορέσουν να εξασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Θεωρώ ότι αυτές οι τρεις μορφές συμπεριφοράς δίνουν σε μεγάλο βαθμό την εικόνα για το ποιοι εντάσσονται στην ομάδα της αποχής. Το 21.32% αποτελεί πρόκληση για ολόκληρο το πολιτικό οικοδόμημα της Κύπρου αλλά και για την κοινωνία μας, για να μην επαναληφθεί αυτή η εικόνα στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Για να επιλυθεί όμως ένα πρόβλημα θα πρέπει σίγουρα να παρθούν διορθωτικά μέτρα όπως επίσης και να αλλάξουν νοοτροπίες ως ακολούθως:

A. Η επαφή με τον κόσμο: Επιβάλλονται οι πιο συχνές επαφές των πολιτικών με τον απλό άνθρωπο ώστε να σμικρυνθεί το επικοινωνιακό χάσμα που υπάρχει σήμερα αλλά και για να παίρνουν οι πολιτικοί συνεχώς τον παλμό της κοινωνίας. Σίγουρα υπάρχουν αιτήματα τα οποία μπορούν να επιλυθούν άμεσα, υπάρχουν όμως και προβλήματα που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να εξευρεθούν λύσεις. Τουλάχιστον ο κάθε Πολίτης να γνωρίζει τί προσπάθειες έγιναν και να ξέρει ότι το αίτημα του δεν ικανοποιήθηκε για συγκεκριμένους αντικειμενικούς λόγους. Η τεχνολογία πρέπει να μπει περαιτέρω στην υπηρεσία των βουλευτών για συνεχή επικοινωνία με το κοινό (ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης κ.α.).

B. Το επίπεδο της πολιτικής: Επιβάλλεται να ανεβεί το επίπεδο του πολιτικού λόγου. Ο Πολίτης δικαιούται κάτι πολύ περισσότερο από τις υπερβολές, την καταστροφολογία, τον μηδενισμό, τον λαϊκισμό και την κασσανδρολογία. Ο Πολίτης δικαιούται ένα βελτιωμένο τρόπο συζητήσεων και επιχειρηματολογίας αφού οδεύομαι στο να αντιγράφουμε το αρνητικό φαινόμενο των τηλεοπτικών παράθυρων στην Ελλάδα όπου δεν υπάρχει περίπτωση να μιλά κάποιος και να μην τον διακόψουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην περνούν ξεκάθαρα τα μηνύματα στον λαό αλλά να βγαίνει μια συγχυσμένη εικόνα ότι λίγο πολύ πάλι τσακώνονται. Για να γίνονται σωστές συζητήσεις χρειάζονται και σωστοί συντονιστές / δημοσιογράφοι οι οποίοι θα πρέπει να επιδιώκουν με την σειρά τους, οι πολίτες να πάρουν ξεκάθαρα μηνύματα και θέσεις και όχι να επιδιώκουν την όξυνση και την αντιπαράθεση για να ανεβούν τα νούμερα της εκπομπής.

Γ. Τα ΜΜΕ: Επιβάλλεται τα ΜΜΕ να κρατήσουν μια πιο θετική προσέγγιση προς την πολιτική η οποία έχει πολλά θετικά για να προβληθούν. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου μέσα από εκπομπές προάγεται η απαξίωση με γενικά και αόριστα σχόλια τσουβαλιάζοντας όλους τους πολιτικούς σε ένα καλάθι χωρίς διαχωρισμό. Δυστυχώς, τα ΜΜΕ προβάλουν συνεχώς μια καταθλιπτική εικόνα γιατί ανακάλυψαν ότι αυτό πουλά καλύτερα. Με αυτή την τακτική παρασύρουν τους πολίτες σε μια απαισιοδοξία όπου όλα είναι μαύρα και αρνητικά. Θα πρέπει κυρίως η τηλεόραση που σήμερα δυστυχώς έχει την δύναμη να διαμορφώνει απόψεις και αντιλήψεις να δώσει περισσότερο χρώμα στις ειδήσεις πέραν από το μαύρο, να δώσει και την ευχάριστη νότα των πραγμάτων ώστε ο Πολίτης να αποκτήσει την ελπίδα μέσα του. Ο Κύπριος Πολίτης δικαιούται μια πιο ψηλού επιπέδου ενημέρωση και πληροφόρηση ώστε να διαμορφώνει καλύτερα τις δικές του αντιλήψεις.

