Η ακάθαρτη Κύπρος…

Άρθρο - 25 Ιουνίου 2009
Βλέπω τα συνεργεία των Τοπικών Αρχών να κόβουν τα χόρτα στις άκρες των δρόμων και να ξεπροβάλλουν τα σκουπίδια που έριξαν οι ασυνείδητοι οδηγοί και όχι μόνο. Φεύγουν τα χόρτα ,«ξεφυτρώνουν» τα σκουπίδια. Αυτή είναι η εικόνα που βλέπουμε σήμερα στην Κύπρο του 21ου αιώνα, στην Κύπρο των 10,000 χρόνων ιστορίας.

Δυστυχώς, ως χώρα παραμένουμε ακάθαρτη κάτι που ντροπιάζει τον Πολιτισμό μας αλλά και την εικόνα που παρουσιάζουμε στους ξένους επισκέπτες. Αν βρίσκεσαι στο δρόμο βλέπεις τον μπροστινό οδηγό να πετά το πακέτο των τσιγάρων ή το άδειο μπουκκάλι έξω από το παράθυρο. Αν είσαι στην παραλία είναι συχνό φαινόμενο να βλέπεις παντού, θάψιμο αποτσίγαρων στην άμμο και καταντήσαμε αντί τα παιδία μας να παίζουν με την άμμο να παίζουν με τα αποτσίγαρα. Όπου και αν στρέψεις το βλέμμα σου δεν υπάρχει περίπτωση να μην δεις σκουπίδια σε δημόσιους χώρους.

Είναι ένα θέμα το οποίο, το έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας και είναι καιρός να το βαλουμε μπροστά μας, σαν πρώτη και κύρια προτεραιότητα. Η ρύπανση των δημόσιων χώρων και η σταδιακή καταστροφή του Κυπριακού Φυσικού Περιβάλλοντος θα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα, μεθοδικά, οργανωμένα, ομοιόμορφα, αλλά και αποτελεσματικά.

Θεωρώ ότι για να υπάρξει πρόοδος στο θέμα αυτό η πολιτεία και οι αρμόδιες αρχές θα πρέπει να δώσουν έμφαση στους τρείς πιο κάτω άξωνες:

1. ΑΠΟΤΡΟΠΗ – Εάν ρίξεις ένα αποτσίγαρο κάτω στην Βιέννη σίγουρα δεν θα έχεις την ίδια αντιμετώπιση που θα έχεις στην Κύπρο αφού εδώ η Αστυνομία μας έδειξε ότι δεν έχει την διάθεση αλλά ούτε και την βούληση να καταγγείλει ασυνήδειτους πολίτες. Νόμοι υπάρχουν, εκεί όμως που υστερούμε είναι στην εφαρμογή των νόμων. Θα ήταν ενδιαφέρον να δημοσιεύσει η Κυπριακή Αστυνομία πόσες καταγγελίες έκανε τα περασμένα χρόνια για οδηγούς που ρυπαίνουν τους δρόμους μας; Εμείς τους βλέπουμε καθημερινά, αυτοί δεν τους βλέπουν;

2. ΠΡΟΛΗΨΗ – Εδώ θα πρέπει να εντατικοποιηθεί η διαφώτιση και ευαισθητοποίηση του κοινού από όλες τις αρμόδιες αρχές. Έξυπνες διαφημιστικές εκστρατείες μπορούν να περάσουν ένα δυναμικό έξυπνο μήνυμα για αλλαγή της σημερινής νοοτροπίας. Επιπλέον θα πρέπει να ενισχυθεί η προσπάθεια για καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης στα σχολεία μας.

3. ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ – Οι Τοπικές Αρχές θα πρέπει να στελεχώσουν και να ενισχύσουν τις ομάδες/συνεργεία προσωπικού που καθαρίζουν δρόμους και παραλίες σε συνεχή και καθημερινή βάση. Η καθαριότητα δικαιούται μεγαλύτερα κονδύλια γιατί στο τέλος της ημέρας, τί τα θέλουμε τα μνημεία και τα μέγαρα εάν γύρω από αυτά ο χώρος είναι γεμάτος σκουπίδια.

