Άλλου Παπά Ευαγγέλιο…

Άρθρο 22/12/2010
Όλοι αναφέρονται στο πνεύμα των Χριστουγέννων αλλά πιο είναι αυτό το πνεύμα τελικά; Η αγάπη, η ειρήνη, η ευσπλαχνία, αλλά κυρίως η ταπεινότητα συνδιαμορφώνουν την εικόνα και τα μηνύματα της γιορτής για την γέννηση του Χριστού.

Δυστυχώς, πρώτα και κύρια η Εκκλησία έχει ξεφύγει τελείως από αυτό το πνεύμα. Οι θεόρατοι ναοί κάθε άλλο παρά ταπεινότητα εκπέμπουν. Ο Χριστός γεννήθηκε ανάμεσα στα ζώα και τα άχερά και αυτοί ντύνουν τους ναούς με χρυσάφι και πολυτέλεια. Δεν είναι μυστικό ότι οι περισσότεροι ναοί στην Κύπρο θυμίζουν παλάτια παρά ναούς για προσευχή και περισυλλογή. Με όλο αυτό τον πλούτο να σε περιτριγυρίζει, με όλους αυτούς τους τεράστιους πολυέλεους πάνω από το κεφάλι σου και με τα χρυσαφένια δισκοπότηρα, στο μυαλό σου κάθε άλλο παρά η διδασκαλία του Χριστού έρχεται.

Σε τέτοιες περιόδους όπου ο λαός περνά δύσκολες ώρες λόγω οικονομικής κρίσης όλος αυτός ο πλούτος της εκκλησίας προκαλεί. Προκαλούν όλοι αυτοί οι Επίτροποι που συνεχίζουν να ζητούν λεφτά από τον λαό για να κτιστεί άλλη μια θεόρατη εκκλησία ή για να γίνουν αγιογραφίες ή για να αγοραστεί ένας «βασιλικός» σκάμνος. Ζητούν δηλαδή από τους φτωχούς να δίνουν εισφορά στον πλούτο και δυστυχώς η πάμπλουτη Εκκλησία δεν επιστρέφει αυτά που πρέπει στην κοινωνία, στους φτωχούς και σε όσους έχουν ανάγκη. Βλέπετε υπάρχουν οι επενδύσεις, οι διάφορες επιχειρήσεις που φαίνεται ότι έχουν προτεραιότητα ώστε τα εκατομμύρια να γίνουν ακόμη περισσότερα.

Αλήθεια αν αφαιρέσουμε μόνο το χρυσάφι και την πολυτέλεια που υπάρχει στους ναούς, αν αφαιρέσουμε δηλαδή αυτά που ο ίδιος ο Χριστός πολέμησε και απεχθανόταν, πόσα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα θα μπορούσαμε να λύσουμε σήμερα στην Κύπρο; Μια τέτοια κίνηση θα έδινε πίσω μεταξύ άλλων και την χαμένη ταυτότητα της Εκκλησίας. Θα ήταν μια ευκαιρία να εφαρμόσει στην πράξη αυτά που έλεγε και δίδαξε ο Χριστός διότι τελικά τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Με τόσο πλούτο οι άγιοι πατέρες κάθε άλλο παρά αγιότητα εκπέμπουν. Τα σχόλια μου δεν στρέφονται προς τους απλούς ιερείς και τα μικρά ξωκλήσια αφού παραμένουν μια γνήσια παραφωνία στο «έργο» της ηγεσίας της Εκκλησίας.

Η αυτοκριτική είναι μεγάλη αρετή και ο καθένας μας πρέπει να κάνει την δική του ιδιαίτερα αυτές τις μέρες των Χριστουγέννων. Η Εκκλησία πρέπει να κάνει σύντομα και την δική της αυτοκριτική μέσα από ένα απλό ερώτημα: Αυτά που διδάσκει τα εφαρμόζει; Δυστυχώς, στα λόγια του Αρχιεπισκόπου δυσκολεύεσαι να βρεις μηνύματα αγάπης και συμφιλίωσης. Στο δικό μου το μυαλό, άλλα ψάλλουν και άλλα κάνουν. Πότε η ηγεσία της Εκκλησίας θα κάνει αυτοκριτική και θα θέσει φραγμό στην μεγαλομανία παραμένει άγνωστο και μάλλον είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο…