Δ. Η Απλοποίηση των διαδικασιών: Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για να απλοποιηθεί η εκλογική διαδικασία ώστε να γίνει πολύ πιο εύκολη και ευέλικτη η πρόσβαση στην ψηφοφορία.

Κλείνοντας είναι ξεκάθαρο ότι η αποχή δεν εξυπηρετεί κανένα. Πολίτης = Πολιτική και καμία αποχή δεν μπορεί να αλλάξει αυτή την σχέση. Στο χέρι όλων είναι η Κύπρος να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση όσον αφορά την συμμετοχική δημοκρατία και όχι να πέφτουμε θύματα μιμητισμού από την πολύ μεγάλη αποχή που έχουν άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Οι οπαδοί της αποχής θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα αλλά με ξεκάθαρες τοποθετήσεις και πρωτοβουλίες από ενεργά σύνολα και ενεργούς πολίτες. Στο ημι-κατεχόμενο νησί μας αντί να απέχουμε πρέπει να συμμετέχουμε. Το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλύτερο γιατί η όποια πρόοδος χρειάζεται συλλογικότητα και αισιοδοξία.
Μιχάλης Κ. Πούρος

Στις 22 Μαΐου - Απαντούμε: ΑΚΕΛ!

Σε μια εβδομάδα η Κυπριακή Αριστερά θα βρεθεί μπροστά σε μια νέα εκλογική μάχη η οποία έχει τις δικές της ιδιομορφίες και προκλήσεις αφού για πρώτη φορά το ΑΚΕΛ πηγαίνει σε Βουλευτικές εκλογές ως το κόμμα από το οποίο προέρχεται ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν αυτή η μάχη να κερδιθεί για να στείλει και τα ανάλογα μηνύματα.

Πρέπει το ΑΚΕΛ να βγει ισχυρό για να δώσουμε την καλύτερη απάντηση στην ισοπεδωτική και άδικη κριτική που δεχόμαστε καθημερινά. Στις 22 Μαΐου πορευόμαστε για την Κύπρο του μέλλοντος και στρεφόμαστε ενάντια στον μηδενισμό, στον λαϊκισμό και την κασσανδρολογία. Ψηφίζουμε ΑΚΕΛ για να απαντήσουμε σε όλους και για όλα.