Συνεπώς, τρόποι υπάρχουν για να βελτιωθεί η κατάσταση, φτάνει να υπάρξει η απαιτούμενη πολιτική βούληση για πάταξη του φανομένου και αλλαγή στην σημερινή νοοτροπία. Υπάρχουν τεράστια περιθώρια για μια συντονισμένη προσπάθεια ώστε να μπορούμε να μιλούμε για μια Καθαρή Κύπρο. Σήμερα δεν μπορούμε να μιλούμε για εξελιγμένη και ευημερούσα Κύπρο που στοχεύει στον ποιοτικό τουρισμό, την στιγμή που η ύπαιθρος, οι παραλίες μας και οι δρόμοι μας «διακοσμούνται» με σκουπίδια. Άλλωστε δεν είναι αρκετό να λέμε ότι αγάπαμε την Κύπρο, αλλά θα πρέπει να το εννοούμε και να το δείχνουμε με έργα και με πράξεις.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Πρώτα Ψηφίζουμε, Μετά Παραλία…

Άρθρο - Μάιος 2009

Οι Ευρωεκλογές έχουν ιδιαίτερη σημασία αφού όλοι είμαστε μάρτυρες των σημαντικών αποφάσεων που παίρνονται στο Ευρωκοινοβούλιο. Δεν πρέπει να «διαπρέψουμε» και πάλι με την απουσία μας. Στις προηγούμενες Ευρωεκλογές πολλοί ήταν αυτοί που προτίμησαν τις παραλίες από το να θυσιάσουν έστω λίγο χρόνο να εξασκήσουν το εκλογικό τους καθήκον.

Ανοίγοντας το λεξικό για να μάθω περισσότερα για την λέξει αδιαφορία διαπίστωσα ότι βρίσκεται ως συνώνυμο με λέξεις όπως είναι η αμέλεια, η απάθεια, η ασυγκινησία, η αναισθησία. Η αδιαφορία περιγράφετε ως η έλλειψη ενδιαφέροντος και η μη αντίδραση σε εξωτερικά ερεθίσματα.
Με τραγική αδιαφορία διακατέχονται όσοι εκφράζονται όλο και πιο συχνά ότι δεν θα παν να ψηφίσουν. Η απάντηση μου σε τέτοιες απόψεις είναι η εξής:

Θεωρώ ως υποχρέωση του κάθε Κύπριου/ας που ονομάζεται πολίτης να εκτελεί το χρέος του απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία. Όπως υποχρεωτικά έχουμε ταυτότητες ή διαβατήρια έτσι και η ψήφος του κάθε πολίτη είναι αναγκαία για να εννοούμε αυτά που λέμε περί Δημοκρατίας. Ως πολιτογραφημένα μέλη της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουμε το δημοκρατικό δικαίωμα της ψήφου. Πρόκειται λοιπόν για δικαίωμα που κέρδισε και διεκδίκησε ο κάθε λαός ώστε να υπάρχει πραγματική δημοκρατία σε μια χώρα. Άρνηση στην ψήφο είναι άρνηση στην δημοκρατία γυρίζοντας την πλάτη στους θεσμούς της ίδιας μας της χώρας αλλά και της Ευρώπης.

Η Κύπρος έχει κερδίσει με αγώνες και θυσίες την Δημοκρατία της, και δεν πρέπει να γυρνούμε την πλάτη σε αυτούς που θυσιάστηκαν για αυτήν. Η ψηφοφορία στις εκλογές είναι γιορτή της Δημοκρατίας και έτσι πρέπει να την βλέπουμε. Όλοι έχουμε υποχρέωση να ψηφίζουμε και αλίμονο μας εάν επιτρέψουμε να κυριαρχήσει στην ημικατεχόμενη Κύπρο μας, η άγνοια και η αδιαφορία.

Άλλωστε βλέπουμε αυτά που συμβαίνουν σε άλλες χώρες και ιδιαίτερα στις Η.Π.Α και Μ. Βρετανία όπου εκεί έχουν προαιρετική ψηφοφορία και έχουν ενθαρρύνει τον κόσμο να ζει μέσα στην αδιαφορία και στην άγνοια. Εκεί που οι κυβερνήσεις θέλουν να υπνωτίζουν τον λαό, προτάσσουν την προαιρετική ψηφοφορία τάχατες για θέματα "Ελευθερίας".

Σε αυτές της εκλογές που έχουν ξεχωριστή σημασία για τον τόπο μας και την κοινωνία μας θα πρέπει ο κάθε Κύπριος/α να δηλώσει παρόν. Δεν μπορούμε να σφυρίζουμε αδιάφορα μπροστά στις επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής δεξιάς και όχι μόνο.