Μιχάλης Κ. Πούρος

Αλίμονο μας αν είχαμε τον ΔΗΣΥ να χειριστεί την Κρίση…

Άρθρο - 8 Νοεμβρίου 2010
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχει αποδείξει σε πολλές περιπτώσεις ότι είναι ένθερμος υποστηρικτής των νεοφιλελεύθερων ιδεών και προσεγγίσεων. Είναι οπαδός ακριβώς αυτής της φιλοσοφίας που οδήγησε στην παγκόσμια οικονομική κρίση αφού όπως έχει αποδεικτή στην πράξη δεν υπήρχε ο απαιτούμενος κρατικός παρεμβατισμός για να ελέγξει και να αποτρέψει επικίνδυνες μεθοδεύσεις. Αυτόν ακριβώς τον κρατικό έλεγχο επιστράτευσαν και επιστρατεύουν τόσο ο Αμερικανός Πρόεδρος αλλά και άλλοι ηγέτες στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να αποτρέψουν στο μέλλον παρόμοια φαινόμενα οικονομικής κατάρρευσης. Δυστυχώς, στον ΔΗΣΥ δεν έχουν διδαχθεί τίποτα από αυτά τα γεγονότα και συνεχίζουν να μας σερβίρουν λαϊκίστικες ατάκες όπως ¨κράτος επιχειρηματίας¨ και άλλα.

Ευτυχώς, που τούτη την ώρα που η Κύπρος δέχεται τις αρνητικές επιδράσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, στην Προεδρεία βρίσκεται ο Δημήτρης Χριστόφιας. Αλίμονο μας εάν ο ΔΗΣΥ ήταν στην εξουσία για να διαχειριστή αυτή την δύσκολη κατάσταση. Το παρελθόν της δικής τους διακυβέρνησης είναι γεμάτο πικρές εμπειρίες, οι οποίες διαδραματίστηκαν σε ομαλές οικονομικές συνθήκες και όχι εν μέσω μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Αρκεί κάποιος να θυμηθεί πως διαχειρίστηκαν το ΧΑΚ, πως ήθελαν να επενδύσουν το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων στο Χρηματιστήριο, πως φόρτωσαν τις αερογραμμές του τόπου με υπερέξοδα, και άλλα πολλά. Είναι σίγουρο ότι θα εκμεταλλεύονταν την κρίση και θα την χρησιμοποιούσαν ως άλλοθι για να περάσει ο πλούτος του κράτους στα χέρια των ιδιωτών. Δηλαδή θα υλοποιούσαν τις διαχρονικές τους επιδιώξεις για ιδιωτικοποίηση των πάντων δίνοντας έτσι πολύ περισσότερα στους κεφαλαιοκράτες αφού στην ουσία αυτών τα συμφέροντα εξυπηρετούν. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την απόφαση τους να μην φορολογηθούν έστω και με το ελάχιστο οι επιχειρηματίες αφήνοντας έτσι να πληρώσει μόνο ο λαός τις συνέπειες της κρίσης.

Το κλίμα που διαμορφώνεται στην αγορά, σε τέτοιες συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής κρίσης διαδραματίζει σημαντικό ρόλο τόσο για την ψυχολογία του καταναλωτή όσο και για την ψυχολογία του επενδυτή. Δυστυχώς, ο ΔΗΣΥ με την συμπαράσταση τόσο των πλείστων ΜΜΕ όσο και βουλευτών από άλλα κόμματα που αντιπαθούν μόνιμα την παρούσα Κυβέρνηση, έχουν καταφέρει να σπείρουν παντού τον πανικό. Ακόμη και όταν αυτή η Κυβέρνηση καταφέρνει να ελκύσει επενδύσεις από το εξωτερικό προσπαθούν με κάθε τρόπο να θέσουν εμπόδια αδιαφορώντας για το γεγονός ότι στην ουσία πλήττουν την ίδια την Κυπριακή οικονομία.

