Κομματικά Στελέχη με Προσωπικές Απόψεις…

Άρθρο - 17 Νοεμβρίου 2009

Έχει γίνει πολύ συχνό φαινόμενο να βλέπουμε πολιτικά στελέχη να εκφράζουν προσωπικές απόψεις οι οποίες είναι αντίθετες με τις επίσημες θέσεις και αποφάσεις των κομμάτων που ανήκουν. Κατέχουν ψηλές θέσεις στο κόμμα τους αλλά έχουν και την προσωπική τους ατζέντα την οποία μάλιστα δημοσιοποιούν με κάθε ευκαιρία. Τέτοια φαινόμενα εμφανίζονται πολύ συχνά σε όλους τους πολιτικούς χώρους πλην του ΑΚΕΛ αφού αποδεδειγμένα μόνο στον χώρο της Αριστεράς, επικρατεί ως πρώτη προτεραιότητα η συλλογικότητα, το κομματικό συμφέρον αλλά και ο σεβασμός στις κομματικές αποφάσεις.

Η συνηθισμένη δικαιολογία που δίνουν είναι ότι σε αυτούς τους κομματικούς χώρους, υπάρχει τάχατες ελευθερία λόγου και δικαιούνται δηλαδή να διαφωνούν με τις επίσημες θέσεις του κόμματος όποτε θέλουν και όσες φορές θέλουν. Θα πρέπει όμως να επεξηγήσουν το γεγονός ότι, είναι τόσες πολλές οι διαφωνίες των προσωπικών απόψεων με τις κομματικές θέσεις με αποτέλεσμα να υπάρχει μια μεγάλη σύγχυση για το ποια τελικά είναι η επίσημη θέση του κόμματος.

Μπορώ να κατανοήσω κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις όπου κρίνεται αναγκαίο να λεχθεί και η προσωπική άποψη αλλά όχι στον βαθμό που βλέπουμε καθημερινά κυρίως από στελέχη του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ, όπου διαχωρίζουν επιμελώς την θέση τους από το κόμμα σε πολύ σημαντικά ζητήματα όπως είναι το Κυπριακό. Μάλιστα φροντίζουν να δίνουν περισσότερη έμφαση στην δική τους αντίληψη και άποψη ώστε να στέλνουν μηνύματα ακόμη και προς το ίδιο τους το κόμμα. Διερωτώμαι γιατί παραμένουν σε αυτούς τους κομματικούς χώρους αφού με τόσες διαφωνίες σε ουσιώδη ζητήματα είναι ξεκάθαρο ότι πλέον βρίσκονται εκτός κομματικής τροχιάς.

Αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος να νιώθουμε περήφανοι για τον δικό μας κομματικό χώρο αφού στο ΑΚΕΛ τέτοια αρνητικά φαινόμενα δεν υπάρχουν. Για εμάς στο ΑΚΕΛ προέχει το εμείς έναντι του εγώ. Έχουμε και εμείς ελευθερία λόγου και σκέψης αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά ότι από την στιγμή που θα παρθεί μια απόφαση την στηρίζουμε με υπευθυνότητα και δυναμισμό. Σε εμάς είναι ξεκάθαρο ότι από την στιγμή που ευσυνείδητα εντάσσεσαι σε ένα κομματικό σύνολο δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση η ατομική θέση να επισκιάζει την συλλογική απόφαση.

Συνεπώς, προτείνω σε όλους αυτούς που έχουν τόσες πολλές συχνές διαφωνίες με τα κόμματα τους, να κάνουν και καμιά αυτοκριτική για να επαναξιολογήσουν την θέση τους και κατά πόσον ανήκουν πλέον στους συγκεκριμένους κομματικούς χώρους. Επιτέλους, όλοι αυτοί οι πολιτικοί της προσωπικής ατζέντας, οφείλουν να ξεκαθαρίσουν τα πιστεύω τους και τις πολιτικές τους θέσεις για να είναι ειλικρινείς προς τον Κυπριακό λαό δείχνοντας του έτσι και τον απαιτούμενο σεβασμό.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Δεν θέλουν λύση…