Ιδιαίτερα ο κόσμος της Αριστεράς στην Κύπρο πρέπει να ενισχύσει την θέση του ΑΚΕΛ στην Ευρώπη αφού εκεί δίνονται πολλές μάχες για να μην περάσουν αντιλαϊκές και αντεργατικές θέσεις. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά απέδειξε ότι αποτελεί την μοναδική αξιόπιστη δύναμη υπεράσπισης των εργαζομένων αλλά και τον πιο αξιόπιστο φίλο της Κύπρου. Οφείλομαι να την ενδυναμώσουμε ακόμη περισσότερο.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμούμε τις Ευρωεκλογές αφού πλέον πολλές αποφάσεις που επηρεάζουν άμεσα την ζωή μας λαμβάνονται στο Ευρωκοινοβούλιο.

Συνεπώς, πρώτα ψηφίζουμε, μετά παραλία…

Μιχάλης Κ. Πούρος
Μέλος της Σ.Ε. ΑΚΕΛ Δαλιού

Ας έκτιζαν ένα ουρανοξύστη λιγότερο…

Άρθρο Μάρτιος 2009

Φτάνοντας στο Ντουπάϊ μαγεύεσαι από την χλιδή. Τίποτα δεν θυμίζει ότι εκεί προΰπήρχε έρημος. Το νέο αεροδρόμιο είναι υπερσύχρονο, πολυτελές και μεγαλοπρεπές επιβεβαιώνοντας στο μυαλό μου ότι το πετρέλαιο κάνει θαύματα.

Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο μένεις έκθαμβος για τα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα. Ως προορισμός το Ντουπάϊ, έχει βρει τον τρόπο να διαφοροποιηθεί μέσα από μοναδικά αριστουργήματα ώστε να προσελκύει επισκέπτες αλλά και για να μετατρέψει την έρημο σε ένα σημαντικό πολυεθνικό επαγγελματικό κέντρο. Σίγουρα το χρήμα είναι η κινητήρια δύναμη και εδώ φαίνεται ότι έχει συμβάλει τα μέγιστα ώστε το μέρος αυτό να αποκτήσει μια παγκόσμια φήμη. Επιπλέον σημαντικό ρόλο στο Ντουπάϊ διαδραματίζει η καινοτομία, η ευρηματικότητα και η δημιουργικότητα στην κατασκευή έργων. Έφεραν νερό στην έρημο δημιουργώντας ολόκληρες λίμνες και έκαναν την θάλασσα ξηρά. Έχουν επενδυθεί πολλά για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα. Από την άλλη, η αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος έχει προκαλέσει περιβαλλοντικές αντιδράσεις για τις συνέπειες αυτών των έργων.

Μάθαμε για το Ντουπάϊ μέσα από σειρά μηνυμάτων στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο και η πραγματική εικόνα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή. Υπάρχουν όμως και εικόνες που δεν έρχονται ποτέ στις οθόνες μας και αφορούν τις συνθήκες των εργατών που εργάζονται σε αυτά τα μεγάλα έργα. Διπλές βάρδιες αφού ο χρόνος είναι χρήμα και χαμηλοί μισθοί ώστε να μεγιστοποιούνται τα κέρδη. Μπορεί οι ουρανοξύστες στο Ντουπάϊ να στοχεύουν τον ουρανό, όμως οι μισθοί των εργατών πιάνουν πάτο. Επιβεβαίωσα στο μυαλό μου για ακόμη μια φορά ότι όπου υπάρχει πλούτος, υπάρχει φτώχεια αφού τα δύο αλληλοεξαρτώνται και αλληλοσυνδέονται όπως τον θύτη με το θύμα.

Είναι σωστό να θέτεις οράματα και να τα υλοποιείς αποτελεσματικά αλλά στην πορεία δεν πρέπει ή καλύτερα δεν επιτρέπεται να χάσεις βασικές ανθρώπινες αξίες όπως είναι οι σωστές εργασιακές συνθήκες, η δίκαιη αμοιβή αλλά και γενικά ο σεβασμός στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Φεύγοντας από το Ντουπάϊ τα αισθήματα μου είναι ανάμικτα. Ας έκτιζαν ένα ουρανοξύστη λιγότερο για να σμικρύνουν τουλάχιστον οι οικονομικές ανισότητες. Τελικά τι ωφελεί να κτίσεις το πιο ψηλό κτίριο του κόσμου όταν κατεδαφίζεις ανθρώπινες ψυχές. Στο μυαλό μου θα ήταν πολύ πιο όμορφα αυτά τα αρχιτεκτονικά θαύματα εάν γίνονταν με ένα πολύ πιο όμορφο τρόπο…

Μιχάλης Κ. Πούρος

H Σκηνοθετημένη Αυθεντικότητα μερικών...

