H ξεχασμένη Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη

Ένας από τους κύριους λόγους που συστάθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν για να υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών μελών έτσι ώστε να αλληλοβοηθούνται, και να μοιράζονται ελεύθερα γνώση και αγαθά.

Όμως όπως λέει και το ρητό οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται. Σήμερα σε περίοδο κρίσης βλέπουμε οτιδήποτε άλλο από διάθεση για αλληλοβοήθεια. Μάλλον εφαρμόζεται το ρητό ο θάνατος σου η ζωή μου ή το κάθε φτωχός και η μοίρα του.

Οι δυνατοί της Ευρώπης και πρώτα και κύρια η Γερμανία θέλουν να συνεχίσουν να ευημερούν σε βάρος των αδύνατων χωρών. Αντί να εφαρμόζουν πολιτικές πραγματικής αλληλεγγύης, εφαρμόζουν πολιτικές σκληρής λιτότητας αδιαφορώντας για τις συνθήκες εξαθλίωσης που οδηγούν τους λαούς σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία αλλά και Κύπρο. Έχουν βαλθεί να ξεζουμίσουν τον πλούτο αλλά και το όποιο εισόδημα απέμεινε από αυτές τις χώρες βγάζοντας δισεκατομμύρια κάθε χρόνο. Ιδιαίτερα η Γερμανία της κυρίας Μέρκελ, εκμεταλλεύεται την αδύνατη θέση που έχουν βρεθεί αυτές οι χώρες σε μια περίοδο παρατεταμένης ύφεσης, και θέλει να κυριαρχήσει με απόλυτους αριθμούς τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά.

Σαφέστατα δεν είναι αυτή την Ευρώπη, που οραματίζονται οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες και ούτε μπορούμε να μιλούμε για ολοκλήρωση μέσα από τέτοιες φιλοσοφίες. Το όραμα για πραγματική Ένωση άρχισε να ξεθωριάζει αφού δεν μπορεί να εφαρμοστεί με μια Ευρώπη των δύο ταχυτήτων η με μια Ευρώπη όπου οι χώρες συμπεριφέρονται με εθνικισμό παρά ευρωπαϊσμό. Ήδη άρχισαν να ακούγονται φωνές από την Αγγλία για αποχώρηση από την Ένωση, αλλά και για άλλες αποσκιρτικές προσεγγίσεις π.χ. στην Ισπανία, όπου τελικά αρχίζει ο καθένας να βλέπει το δικό του συμφέρον αντί αυτό της Ευρώπης ως σύνολο. Σε κάθε Ευρωπαϊκό συμβούλιο γίνεται όλο και πιο δύσκολο να υπάρξουν συναινέσεις και διάφορες έρευνες δείχνουν μια απογοήτευση των λαών έναντι των ευρωπαϊκών θεσμών εκφράζοντας ταυτόχρονα και μια έντονη αμφισβήτηση για το μέλλον της Ευρώπης.

Με τις πολιτικές λιτότητας είναι αμφίβολο πότε θα βγούμε από την κρίση. Ήδη αυτές οι οικονομικές συνταγές αποτυγχάνουν και μάλιστα συνοδεύονται από απολογίες χωρίς αντίκρισμα (βλέπε ΔΝΤ για Ελλάδα).

Συνεπώς η κα. Μέρκελ και οι συνοδοιπόροι της θα πρέπει να εγκαταλείψουν την αλαζονεία και να αρχίσουν την αυτοκριτική. Αρκετά κέρδισαν από αυτές τις μεθόδους και ας βοηθήσουν επιτέλους αυτές τις χώρες που αποκαλούν μέλη της ίδιας ευρωπαϊκής οικογένειας, να σηκώσουν κεφάλι. Ας επικεντρωθούν στο στόχο της ανάπτυξης και ας αφήσουν τις τοκογλυφικές προσεγγίσεις.

Όσο πιο σύντομα αντιληφθούν ότι θα πρέπει να υπάρξουν σωστά ισοζύγια μεταξύ των δυνατών και των αδύνατων οικονομικά χωρών, τόσο πιο σύντομα θα απαλλαγούμε από την Ευρώπη των δύο ταχυτήτων.

Όσο πιο σύντομα αντιληφθούν ότι ο τελικός στόχος δεν είναι η Γερμανοποίηση της Ευρώπης αλλά η πραγματική πολιτική Ένωση της Ευρώπης με κύριο γνώμονα την ευημερία των λαών, τόσο πιο σύντομα θα σταματήσει και η ιστορία της κρίσης.

Μόνο τότε θα ξεφύγουμε από την σημερινή Ευρωπαϊκή υποκρισία. Μέχρι τότε η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη παραμένει ξεχασμένη.

Μιχάλης Κ. Πούρος