Η Μνημονιακή Τρέλα…

Δεν υπάρχει μέρα που να μην ρωτώ τον εαυτό μου, πώς κατάντησε η Κύπρος μας έτσι; Την ερώτηση την κάνω ως παράπονο, γιατί γνωρίζω την απάντηση. Όλοι έφταιξαν με διαφορετική όμως, βαρύτητα. Για το αν θα υπάρξει τιμωρία και απόδοση ευθυνών αυτό είναι κάτι που αναμένουμε να δούμε αφού η λέξη τιμωρία αιωρείται μονίμως πάνω από την ατμόσφαιρα της Κύπρου…

Ναι, φταίξαμε και εμείς αλλά για μην ξεχνιόμαστε έχει τεράστιες ευθύνες και η Ευρώπη για τα χρέη της Κύπρου. Εμείς δεν αποταθήκαμε σε Μηχανισμό Τιμωρίας αλλά σε Μηχανισμό Στήριξης. Και ενώ η Ευρώπη έχει και δικές της ευθύνες για την κατάσταση στην Κύπρο, μάς τιμωρεί με περισσότερη ύφεση, με περισσότερη λιτότητα, αλλά κυρίως με μπόλικη οικονομική αβεβαιότητα.

Με όλα τα ΤΡΑΓΙΚΑ που συμβαίνουν στην Ελλάδα, θα πρέπει να σκεφτούμε επιτέλους και εδώ στην Κύπρο, ΠΟΥ ΠΑΜΕ; Πλέον δεν είναι θέμα Μνημονιακών και Αντι-Μνημονιακών… είναι θέμα ΛΟΓΙΚΗΣ και ΤΡΕΛΑΣ. Όταν αυτούς που καλέσαμε να μας βοηθήσουν βγαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι και μας λένε sorry λάθος υπολογισμός ή λάθος πρόβλεψη για το πείραμα των τραπεζών, τότε να προβληματιστούμε πιο σοβαρά για το ΠΟΥ ΠΑΜΕ ή για το ΠΟΥ μας οδηγούν;

Δεν μπορεί να αποτελεί λύση η αυξανόμενη ανεργία, η εξαθλίωση, και η παντελής έλλειψη προϋποθέσεων για ανάπτυξη. Μας πατούν στο λαιμό και από την άλλη μας λένε θα σας «βοηθήσουμε να σηκωθείτε».

Στοχοποιούν σκόπιμα τον δημόσιο τομέα ενώ τα μεγαλύτερα αίσχη έγιναν στον ιδιωτικό τομέα – βλέπε τράπεζες. Ακόμη και αυτοί που καραδοκούν στην γωνιά για να καρπωθούν από τον δημόσιο πλούτο θα πρέπει να ξυπνήσουν και να καταλάβουν ότι, και να αναλάβουν ως ιδιώτες τους ημικρατικούς και ότι άλλο κρατικό επιθυμούν, στο τέλος της ημέρας δεν θα υπάρχει αγορά, δεν θα μείνουν πολλοί ως καταναλωτές….

Πολλοί μιλούν για το δόγμα του Σοκ και για τις πρακτικές του. Στην περίπτωση της Κύπρου η θεωρία που εφαρμόστηκε στο πικρό παρελθόν μας και εξακολουθεί σήμερα να υλοποιείται για να βγάζει η Γερμανία λεφτά, είναι το διαίρει και βασίλευε. Επιβάλλεται έστω και τώρα να υπάρξει η ελάχιστη δυνατή ενότητα με μοναδικό κίνητρο την αγάπη για τον τόπο και την νέα γενιά.

Το υπό διαμόρφωση υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι τα πολύ ψηλά ποσοστά αποχής στις επερχόμενες Ευρωεκλογές. Απαιτείται αλλαγή πολιτικής συμπεριφοράς και επικοινωνίας. Να σταματήσει δηλαδή η τόση μεγάλη έμφαση στον «εμφύλιο πόλεμο» και να υπάρξει μεγαλύτερη επικέντρωση στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συναίνεση. Ναι ίσως να ακούγομαι ρομαντικός και ονειροπόλος θα πρέπει όμως να αντιληφθούμε, ότι η Κύπρος βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και στην πρόσκρουση δεν θα υπάρχουν νικητές.

Συνεπώς, οι όποιες εναλλακτικές επιλογές, πρέπει να αντιμετωπιστούν με ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ συγκρίνοντας τες, όχι με το σήμερα αλλά με το πώς θα καταντήσει η ΚΥΠΡΟΣ και η κοινωνία της, με την πλήρη υλοποίηση των επιβουλών της ΤΡΟΙΚΑΣ. Το λιγότερο που θα ισχυριστώ είναι ότι ο Κυπριακός λαός δικαιούται μια πιο διεκδικητική και τολμηρή στάση απέναντι στην ΤΡΟΙΚΑ ώστε να ξαναμπούμε στον αγώνα για την ΛΟΓΙΚΗ έναντι της Μνημονιακής Τρέλας…

Μιχάλης Κ. Πούρος