-Απαντούμε στις Κασσάνδρες του Κυπριακού που συνεχώς βλέπουν φαντάσματα και κινδυνολογούν, αμφισβητώντας τον πατριωτισμό του Δημήτρη Χριστόφια.
-Απαντούμε σε αυτούς που δεν θέλουν λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (Ευρωκό, Οικολόγοι, και άλλοι), ότι το ΑΚΕΛ διαθέτει λογική και υπευθυνότητα και δεν θα κρεμάσει τον Κυπριακό Λαό με επικίνδυνα πειράματα τα οποία θα πλήξουν την αξιοπιστία μας και να βγάλουν κερδισμένη την Τουρκία.
-Απαντούμε σε αυτούς που θέλουν πρόχειρη λύση και ότι νάναι, πως το ΑΚΕΛ δεν θα ενδώσει σε πιέσεις για να κλείσει το Κυπριακό όπως όπως χωρίς να διασφαλίζονται οι βασικές αρχές αλλά και η βιωσιμότητα και λειτουργικότητα της λύσης.
-Απαντούμε σε αυτούς που παραπληροφορούν τον κόσμο και πιππιλούν συνεχώς τις τάχατες παραχωρήσεις, ότι στηρίζουμε τον Πρόεδρο Χριστόφια ο οποίος παρά την πόλωση, τον μηδενισμό, και την υπόσκαψη που δέχεται συνεχίζει απρόσκοπτα τον αγώνα για λύτρωση της Κύπρου από την διχοτόμηση.
-Απαντούμε στον Αρχιεπίσκοπο πως ένα μεγάλο ποσοστό από το ποίμνιο του δεν συμμερίζεται και διαφωνεί κάθετα με τα όσα διχαστικά λέει και πράττει.
-Απαντούμε σε αυτούς που προστατεύουν τον πλούτο από την ελάχιστη φορολόγηση, ότι θα πληρώσουν και αυτοί για την οικονομική κρίση.
-Απαντούμε σε αυτούς που θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν τα πάντα ώστε να επωφεληθούν οι μεγαλοκαρχαρίες, ότι δεν θα επιτρέψουμε να ξεπουλήσουν ημικρατικούς οργανισμούς στους ιδιώτες.
-Απαντούμε στους Δόκτορες της Οικονομίας ότι εμπιστευόμαστε την Κυβέρνηση Χριστόφια για να οδηγήσει την οικονομία σε ανάκαμψη. Αλίμονο μας αν είχαμε τον ΔΗΣΥ να χειριστή την κρίση.
-Απαντούμε στον ΔΗΣΥ των μεταλλάξεων ότι το ΑΚΕΛ είναι ένα κόμμα με μια φωνή και όχι κομμάτια σκορπισμένα με άλλη φωνή από τον Χρίστο Κληρίδη και άλλη από τον Χρίστο Στυλιανίδη.
-Απαντούμε στον ΔΗΣΥ ότι όσες δυνάμεις και αν ενώσει το 2013 θα χάσει και πάλι.
-Απαντούμε στην γνωστή ομάδα του ΔΗΚΟ ότι θα πρέπει να δείξουν περισσότερο σεβασμό προς τον Πρόεδρο Χριστόφια αλλά και στον κόσμο της Αριστεράς. Να τους θυμίσουμε ότι το ΑΚΕΛ συμπεριφέρθηκε πολύ διαφορετικά όταν υποστήριζε τον Τάσσο Παπαδόπουλο.
-Απαντούμε στην ΕΔΕΚ ότι τα μόνα καλούπια που πρέπει να σπάσουν είναι αυτά του Επίτιμού τους Προέδρου και τα οποία τους κρατούν όμηρους σε παλαιολιθικές θέσεις και αντιλήψεις.
-Απαντούμε στο ΕΛΑΜ ότι ο Εθνικισμός στην Κύπρο δεν θα περάσει γιατί εάν συμβεί κάτι τέτοιο απλά θα χάσουμε και την άλλη μισή Κύπρο.
-Απαντούμε στους οπαδούς της αποχής και του λευκού ότι δεν λύνονται έτσι τα προβλήματα αλλά με ξεκάθαρες τοποθετήσεις και πρωτοβουλίες από ενεργά σύνολα και ενεργούς πολίτες.
-Απαντούμε ότι το Κόμμα του Λαού, το Κόμμα με τα 85 χρόνια αγώνων θα συνεχίσει να παλεύει για τα δίκαια της Κύπρου και όλου του Λαού της, είτε τους αρέσει είτε όχι।

Αυτές οι απαντήσεις θα πρέπει να δοθούν με τον πλέον δυναμικό τρόπο। Όσο πιο ισχυρό βγει το ΑΚΕΛ τόσο πιο αποστομωτικές θα είναι οι απαντήσεις μας. Στις 22 Μαΐου Απαντούμε: ΑΚΕΛ!

Μιχάλης Κ. Πούρος