Δεν χάνουν ευκαιρία να λαϊκίσουν και να επικαλεστούν ακόμη και την αύξηση στην ανεργία. Από την άλλη τάσσονται υπέρ του 63ου έτους συνταξιοδότησης αδιαφορώντας για τις φωνές των νέων που επικαλούνται ακριβώς αυτή την ίδια την αύξηση των νέων στην ανεργία. Εκμεταλλεύονται την άγνοια του απλού κόσμου και με την βοήθεια μη αντικειμενικών μέσων ενημέρωσης μηδενίζουν τα πάντα. Έχουν επιλέξει τον συνεχή αρνητισμό με μοναδικό σκοπό να πληγεί η Κυβέρνηση Χριστόφια και το ΑΚΕΛ. Αντί να συμπεριφερθούν υπεύθυνα και να συμβάλλουν στην προσπάθεια να ξεπεραστεί η κρίση δημιουργούν περαιτέρω προβλήματα και παρενέργειες αφού προτεραιότητα τους είναι οι επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Αυτή η Κυβέρνηση πέραν των προβλημάτων της οικονομικής κρίσης έχει να αντιμετωπίσει και πολλά διαχρονικά ζητήματα τα οποία απέτυχαν ή φοβήθηκαν να αγγίξουν οι προηγούμενες Κυβερνήσεις π.χ. Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες η Κυβέρνηση Χριστόφια έδωσε λύσεις σε πολλά ζητήματα και έδωσε επιδόματα και παροχές που ίσως να αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο.

Αυτή η Κυβέρνηση δεν διεκδικεί το αλάθητο και μέσα σε αυτή την δύσκολη προσπάθεια είναι φυσικό να υπάρξουν και λάθη και παραλήψεις. Το πρωτάκουστο όμως, είναι αυτοί που δημιούργησαν τα προβλήματα π.χ. Κυπριακές Αερογραμμές & Eurocypria, να βγαίνουν σήμερα και να κατηγορούν για απραξία και να δίνουν συμβουλές. Δυστυχώς, και εδώ υπάρχει μια δυνατή δόση λαϊκισμού η οποία παραπληροφορεί και αποκρύβει την πραγματική ουσία που δεν είναι άλλη από την καλόπιστη προσπάθεια της Κυβέρνησης να εξεύρει λύσεις μέσα από τα αρνητικά δεδομένα που υπάρχουν στις διεθνείς αερομεταφορές.

Θα πρέπει επιτέλους όλοι οι Δόκτορες στον λαϊκισμό, στον μηδενισμό και την κινδυνολογία να αντιληφθούν ότι τα ποσοστά που θα πάρουν στις βουλευτικές αλλά και οι σχεδιασμοί τους για τις επόμενες Προεδρικές έχουν πολύ λιγότερη σημασία από το καλό της Κυπριακής Οικονομίας.

Ο ΔΗΣΥ διαθέτει πολλούς τέτοιους Δόκτορες και αλίμονο μας αν είχαμε αυτούς να χειριστούν την κρίση…

Μιχάλης Κ. Πούρος

Η Ατμοπλοϊκή Σύνδεση της Κύπρου…

Άρθρο - 28 Απριλίου 2010
Αναμφίβολα τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με την τέφρα του ηφαιστείου στην Ισλανδία θα ήταν πολλαπλάσια εάν δεν υπήρχαν και άλλες επιλογές διακίνησης από και προς μια χώρα. Πολλοί ταξιδιώτες κατέφυγαν σε άλλες λύσεις όπως αυτή του τρένου, του πλοίου ή/και του αυτοκινήτου.

Δυστυχώς, στην Κύπρο δεν έχουμε προωθήσει στον βαθμό που θα έπρεπε την ατμοπλοϊκή σύνδεση από και προς το νησί ώστε να αποτελεί μια αξιόπιστη εναλλακτική επιλογή από την εναέρια σύνδεση. Είναι λυπηρό να μην έχουμε καταφέρει τόσα χρόνια να προσφέρουμε στο επιβατικό κοινό την επιλογή να μπορεί να ταξιδέψει ατμοπλοϊκώς καθ’ όλη την διάρκεια του έτους και όχι μόνο μέσω των καλοκαιρινών οργανωμένων κρουαζιέρων.