Άρθρο - 10 Νοεμβρίου 2009

Με την εκλογή του ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει ήδη κάνει πράξη μια σημαντική υπόσχεση που έδωσε στον Κυπριακό λαό. Έχει καταφέρει από τους πρώτους κιόλας μήνες να φέρει ξανά το Κυπριακό πρόβλημα στο προσκήνιο, μετά από μια μεγάλη περίοδο στασιμότητας, και έχει πετύχει την επανέναρξη του διαλόγου με ουσιαστικές συνομιλίες για τις διάφορες πτυχές του προβλήματος. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας έχει ξεκαθαρίσει την βάση των συνομιλιών και κυρίως έχει καταστήσει σαφές ότι η μορφή της λύσης θα είναι Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα. Αυτή η μορφή λύσης δεν ήρθε μπροστά μας με αλεξίπτωτο αλλά αποτελεί δέσμευση και της δική μας πλευράς μέσα από Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Οι μέχρι σήμερα προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού βασίζοντας ακριβώς σε αυτή την μορφή λύσης πάντοτε κάτω από την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Έχουμε δηλαδή δεσμευτεί προς την Διεθνή Κοινότητα, τα Ηνωμένα Έθνη αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι αυτή είναι η μορφή λύσης που επιδιώκουμε, η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.

Ενώ οι συνομιλίες συνεχίζονται και η προσπάθεια για εξεύρεση λύσης είναι πρώτη προτεραιότητα για τον Πρόεδρο, στο εσωτερικό μέτωπο ακούγονται φωνές για αλλαγή Στρατηγικής, για Σχέδια Β, για απαράδεκτες παραχωρήσεις και άλλα πολλά. Όλες αυτές οι φωνές βασίζονται σε λανθασμένες αντιλήψεις και δεν βοηθούν την προσπάθεια της δικής μας πλευράς, αφού την αποδυναμώνουν, πλήττοντας την ενότητα που πρέπει να έχουμε σαν λαός σε αυτή την καθοριστική περίοδο που περνούμε. Αυτοί που φωνάζουν υποσκάπτουν τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας και βρίσκουν συνεχώς προφάσεις για να βάζουν εμπόδια στην διαδικασία και να συγχύζουν τον Κυπριακό λαό. Δυστυχώς, σε αυτή την προσπάθεια για να θολώσει το τοπίο, πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζουν και κάποια ΜΜΕ (η πλειοψηφία των τηλεοπτικών σταθμών) τα οποία κρύβονται πίσω από την ταμπέλλα της αντικειμενικότητας αλλά με μια μηδενιστική προσέγγιση πλασάρουν τον ακραίο απορριπτισμό.

Είναι ξεκάθαρο στο δικό μου το μυαλό ότι κάποιοι δεν θέλουν λύση. Υπάρχουν αυτοί που βλέπουν το ζήτημα με μοναδικό γνώμονα την οικονομική τους πτυχή αφού με μια ενδεχόμενη λύση θα ζημιώσουν ή θα χάσουν προνόμια που έχουν σήμερα. Υπάρχουν όμως και αυτοί που βλέπουν το ζήτημα πολιτικά και έχουν πρόβλημα προσαρμογής με τα νέα δεδομένα που μας έφερε δυστυχώς, το προδοτικό πραξικόπημα και η Τουρκική εισβολή. Είναι ξεκάθαρο ότι απέχουν έτη φωτός από τις πραγματικότητες της σημερινής κατάστασης και συνεπώς οι απόψεις τους δεν έχουν ρεαλιστική βάση αλλά ούτε και ένα λογικό υπόβαθρο. Στο δικό μου το μυαλό έχω ομαδοποίηση αυτές τις αντιλήψεις ως ακολούθως:

Α. Η πιο ακραία περίπτωση αφορά αυτή την ομάδα ανθρώπων που έχουν ξεκάθαρα πρόβλημα συμβίωσης με την άλλη κοινότητα. Δυστυχώς, το μυαλό τους έχει μολυνθεί με μίσος και εχθρότητα τα οποία είναι βαθιά ριζωμένα μέσα τους και πηγάζουν από τον έντονο εθνικισμό και φανατισμό. Αντιπροσωπεύουν το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών κάτι που δυστυχώς συμμερίζεται και η μεγάλη πλειοψηφία των ιεραρχών της εκκλησίας. Αυτή η ομάδα ανθρώπων ζει στον περασμένο αιώνα αφού ακόμη οραματίζονται την ένωση με την Ελλάδα δηλαδή με άλλα λόγια θέλουν να πάνε στο φεγγάρι με το ποδήλατο.