Άρθρο - 3 Μαρτίου 2009
Ανοίγοντας το λεξικό, η λέξη αυθεντικότητα σχετίζεται άμεσα με την γνησιότητα και την εγκυρότητα, ενώ αυθεντικός είναι αυτός που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η δε σκηνοθεσία μεταξύ άλλων είναι ένα τέχνασμα που οργανώνεται για να παραπλανήσει και να εξαπατήσει, δημιουργώντας διαφορετική εικόνα της πραγματικότητας.

Συνεπώς, θεωρώ πως η φράση «σκηνοθετημένη αυθεντικότητα» περιγράφει εύστοχα την εικόνα που θέλουν να παρουσιάσουν μερικοί προς τον κόσμο αποκρύβοντας την πραγματικότητα και τις αληθινές τους προθέσεις.
Συγκεκριμένα τέτοια φαινόμενα συναντούμε έντονα στις ακόλουθες πολιτικές περιπτώσεις:

-Ενώ σαν Νέοι Ορίζοντες ήταν υπέρ του Ενιαίου Κράτους και αντιλαμβανόμενοι προφανώς ότι θα πρέπει επικοινωνιακά να ξαναπερπατήσουν στην γη, σαν Ευρωκό ανακάλυψαν την Ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο κάτι που ήταν και σουξέ προεκλογικά. Στην ουσία δεν έχουν εγκαταλείψει τον πρωταρχικό τους στόχο. Μιλούν για ομοσπονδία, ονειρεύονται το ενιαίο, και οραματίζονται την ένωση. Άλλα λεν στον λαό και άλλα έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους.

-Οι «πατριωτικές πτέρυγες» σε ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ ακόμα ζουν στον Απρίλιο του 2004 όπου κρύφτηκαν πίσω από μια λέξη (ΟΧΙ), ενώ στην πραγματικότητα βγάζουν σπυράκια σε οποιανδήποτε ενδεχόμενη λύση που θα ονομάζεται Ομοσπονδιακή. Ουδέποτε θα βρεθεί οτιδήποτε Ομοσπονδιακό που θα τους ικανοποιεί. Ενώ στο Εθνικό Συμβούλιο τάσσονται υπέρ της Ομοσπονδιακής λύσης ως της πλέον εφικτής, οι κύκλοι αυτοί προτιμούν να συντηρηθεί η κατάσταση ως έχει και σε βάθος χρόνου βλέπουμε.

Αυτές οι πολιτικές περιπτώσεις που έχω περιγράψει πιο πάνω έχουν φορέσει το μανδύα μιας σκηνοθετημένης αυθεντικότητας ότι είναι οι μοναδικοί Εθνικοί προστάτες της Κύπρου και ότι όλοι οι υπόλοιποι θέλουν να Τουρκέψουν το νησί. Μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο καλλιεργούν ένα κλίμα διχόνοιας και μίσους και προσπαθούν από τώρα μέσω της κινδυνολογίας να αποτρέψουν επικοινωνιακά το οποιοδήποτε σχέδιο Ομοσπονδιακής λύσης.

Επικεντρώνονται στα αρνητικά στοιχεία χωρίς να προτείνουν θετικά μέτρα. Δίνουν έμφαση στους κινδύνους της λύσης και ξεχνούν τους κινδύνους της μη λύσης. Ζητούν το ανέφικτο για να αποτρέψουν το εφικτό. Επενδύουν στον μαξιμαλισμό αφού αδυνατούν να έχουν ρεαλισμό.

Οι συγκεκριμένοι πολιτικοί κύκλοι εκμεταλλεύονται την άγνοια του λαού και άρχισαν από τώρα μια επικοινωνιακή εκστρατεία δαιμονοποίησης όσων επιδιώκουν την συμβίωση και την συμφιλίωση. Εξασκούν ανελέητη κριτική χωρίς ίχνος αυτοκριτικής. Οποιαδήποτε γεγονότα χαλούν την εθνική τους διάθεση και ηρεμία απορρίπτονται χωρίς επιχειρήματα, ως μη συζητήσιμα. Πέραν του Αρχιεπισκόπου του οποίου οι θέσεις ευτυχώς δεν αντιπροσωπεύουν ολόκληρη την Εκκλησία, στο πλευρό τους τάσσονται και συγκεκριμένα τηλεοπτικά κανάλια που δυστυχώς αποτελούν πομπό αυτής της σκηνοθετημένης αυθεντικότητας.