Θεωρώ ότι επιβάλλεται να δώσουμε περισσότερη έμφαση στο θέμα αυτό αρχίζοντας από την υποδομή των λιμανιών μας. Δεν είναι υπερβολή να αναφέρουμε ότι στις βιομηχανικές περιοχές μπορεί κάποιος να βρει καλύτερη κατασκευή από το Λιμάνι Λεμεσού το οποίο μοιάζει περισσότερο με αποθήκη παρά με χώρο υποδοχής επιβατών. Η Κύπρος του 21ου αιώνα πρέπει να δημιουργήσει σύγχρονες εγκαταστάσεις ώστε να μπορούμε να υποδεχόμαστε ολόχρονα μεγάλα κρουαζιερόπλοια αλλά και να ελκύσουμε εταιρείες, να συμπεριλάβουν την Κύπρο στα δρομολόγια τους πάνω σε μόνιμη βάση. Τα οφέλη θα είναι πολλά τόσο για τον τουρισμό αλλά και για την οικονομία γενικότερα.

Συνεπώς, θα πρέπει οι όποιοι σχεδιασμοί να επισπευσθούν ώστε επιτέλους να συνδέσουμε και ατμοπλοϊκώς την Κύπρο με τον υπόλοιπο κόσμο. Ήδη έχουμε καθυστέρηση πάρα πολύ και ευελπιστώ ότι σύντομα θα αρχίσουν τα έργα για νέα λιμάνια που θα μας δείχνουν το μέλλον και όχι το παρελθόν…

Μιχάλης Κ. Πούρος

Πολιτικός Παραλογισμός…

Άρθρο - 9 Απριλίου 2010

Έχουν χάσει τον ύπνο τους μερικοί μήπως καταφέρουμε στο τέλος και βρούμε λύση. Αντί να ανησυχούν για τον χρόνο που τρέχει εναντίον μας, προτείνουν νέες στρατηγικές, νέες τακτικές αντιμετώπισης του Κυπριακού που παραπέμπουν σε λύση με ορίζοντα το άγνωστο και το ανέφικτο. Δυστυχώς, δεν βλέπουν τους κινδύνους που διατρέχουμε από μια παγίωση των τετελεσμένων. Αντί να στηρίξουν τον Πρόεδρο στην δύσκολη προσπάθεια που καταβάλλει, τον υποσκάπτουν δημιουργώντας επιπλέον εμπόδια στην επίτευξη λύσης.

Οι θέσεις τους στερούνται σοβαρότητας και υπευθυνότητας αφού βάζουν πάνω από την εσωτερική ενότητα, τις δικές τους μικροπολιτικές ατζέντες. Είναι λυπηρό και απογοητευτικό να βλέπεις τον ηγέτη της αντιπολίτευσης να μεταλλάσσεται πολιτικά με τόση μεγάλη ευκολία ώστε να εξυπηρετήσει καλύτερα τις δικές του προσωπικές φιλοδοξίες. Είναι κατάντημα να βλέπεις πολιτικά κόμματα να γνοιάζονται περισσότερο για τα αποτελέσματα των επικείμενων βουλευτικών εκλογών και να λαμβάνουν αποφάσεις βάση λαϊκίστικων κριτηρίων.

Είναι για να διερωτάται κανείς που θα μας οδηγήσει όλη αυτή η έξαρση του πολιτικού παραλογισμού. Έφτασαν σε σημείο μερικοί να παρακαλούν να κερδίσει ο Έρογλου με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα οδηγηθούν σε ένα πολιτικό αδιέξοδο. Δεν υπάρχει περίπτωση να δουν το ποτήρι μισογεμάτο αφού δεν βρίσκουν τίποτα θετικό στις προσπάθειες του Προέδρου Χριστόφια.

Εκπέμπουν έναν αδικαιολόγητο πανικό στον κόσμο και αφού δεν μπορούν να πείσουν με επιχειρήματα, εκστρατεύουν δύο πολύ πονηρές επικοινωνιακές μεθόδους, την κινδυνολογία και τις προσωπικές επιθέσεις. Με τις προσωπικές επιθέσεις αποπροσανατολίζουν και ξεφεύγουν από την ουσία των συζητήσεων ενώ με την κινδυνολογία σπέρνουν τον φόβο στον κόσμο με μηνύματα ότι ο Χριστόφιας ξεπουλά την Κύπρο και ότι η λύση που διαπραγματεύεται μας οδηγεί στην καταστροφή. Η επιχείρηση διαστρέβλωσης των πραγματικών δεδομένων είναι πρωτοφανής αφού έφτασαν σε σημείο να αμφισβητούν και δικές τους συμφωνίες σε ουσιώδη ζητήματα όπως η εκ περιτροπής προεδρία. Θέλουν τον απλό πολίτη να μην γνωρίζει την πραγματική εικόνα και τα εφικτά πλαίσια έτσι ώστε να είναι ευάλωτος στην διαστρέβλωση και στην εμπέδωση αρνητικών σεναρίων επιστημονικής φαντασίας για την ενδεχόμενη λύση. Συμπαραστάτες και συνεργοί σε αυτή την απαράδεκτη προσπάθεια είναι και κάποια ΜΜΕ (η πλειοψηφία των τηλεοπτικών σταθμών) τα οποία με μηδενιστικές προσεγγίσεις πλασάρουν τον ακραίο απορριπτισμό.