Β. Μια άλλη ομάδα ανθρώπων θέλει να επιστρέψουμε πίσω στο Ενιαίο Κράτος αγνοώντας το σημαντικό γεγονός που έχω προαναφέρει, ότι δηλαδή έχουμε δεσμευτεί ότι η λύση που επιδιώκουμε είναι στην βάση μιας Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Εάν ακολουθήσουμε την εισήγηση τους, θα πληγεί ανεπανόρθωτα η αξιοπιστία μας και το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να βρεθούμε για τα καλά στην γωνιά αφού ακόμη και σημαντικές φίλες χώρες θα μας γυρίσουν την πλάτη. Σε αυτή την ομάδα ανθρώπων είναι έντονο το φαινόμενο να πιστεύουν ότι η Κύπρος είναι το κέντρο της Γης και ότι όλοι μας «χρωστούν». Δεν λεν να καταλάβουν ότι κάποιοι (που δεν μιλούν ποτέ για αυτούς), τα έκαναν θάλασσα και δημιούργησαν νέα αρνητικά δεδομένα που τελικά μας οδήγησαν στον συμβιβασμό της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Η επιλογή να αλλάξουμε Στρατηγική και να ζητούμε πλέον Ενιαίο Κράτος είναι ένας στόχος πολιτικά ανέφικτος και συνεπώς εξωπραγματικός. Όσες φορές δεν λάβαμε υπόψη τον Διεθνή Παράγοντα πληρώσαμε ακριβό τίμημα και η Κύπρος δεν μπορεί να δεχτεί άλλο πλήγμα.

Γ. Μια τρίτη ομάδα ανθρώπων δεν έχουν αποφασίσει τι θέλουν. Μιλούν για ομοσπονδία, ονειρεύονται το ενιαίο, και οραματίζονται την ένωση. Τους αρέσουν τα λογοπαίγνια αφού μιλούν για Ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο κάτι που ήταν και σουξέ προεκλογικά αλλά στην ουσία οι ακραίες θέσεις τους παραπέμπουν σε ενιαίο κράτος. Μιλούν και για Ευρωπαϊκή λύση αφού είναι ερωτευμένοι με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και πολύ συχνά θέλουν να αντιλαμβάνονται το Κυπριακό πρόβλημα ως νομικό ζήτημα παρά ως πολιτικό πρόβλημα. Ελπίζω κάποτε να ξυπνήσουν και να αντιληφθούν ότι η ίδια η Ευρώπη δεν είναι και τόσο πιστή στο δικό της κεκτημένο. Συνεχίζουν να βλέπουν φαντάσματα του Σχεδίου Αννάν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι τα ποσοστά τους είναι στο 76%. Οι απόψεις αυτής της ομάδας εστιάζονται στην κριτική και δεν χάνουν ευκαιρία να μας επαναλαμβάνουν ότι είναι όλα μαύρα και ότι κάνει ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι λάθος. Το γεγονός ότι δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι θέλουν δεν τους βοηθά να δώσουν και ξεκάθαρες προτάσεις. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς είναι τόσο φανατικά εναντίον της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, που προτιμούν μια παγίωση των τετελεσμένων αφού στο δικό τους το μυαλό μετά από αυτές τις λύσεις που οραματίζονται έχουν την διχοτόμηση ως την δεύτερη καλύτερη επιλογή.