Τουλάχιστον, ας έχουν το θάρρος να παρουσιάσουν μπροστά στο Λαό τις πραγματικές τους θέσεις και τις πραγματικές τους επιδιώξεις. Ας πάψουν να κρύβονται πίσω από τον απορριπτισμό και ας μας περιγράψουν ξεκάθαρα την πραγματική μορφή λύσης που προτείνουν και επιδιώκουν, χωρίς γενικόλογα και αοριστολογίες. Στην λύση όμως που θα μας προτείνουν ας ξανασκεφτούν και ας λάβουν υπόψη τα σημερινά δεδομένα και όχι τα δεδομένα του 1960 ή του 1821. Σε μια Δημοκρατία λες ξεκάθαρα αυτό που πιστεύεις χωρίς τεχνάσματα, ώστε να είσαι ειλικρινής και αυθεντικός προς το λαό.

Ευτυχώς, υπάρχουν οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τον Πρόεδρο Χριστόφια στην επίτευξη μιας βιώσιμης και λειτουργικής Ομοσπονδιακής λύσης. Ενώ η βάση διαπραγμάτευσης είναι ξεκαθαρισμένη και χιλιο-επιβεβαιωμένη οι συνήθεις ύποπτοι συνεχίζουν να αμφισβητούν τις επίσημες θέσεις τόσο της Κυβέρνησης όσο και του ΟΗΕ. Παρόλο που οι συγκεκριμένοι «εθνικοπατριωτικοί» κύκλοι υποσκάπτουν τον Πρόεδρο Χριστόφια είτε έμμεσα είτε άμεσα, αυτός συνεχίζει απρόσκοπτα τον αγώνα για λύτρωση της Κύπρου από την διχοτόμηση. Δυστυχώς, είναι οι ίδιοι αυτοί κύκλοι που αντί να ενισχύουν την ενότητα σπέρνουν συνεχώς τα μικρόβια της καχυποψίας και της συνομωσίας για επαναφορά όπως μας λεν του Σχεδίου Ανάν. Όπως λέει μια Κυπριακή παροιμία, «αλλού τους τρώει τζιε αλλού κνίθονται».

Μέχρι να μας παρουσιάσουν τον πραγματικό τους εαυτό στο δικό μου το μυαλό θα εκπέμπουν μια σκηνοθετημένη αυθεντικότητα.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Κατηγορήθηκε Γραπτώς και Αφέθηκε Ελεύθερος…

Άρθρο 13 Νοεμβρίου 2008
Η φράση «Κατηγορήθηκε Γραπτώς και Αφέθηκε Ελεύθερος» αποτελεί μια συχνή αναφορά στις ειδήσεις, μετά την επιτυχή σύλληψη κάποιων οι οποίοι για διαφορετικούς λόγους έχουν παρανομήσει. Αντιλαμβάνομαι ότι για μικρά παραπτώματα ίσως να ευσταθή η πιο πάνω φράση αλλά για σοβαρά αδικήματα μάλλον δεν ανταποκρίνεται στην λογική ενός σωστού αποτρεπτικού συστήματος.

Πιο συγκεκριμένα διαβάζω στην εφημερίδα ότι σε επεισόδια που έγιναν πρόσφατα κάποιοι βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αντιμετωπίζοντας 18 συνολικά κατηγορίες που αφορούν: «επίθεση κατά αστυνομικών, πρόκληση ζημιάς σε αθλητικές εγκαταστάσεις, πρόκληση πυρκαγιάς και κακόβουλης βλάβης, συμπλοκή κι επίθεση, χρησιμοποίηση επικίνδυνων οργάνων, καθώς και παρακώλυση της ομαλής διεξαγωγής του αγώνα». Πιο κάτω διαβάζω ότι τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι για να καλεστούν σε μεταγενέστερο στάδιο. Και ερωτώ, τι πρέπει να γίνει για να ληφθούν πραγματικά δραστικά μέτρα για αποτροπή.

Τελικά ο κάθε Κύπριος γνωρίζει ότι εάν παρανομήσει και δεν πρόκειται για δολοφονία τότε κατά πάσα πιθανότητα θα «Κατηγορηθεί Γραπτώς και θα Αφέθει Ελεύθερος». Ύστερα απορούμε μεταξύ άλλων:
γιατί ο Κύπριος παρκάρει πάνω στα πεζοδρόμια,
γιατί οδηγά το αυτοκίνητο του σαν να είναι πύραυλος,
γιατί ρίχνει σκουπίδια όπου φτάσει
και γιατί, ούτε σε μια γραμμή δεν μπορεί να σταθεί.

Η απάντηση απλή. Υπάρχει απειθαρχία σε όλους τους τομείς της ζωής μας και αυτό προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από την ατιμωρησία που υπάρχει. Η επιείκεια που δείχνουμε σε σοβαρά παραπτώματα ίσως και να αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο. Άλλωστε αξίζει να ερευνήσουμε εάν και σε άλλες χώρες χρησιμοποιούν την φράση «Κατηγορήθηκε Γραπτώς και Αφέθηκε Ελεύθερος».