Με όλη αυτή την προσπάθεια για να θολώσει το τοπίο, θα πρέπει να εντατικοποιηθούν οι προσπάθειες έτσι ώστε ο λαός να μάθει για τις παρενέργειες μιας διχοτομημένης Κύπρου. Ο κάθε Κύπριος πολίτης θα πρέπει να μάθει για τους πραγματικούς κινδύνους που θα βρεθούμε αντιμέτωποι σε περίπτωση μη λύσης. Η διεκδίκηση περιουσιών από Τουρκοκύπριους στις ελεύθερες περιοχές ώστε να είναι «αφέντες στον βορρά και συνέταιροι στον νότο», αλλά και η περαιτέρω δραματική αύξηση των εποίκων, δεν αποτελούν υπερβολικές εκτιμήσεις αλλά πολύ πιθανές εξελίξεις. Επιπλέον, η μη επανένωση θα εμβαθύνει τις διχαστικές και εθνικιστικές τάσεις, με την Τουρκία να σκληραίνει την στάση της στρατιωτικά στο νησί και όχι μόνο. Ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση μας δείχνει που θα οδηγηθούν τα πράγματα τόσο με την πρόσφατη απόφαση του Ε.Δ.Α.Δ για την Επιτροπή Αποζημιώσεων αλλά και με το πιο πρόσφατο θέμα του απευθείας εμπορίου. Και ενώ στην Ευρώπη έχουμε όλα αυτά τα νέα αρνητικά δεδομένα, ο πολιτικός παραλογισμός κάποιων συνεχίζεται απρόσκοπτα θέλοντας εδώ και τώρα να διεκδικήσουμε Ευρωπαϊκή λύση!

Η μη λύση στο Κυπριακό πρόβλημα είναι μια επικίνδυνη εκκρεμότητα, που όχι μόνο μας οδηγεί σε χειρότερες καταστάσεις αλλά εμποδίζει την πραγματική οικονομική ανάπτυξη του νησιού. Όταν υπάρξει οριστική αποτυχία στην επανένωση, αυτή η αποτυχία δεν θα έχει μόνο πολιτικές παρενέργειες αλλά θα επεκταθεί με αρνητικές συνέπειες σε όλο το φάσμα της ζωής μας και της ευημερίας μας.
Συνεπώς, ο λαός θα πρέπει να ξεκαθαρίσει στο μυαλό του δύο πράγματα:
A. Άλλο η κινδυνολογία με σκοπιμότητες και άλλο η αναγνώριση των πραγματικών κινδύνων που χτυπούν την πόρτα μας σε περίπτωση μη λύσης. Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στο μυαλό όλων ότι η Κύπρος δεν κινδυνεύει από την λύση που διεκδικεί ο Πρόεδρος Χριστόφιας αλλά από το ενδεχόμενο μιας διχοτόμησης.
Β. Ο λαός θα πρέπει να ζυγίσει τα πράγματα μεταξύ του εφικτού και του ανέφικτου. Θα πρέπει να κτίσει πάνω στα λογικά και ρεαλιστικά επιχειρήματα λαμβάνοντας πάντα υπόψη τα δεδομένα που διαμορφώνονται γύρω μας.