Αυτές οι ομάδες που έχω περιγράψει θέλουν να παρουσιάζονται ως οι μοναδικοί Εθνικοί προστάτες της Κύπρου. Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο καλλιεργούν ένα κλίμα διχόνοιας και μίσους και προσπαθούν από τώρα μέσω της κινδυνολογίας να αποτρέψουν επικοινωνιακά το οποιοδήποτε σχέδιο Ομοσπονδιακής λύσης.
Επικεντρώνονται στα αρνητικά στοιχεία χωρίς να προτείνουν θετικά εποικοδομητικά μέτρα. Δίνουν έμφαση στους κινδύνους της λύσης και ξεχνούν τους κινδύνους της μη λύσης. Ζητούν το ανέφικτο για να αποτρέψουν το εφικτό. Επενδύουν στον μαξιμαλισμό αφού αδυνατούν να έχουν ρεαλισμό.

Επιτέλους, θα πρέπει όλοι αυτοί να αντιληφθούν ότι ακραίες τοποθετήσεις φέρνουν ακραία αποτελέσματα και δεν έχουμε την πολυτέλεια σαν χώρα, ούτε για πειραματισμούς αλλά ούτε και για αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης στο Κυπριακό. Λαοί που δεν μαθαίνουν από τα λάθη του παρελθόντος είναι καταδικασμένοι να τα επαναλάβουν. Ο χρόνος λειτουργεί εναντίον μας και θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι υπάρχει η σημερινή διαδικασία στην οποία θα πρέπει να παραμείνουμε στοχοπροσηλωμένοι για να έχουμε μια ενωμένη Κύπρο.
Εάν με την σημερινή διαδικασία βρίσκουμε τόσα εμπόδια για να υπάρξει κοινή συνισταμένη στις διάφορές πτυχές του Κυπριακού διερωτώμαι με τις λύσεις που προτείνουν όλοι αυτοί σε ποιο αιώνα αναμένουν ότι θα λυθεί το πρόβλημα. Η απάντηση είναι απλή. Εάν ακολουθήσουμε τις εισηγήσεις τους, το Κυπριακό πρόβλημα θα «λυθεί» από μόνο του, με πολύ δυσάρεστες συνέπειες όμως για εμάς. Αρκεί κάποιος να αντιληφθεί τις πληθυσμιακές ανακατατάξεις που θα υπάρξουν στο νησί αλλά και τις επιπλέον διεκδικήσεις που θα απαιτήσει να έχει η άλλη κοινότητα. Συνεπώς, όλα αυτά που προτείνουν είναι εξωπραγματικά, ανέφικτα και διχοτομικά. Είναι λυπηρό να τοποθετούνται με αυτό τον τρόπο αφού στην ουσία δεν θέλουν λύση στην παρούσα κατάσταση.

Ευτυχώς, τέτοιες διχοτομικές απόψεις ανήκουν στην μειοψηφία και ευτυχώς που η σημερινή Κυβέρνηση μας έδωσε ξανά ελπίδα και προοπτική για επίλυση του Κυπριακού.

Ευτυχώς, η πλειοψηφία δεν παρασύρεται από τους λαϊκισμούς που βλέπουμε καθημερινά στις τηλεοράσεις αλλά θέλει λύση αφού έχει ρεαλισμό, λογική και δεν πετά στα σύννεφα. Ο λαός θέλει λύση για το μέλλον, γιατί γνωρίζει ότι ο διαχωρισμός δεν θα είναι ποτέ η λύση αλλά θα είναι μια προσωρινή διέξοδος στο πρόβλημα το οποίο θα επαναφέρεται σε πιο σοβαρή μορφή.

Όλοι εμείς που επιθυμούμε λύση γιατί ξεχωρίζουμε το εφικτό από το ανέφικτο και γιατί αντιλαμβανόμαστε το ρεαλιστικό από το εξωπραγματικό θα πρέπει να στηρίξουμε τον Πρόεδρο Χριστόφια ο οποίος παρά την πόλωση, τον μηδενισμό, και την υπόσκαψη που δέχεται συνεχίζει απρόσκοπτα τον αγώνα για λύτρωση της Κύπρου από την διχοτόμηση.

Μιχάλης Κ. Πούρος
Μέλος της Σ.Ε. ΑΚΕΛ Δαλιού