Μιχάλης Κ. Πούρος

Ο Λόφος του Παρθενώνα…

Άρθρο - Δεκέμβριος 2008

Βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα νιώθεις μέσα σου μια απέραντη λύπη. Λύπη για το πώς κατάντησε αυτή η χώρα, διότι περί κατάντιας πρόκειται. Μια χώρα που δίδαξε τον κόσμο τόσα πολλά ιδεώδη όπως η Δημοκρατία, το Ολυμπιακό πνεύμα και έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα ένα απέραντο Πολιτιστικό πλούτο.
Δυστυχώς, η Ελλάδα του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα δεν έχει ούτε την παραμικρή σχέση με την Ελλάδα του χαώδους σήμερα. Και εκεί που νομίζαμε ότι οι Ολυμπιακοί του 2004 ανάστησαν αυτή την χώρα, λίγα χρόνια μετά τόσο τα πολλαπλά σκάνδαλα όσο και οι πετροπόλεμοι την βύθισαν ακόμη πιο πολύ στο σκοτάδι και την μιζέρια.

Ως γνήσιοι Έλληνες ρίχνουμε το φταίξιμο πάντα στους άλλους. Όπως και με τις πυρκαγιές που κάποιοι έλεγαν για «ασύμμετρη απειλή» έτσι και σήμερα κάποιοι άλλοι βλέπουν ξένο δάκτυλο πίσω από τον συνεχή πετροπόλεμο και τις εξεγέρσεις.

Τελικά η λέξη αυτοκριτική είναι μόνο για να βρίσκεται στο Ελληνικό λεξικό αφού πρακτικά ο Ελληνικός εγωισμός την αποφεύγει επιμελώς. Μόνο με την αυτοκριτική μας θα αντιληφθούμε γιατί οι νέοι έχουν μετατραπεί σε αναρχικές ωρολογιακές βόμβες.

Πολλά λέχθηκαν για τις αιτίες αυτού του τρομακτικού σκηνικού. Εγώ καταλήγω στα ακόλουθα:
-Φταίει το Ελληνικό πολιτικό κατεστημένο που επικεντρώνεται στα δύο μεγάλα κόμματα τα οποία έγινα συνώνυμο των σκανδάλων και της διαφθοράς.
-Φταίει η Ελληνική οικογένεια που δεν έχει τον χρόνο αλλά ούτε και τις γνώσεις να διαμορφώσει και να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα παιδιά της.
-Φταίει η Ελληνική Παιδεία που ταλανίζεται από καταλήψεις και απαρχαιωμένες αντιλήψεις.
-Φταίει η Ελληνική τηλεόραση που βομβαρδίζει καθημερινά τον Ελληνικό λαό με σαχλά μηνύματα και υποκουλτούρα.
-Φταίει η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία που έχει επικεντρωθεί στην ανάπτυξη πλούτου και στο κτίσιμο μεγαλοπρεπών χρυσαφένιων ναών αντί στην πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου.
-Φταίει η Ελληνική αστυνομία που για ακόμα μια φορά έχει ξεφύγει από τον πραγματικό της ρόλο και σκοπό.

Συνεπώς, όλοι αυτοί η θεσμοί της Ελληνικής κοινωνίας έχουν αποτύχει με αποτέλεσμα να υπάρχει δυσφορία, εξαγρίωση κυρίως από την νεολαία που αρνείται να κληρονομήσει αυτό το παρόν, σαν μέλλον. Είναι η εύκολη λύση να ρίξουμε το φταίξιμο σε αναρχικούς, σε ταραχοποιά στοιχεία, σε ναρκομανής και κουκκουλλοφόρους λες και αυτοί μας ήρθαν από το διάστημα, ξεχνώντας ότι και αυτοί είναι δημιουργήματα του ίδιου κοινωνικού συστήματος. Ένα σύστημα που τρώει τα παιδιά του αφού δημιουργεί οικονομικά και άλλα αδιέξοδα στην νεολαία και όχι μόνο.

