OXI στον Νεοναζισμό, Όχι σε Χειρότερες μέρες…

Στις 09 Μαΐου γιορτάζεται η Ρωσική Νίκη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενάντια στον Χιτλερο-φασισμό. Με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να επισημάνω δύο σημαντικά ζητήματα τα οποία θα πρέπει να μας προβληματίσουν ιδιαίτερα:

 

Το πρώτο έχει να κάνει με την εξάπλωση Νεοναζιστικών, Φασιστικών στοιχείων και οργανώσεων στην Κύπρο ακολουθώντας το ανησυχητικό κύμα που υπάρχει στην Ευρώπη. Άλλωστε τα ποσοστά που κέρδισε η Χρυσή Αυγή στις πρόσφατες εκλογές στην Ελλάδα μόνο αδιάφορους δεν πρέπει να μας αφήνουν. Είναι κατάντημα η Ελλάδα να πέρασε τόσα από την Ναζιστική Γερμανία και κάποιοι να τα έχουν ξεχάσει. Είναι κατάντημα οι υποστηριχτές του Άουσβιτς και του Νταχάου να παίρνουν σχεδόν 7% στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία. Δυστυχώς, η τρέλα του Χίτλερ συνεχίζει 67 χρόνια μετά να μολύνει μυαλά και συνειδήσεις. Δυστυχώς, η εμφάνιση οργανώσεων όπως η Χρυσή Αυγή μας στέλνει το μήνυμα ότι θα πρέπει να επαγρυπνούμε και ότι με κάθε τρόπο η νεολαία μας πρέπει να προστατευθεί από το δηλητήριο τους. Τα αυξανόμενα κοινωνικό-οικονομικά προβλήματα αλλά κυρίως το μεταναστευτικό, δίνουν υπόβαθρο και διευκολύνουν την εξάπλωση του εθνικισμού και είναι για αυτό που επιβάλλεται μια πιο δραστική και σωστή αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων.

Το δεύτερο ζήτημα που θα πρέπει να μας προβληματίσει είναι η συντονισμένη προσπάθεια από κάποιους για παραχάραξη των ιστορικών γεγονότων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Επιχειρούν να μειώσουν την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος και του Κόκκινου Στρατού του οποίου ο ρόλος ήταν καθοριστικός στην νίκη επί του «Άξονα». Αυτή η προσπάθεια αποτελεί μια τεράστια προσβολή προς τα πέραν των 20 εκατομμυρίων θυμάτων που έδωσε η Σοβιετική Ένωση για να σταματήσει την Ναζιστική επέλαση και να νικηθεί ο Χιτλεροφασισμός.

Σήμερα, 67 χρόνια μετά βλέπουμε και ζούμε ακόμη παρενέργειες αυτών των αρωστημένων Φασιστικών αντιλήψεων. Οι φρικιαστικές εικόνες των εγκλημάτων του Χίτλερ δεν πρέπει να επανέλθουν στην ζωή μας. Η ανθρωπότητα θα πρέπει να συνεχίσει να παλεύει για καλύτερες μέρες και όχι για χειρότερες…

 

Μιχάλης Πούρος