Ελπίζω ότι ο Κυπριακός λαός δεν θα αφήσει τον πολιτικό παραλογισμό να τον παρασύρει και ότι θα δείξει κόκκινη κάρτα στους λαϊκισμούς που βλέπει καθημερινά στις τηλεοράσεις. Ευελπιστώ ότι ο απλός πολίτης θα συστρατευθεί μαζί με τον Πρόεδρο Χριστόφια γιατί θέλει λύση αφού έχει ρεαλισμό, λογική και δεν πετά στα σύννεφα. Ο λαός θα πρέπει στηρίξει τον Πρόεδρο γιατί ακριβώς συμμερίζεται τις ανησυχίες τους και θέλει λύση για το μέλλον, γιατί γνωρίζει ότι ο διαχωρισμός δεν θα είναι ποτέ η λύση αλλά θα είναι μια προσωρινή διέξοδος στο πρόβλημα το οποίο θα επαναφέρεται σε πιο σοβαρή μορφή.

Όσο δύσκολο και αν είναι σε αυτό το παράλογο τοπίο πολιτικής σκέψης και δράσης, ο Πρόεδρος αντιδρά λογικά και με υπομονή. Παρά την πόλωση, τον μηδενισμό, και την υπόσκαψη που δέχεται συνεχίζει απρόσκοπτα τον αγώνα για λύτρωση της Κύπρου από την διχοτόμηση. Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει η πολιτική της επανένωσης και όχι ο πολιτικός παραλογισμός…

Μιχάλης Κ. Πούρος

Ιδιωτικοποιήσεις Ημικρατικών και όνειρα γλυκά...

Άρθρο - 9 Φεβρουαρίου 2010
Άρχισαν πάλι κάποιοι να μας πλασάρουν το γνωστό τροπάρι περί ιδιωτικοποίησης των Ημικρατικών Οργανισμών. Κάποιοι άλλοι μας το φέρνουν έτσι πιο επικοινωνιακά και εισηγούνται μετοχοποίηση. Κύριο επιχείρημα τους ότι οι Ημικρατικοί Οργανισμοί στερούνται αποτελεσματικότητας και ευελιξίας και ότι λίγο πολύ είναι εκτός μόδας των «μοντέρνων αντιλήψεων» της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης νέας τάξης πραγμάτων.

Δυστυχώς, αγαπητοί κύριοι ειδήμονες των ιδιωτικοποιήσεων δεν θέλω να σας χαλάσω το πάρτυ, αλλά κοιτάξτε λίγο γύρω σας. Το μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού καταρρέει καθημερινά και η πλήρης εξάρτηση στο ιδιωτικό τομέα, μας έδωσε την σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση. Χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία καταφεύγουν τώρα σε μηχανισμούς κρατικής παρέμβασης αφού έχουν αντιληφθεί και αυτοί, ότι το «αόρατο χέρι» του Adam Smith παραμένει αόρατο.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει επιβεβαιώσει δύο σημαντικά μηνύματα τα οποία φαίνεται ότι αυτοί που επιμένουν στις ιδιωτικοποιήσεις δεν τα έχουν λάβει ή δεν θέλουν να τα αντιληφθούν:
1. Κύριος στόχος των ιδιωτικών κεφαλαίων είναι το κέρδος και η συνεχής μεγιστοποίηση του. Προτεραιότητα έχει η αύξηση των προσωπικών περιουσιών παρά οι κοινωνικές ευαισθησίες.

2. Το σύστημα της Μικτής Οικονομίας έχει αποδείξει ότι είναι ένα επιτυχημένο μοντέλο το οποίο έχει δώσει έμπρακτα ευημερία και σταθερότητα στην Κυπριακή οικονομία λαμβάνοντας υπόψη και τις γεωπολιτικές μας ιδιαιτερότητες . Αρκεί κάποιος να σκεφτεί εάν στην Κύπρο είχαμε ένα νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομίας σε πια χάλια θα βρισκόμασταν σήμερα με την Παγκόσμια Οικονομική κρίση.

Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Ιδιωτικός τομέας δεν έχει προσφέρει στην Κυπριακή Οικονομία αλλά μέσα από πρωτοβουλίες έχει το δικό του ρόλο να διαδραματίσει ο οποίος είναι καθοριστικός, αλλά και διαφορετικός. Δεν μπορεί όπως έχω προαναφέρει να παίξει τον ρόλο του κράτους αφού απλά η κερδοσκοπική μανία και τα προσωπικά συμφέροντα αφερούν από την κοινωνική προσφορά. Πολλά είναι τα παραδείγματα των αποτυχημένων ιδιωτικοποιήσεων, σε άλλες χώρες που στην αρχή άλλα υποσχέθηκαν και στο τέλος το μόνο που έδωσαν ήταν ατεκμηρίωτες απολύσεις και χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες. Συνεπώς, σε ένα πετυχημένο Μικτό Σύστημα Οικονομίας, ο κάθε τομέας έχει να διαδραματίσει τον δικό του ρόλο μη αποκλείοντας και την συνεργασία σε μεγάλα έργα όπως άλλωστε γίνεται και στην πράξη.

Η απόλυτη εξάρτηση από τον ιδιωτικό τομέα και η μείωση της παρέμβασης του κράτους στην οικονομία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε καταστάσεις όπου οι πλούσιοι θα γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι με σταδιακή εξαφάνιση της μεσαίας τάξης. Όλοι αυτοί που εισηγούνται ιδιωτικοποιήσεις μπορεί να ισχυρίζονται καλές προθέσεις αλλά στην ουσία στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν το ξεπούλημα και το ξεζούμισμα των Ημικρατικών Οργανισμών για δικό τους όφελος. Επιπλέον δεν βλέπουν με ευχαρίστηση το γεγονός ότι υπάρχει δυνατή Συνδικαλιστική παρουσία στους Ημικρατικούς Οργανισμούς.

Όσον αφορά τα επιχειρήματα, ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι ευέλικτος και αποτελεσματικός ενώ οι Ημικρατικοί Οργανισμοί είναι γραφειοκρατικοί και στερούνται των επιχειρησιακών πλεονεκτημάτων της ανταγωνιστικότητας, έχω να απαντήσω τα ακόλουθα:
1. Τα πλεονεκτήματα της ευελιξίας και της αποτελεσματικότητας βασίζονται στις σωστές διοικητικές αποφάσεις και στις ηγετικές φυσιογνωμίες που έχει ένας Οργανισμός είτε αυτός είναι ιδιωτικός ή κρατικός. Ας μας απαντήσουν οι ειδήμονες των ιδιωτικοποιήσεων η εταιρεία Lehman Brothers ήταν Ημικρατικός Οργανισμός;

2. Οι πρακτικές και οι τρόποι για την σωστή διοίκηση ενός Οργανισμού δεν διαφέρουν μεταξύ Ιδιωτικού και Ημικρατικού καθεστώτος. Υπάρχουν θεσμικές διαφορές αλλά υπάρχουν πολλά παραδείγματα σε Κύπρο και εξωτερικό όπου μόνο οι Οργανισμοί που είχαν την κατάλληλη Διοίκηση πέτυχαν.

3. Το πρόβλημα της γραφειοκρατίας το συναντούμε και σε μεγάλους ιδιωτικούς οργανισμούς, όπου οι κακές διοικητικές αποφάσεις απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

Οι Ημικρατικοί Οργανισμοί στην Κύπρο δεν διεκδικούν το αλάθητο, ούτε προσπαθούν να κρύψουν τα προβλήματα τους κάτω από το χαλί. Αυτά είναι πρακτικές του Ιδιωτικού τομέα που στην Κύπρο δυστυχώς, λειτουργεί όλο και περισσότερο σε καταστάσεις ολιγοπωλίων.

Οι Ημικρατικοί Οργανισμοί στην Κύπρο χρειάζονται εκσυγχρονισμό, βελτίωση και όχι διάλυση. Έχουν πολύ αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό με άρτια κατάρτιση και ψηλού επιπέδου εκπαίδευση. Το μοναδικό ερώτημα που πρέπει να τίθεται είναι εάν οι Οργανισμοί αυτοί διοικούνται σωστά ώστε να πετυχαίνουν τον στόχο και το ρόλο τους στην Κυπριακή Οικονομία. Αυτό θα πρέπει να διασφαλίζεται και από τους αρμόδιους πολιτικά προϊστάμενους ώστε να μην δίνονται αφορμές σε αυτούς που ονειρεύονται γλυκά την ιδιωτικοποίηση των Ημικρατικών Οργανισμών.

Μιχάλης Κ. Πούρος
Αναπλ. Γραμματέας
ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ ΚΟΤ