Υπάρχει και η άποψη ότι τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα έχουν συμβεί και σε άλλες χώρες όπως, στην Γαλλία με τις εξεγέρσεις των μεταναστών, και στις ΗΠΑ με τον ξυλοδαρμό Αφροαμερικανών. Σωστή η επισήμανση αφού θεωρώ ότι όλες οι εξεγέρσεις πηγάζουν από τις παρενέργειες του ίδιου οικονομικού μοντέλου που έχει δυστυχώς επικρατήσει και μας διδάσκει ότι για να έχουν κάποιοι πολλά κάποιοι άλλοι θα πρέπει να έχουν λίγα (δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία). Ένα σκεπτικό που το δεχόμαστε με μεγάλη αφέλεια και σαν φυσικό επακόλουθο της «κατασκευής» του ανθρώπου. Ενώ υπηρετούμε ένα σύστημα που βασίζεται στον ανταγωνισμό και στην επικράτηση του πιο δυνατού σαν γνήσιοι υποκριτές βάζουμε και τον σταυρό μας κάθε λίγο στο όνομα του Χριστού που μίλησε μεταξύ άλλων και για «ισότητα». Ένα θέμα που η εκκλησία μας αποφεύγει να τονίζει γιατί δεν της συμφέρει το μοίρασμα των Χιτώνων. Με ένα τέτοιο σύστημα λοιπόν, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και αυτός που δεν «τρώει» γενικώς είναι ο χαζός, τότε γιατί μας ξαφνιάζουν αυτά που βλέπουμε. Το σύστημα είναι ένοχο και έχει διαβρώσει όλους τους θεσμούς που έχω προαναφέρει και οι οποίοι αποτελούν τις βάσεις για μια σωστή και υγιή κοινωνία.

Αυτοκριτική λοιπόν. Πρέπει επιτέλους να παραδεχτούμε τις αιτίες του προβλήματος και να αρχίσει μια προληπτική προσέγγιση για διόρθωση της ανωμαλίας που υπάρχει. Θα πρέπει να επικρατήσουν τα έξυπνα μυαλά αντί τα πονηρά. Να επικρατήσει το πνεύμα αντί η ύλη. Μπορεί αυτά που γράφω να τα θεωρείται σαν ουτοπία όμως, δεν υπάρχει επιλογή. Αλίμονο μας εάν δεχτούμε ότι αυτό είναι το πεπρωμένο μας. Αλίμονο μας εάν δεχτούμε το σήμερα ως το αύριο.

Εάν δεν αλλάξουμε φιλοσοφία στον τρόπο που προσεγγίζουμε τα πολλά κοινωνικά προβλήματα, δεν θα πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι παρόμοιες εξεγέρσεις θα υπάρχουν και στο μέλλον. Θεωρώ ότι θα αποτελούν ένα συχνό φαινόμενο και είναι ευτύχημα που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έκτισαν τον Παρθενώνα πάνω σε ένα λόφο. Ευτυχώς που δεν τον έκτισαν στο Σύνταγμα γιατί τα κομμάτια του θα ήταν διασκορπισμένα στους δρόμους και τα καταστήματα της Αθήνας. Ευτυχώς που έκτισαν αυτό τον φάρο Πολιτισμού πάνω σε ένα λόφο για να μας δίνει μια ελπίδα ότι ο άνθρωπος μπορεί να επανέλθει, να μεγαλουργήσει ξανά και να καταφέρει πολλά. Η ελπίδα μας λοιπόν με όλα αυτά τα λυπηρά που βλέπουμε ο λόφος του Παρθενώνα…αυτός μας απέμεινε!
Μιχάλης Κ. Πούρος
εκ Βατυλής

21 Νοεμβρίου – Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης

Διάβασα σήμερα ότι η 21 Νοεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης και ένιωσα την ανάγκη να ξαναστείλω τους δικούς μου χαιρετισμούς στην Κυπριακή Τηλεόραση.

Μια πρόσφατη έρευνα στην Ελλάδα κατέδειξε ότι η πλειοψηφία του Ελληνικού κοινού διαμορφώνει άποψη με αυτά που βλέπει στην τηλεόραση. Δυστυχώς, διαφαίνεται ότι τα ίδια επίπεδα επηρεασμού έχουμε και στην Κύπρο. Με μικρές εξαιρέσεις ακολουθούμε πιστά την υποκουλτούρα που μας προβάλλουν και γινόμαστε θύματα / οπαδοί των λανθασμένων πρότυπων που μας επιβάλλουν έμμεσα.

Η τηλεόραση είναι ένα μέσω με τεράστια δυναμική και προοπτικές όπου θα μπορούσε να μετατραπεί σε εμπλουτιστικό πνευματικό εργαλείο με κύριο στόχο να κτίζει και όχι να χαλά, να δίνει ποιότητα αντί να παίρνει μόνο ποσοστά.

