Γνώση και απόγνωση…

Η ανεργία, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια , η έλλειψη ρευστότητας , τα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας είναι μερικά δεδομένα που έχουν δυστυχώς βυθίσει  την συντριπτική πλειοψηφία  της Κυπριακής Κοινωνίας στην κατάθλιψη αλλά και στην οικονομική κατάρρευση.

Υπάρχει απόγνωση στον κόσμο αφού δεν γνωρίζει που σταματά η κατρακύλα.  Δεν γνωρίζει πού είναι ο πάτος. Αν τουλάχιστον γνωρίζαμε πότε θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση προς μια θετική πορεία, τότε ο κάθε Κύπριος θα έβρισκε  έστω και λίγη αισιόδοξια  για να προσμένει την πολυπόθητη ανάπτυξη. Πέρα από τα λόγια , τις θεωρίες, και τους ψεύτικους πανηγυρισμούς το μέλλον συνεχίζει να προδιαγράφεται ζοφερό.  

Η έλλειψη εμπιστοσύνης στις Τράπεζες αλλά και στους θεσμούς, επιδεινώνει την απόγνωση. Η κερδοσκοπική αλαζονεία των Τραπεζών, η ατιμωρησία αλλά και η αποτυχία των θεσμών για διαφάνεια και σωστή διοίκηση / διαχείριση δείχνουν ξεκάθαρα ότι αγνοουν προκλητικά τα αισθήματα των πολιτών.  Η εμπιστοσύνη κερδίζεται με πράξεις . Με τα σημερινά δεδομένα, κερδισμέμος είναι η αναξιοπιστία και η ανασφάλεια. 

Απόγνωση λοιπόν παντού και δικαιολογημένα. Μέχρι λοιπόν να λάβουν γνώση αυτοί που οφείλουν να διορθώσουν τα πραγματα και τις καταστάσεις ώστε να διεκδικήσουν πιο δυναμικά την ανάπτυξη, η απογοήτευση του κόσμου θα συνεχίζεται. Ο απλός πολίτης  ζητά συγκεκριμένα μέτρα, που θα βάλουν μπροστά τον τροχό  της οικονομίας και όχι μέτρα λιτότητας που τον γυρίζουν δεκαετίες πίσω.

Δικαίως  η κοινωνία μας δεν έχει πειστεί ότι πλησιάζει ένα καλύτερο αύριο, αφού δεν γνωριζει ο Κύπριος πολίτης πότε θα έρθει  η πραγματική ανάκαμψη .  Η συνεχιζόμενη  λιτότητα,  το μόνο που καταφέρνει είναι να μειώνει τα έσοδα και να αυξάνει τις υποχρεώσεις και τα έξοδα. Ήδη το μνημόνιο αφαίρεσε από την οικονομία μας πολύ περισσότερα από αυτά που έδωσε και όταν μια εξοντωτική θεραπεία δεν βελτιώνει αλλα επιδεινώνει μια κατάσταση, τότε η απόγνωση είναι και φυσικό επακόλουθο.  Φυσικό επακόλουθο θα έπρεπε να ήταν και η δυναμική αντιδραση κάτι που δυστυχώς δεν έγινε στα επιθυμητά  επίπεδα. Τουλάχιστον  εδώ  αποδεικνύεται ότι με σωστή οργάνωση μπορεί να νικηθεί η αδράνεια και η αποχή. Εξάλλου,  φάνηκε πλέον ότι οι πολίτες θέλουν να φωνάξουν, να εκτονωθούν, να διαμαρτυρηθούν για τα αδιέξοδα στην ζωή τους .

Ο λαός απαιτεί σοβαρές και αξιόπιστες απαντήσεις στα προβλήματα και όχι άστοχες και ανούσιες θριαμβολογίες. Όμως την πιο θλιβερή εικόνα την συναντά κάποιος στη Νεολαία μας, η οποία βρίσκεται μεταξύ ξενιτιάς και απραξίας. Με αυτά που βιώνουν σήμερα οι νέοι μας, είναι ξεκάθαρο ότι η ίδια η ελπίδα της Κύπρου βρίσκεται σε απόγνωση.

Μιχάλης Κ. Πούρος