Δεν μπορώ να δηλώσω ευχαριστημένος με την κοινωνική, πολιτιστική και εκπαιδευτική προσφορά αυτού του μέσου επικοινωνίας στην Κύπρο αφού έχει χάσει σε μεγάλο βαθμό και την ταυτότητα του σαν Κυπριακή τηλεόραση. Μια Κυπριακή τηλεόραση όπου κατακλύζεται από Ελληνικές σειρές όπου στις πλείστες περιπτώσεις ο παντρεμένος έχει 13 γκόμενες και η σύζυγος άλλους τόσους φίλους. Μια Κυπριακή τηλεόραση του κουτσομπολιού, των τηλεπαιχνιδιών/ τηλεκαζίνο, των Βραζιλιάνικων και των χαμηλών επιπέδου παραγωγών.

Υπάρχουν και οι μικρές εξαιρέσεις με αξιόλογα προγράμματα όχι τόσο συχνά στην ιδιωτική τηλεόραση όσο στην κρατική. Όμως η μεγάλη πλειοψηφία του τηλεοπτικού υλικού επενδύει στο εμπορικό και όχι στο ποιοτικό και διαχρονικό περιεχόμενο.

Είναι κοινά αποδεκτό ότι η κοινωνία μας βαδίζει από το κακό στο χειρότερο και η τηλεόραση έχει τις δικές τις μεγάλες ευθύνες. Δυστυχώς, η σημερινή τηλεόραση έχει αντιληφθεί ένα λανθασμένο ρόλο. Αντί να καθοδηγεί, να καλλιεργεί, να εκπαιδεύει, να ενημερώνει αντικειμενικά, καθοδηγείται από την ξενόφερτη υποκουλτούρα και ξεριζώνει ότι γνήσιο, ποιοτικό και αυθεντικό μας απέμεινε.

Η ουσία είναι η τηλεόραση να εκπέμπει μηνύματα για να υποκινεί λύσεις στα προβλήματα και όχι να υποκινεί προβλήματα εκπέμποντας λανθασμένα μηνύματα.

Αποστέλλω αυτή την επιστολή όχι για να εκτονωθώ μέσα από μια στείρα κριτική αλλά για να παρουσιάσω κάποια δεδομένα με την ελπίδα ότι κάποιοι θα προβληματιστούν έστω και μια για μικρή στροφή προς μια πιο ποιοτική πρόταση στα πρότυπα της ΕΡΤ.

Μακάρι τα δεδομένα να ήταν διαφορετικά αλλά η πραγματική εικόνα είναι τραγική και ας επιμένουν κάποιοι ότι έρχονται πρώτοι κάθε εβδομάδα στις μετρήσεις. Αν είναι αυτή την τηλεόραση που οραματίζονται ας χαίρονται τα ποσοστά τους και από εμένα πολλά χαιρετίσματα και χαρούμενη Παγκόσμια Ημέρα Τηλεόρασης.

Με τιμή
Μιχάλης Πούρος

Αρχιεπίσκοπος VS Κυπριακή Δημοκρατία

Άρθρο - Ιανουάριος 2009

Έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό με πολλή υπομονή τις προκλητικές και απαράδεκτες δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου. Πράγματι κάποιος χρειάζεται τρομερή αυτοσυγκράτηση για να μην εκραγεί από αυτά τα τόσα πολλά παράλογα που μας εκπέμπει με κάθε ευκαιρία που θα στηθεί μικρόφωνο μπροστά του ο κύριος κύριος Αρχιεπίσκοπος.

Σαν απλός ενεργός πολίτης της Κυπριακής Δημοκρατίας διαμαρτύρομαι έντονα και ζητώ απαντήσεις στα πιο κάτω καυτά ερωτήματα:

O Αρχιεπίσκοπος αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία; Εάν την αναγνωρίζει γιατί δεν υπάρχει η Κυπριακή Σημαία δίπλα από την Ελληνική έξω από τις Εκκλησίες, τις Μητροπόλεις και την Αρχιεπισκοπή;
O Αρχιεπίσκοπος αναγνωρίζει και σέβεται το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας; Εάν το αναγνωρίζει και το σέβεται γιατί θέτει υπό έμμεση αμφισβήτηση την ετυμηγορία του Κυπριακού λαού ο οποίος έχει εκλέξει τον Δημήτρη Χριστόφια, Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας;
O Αρχιεπίσκοπος έχει αντιληφθεί ότι Πρόεδρος είναι ο Δημήτρης Χριστόφιας και ότι έχει εκλεγεί με την πλειοψηφία των ψήφων του Κυπριακού λαού; Εξακολουθεί να πιστεύει και να κατηγορεί τον Κυπριακό λαό για αγνωμοσύνη για αυτή του την ετυμηγορία;
Ο Αρχιεπίσκοπος γνωρίζει ότι για να εκλεγεί κάποιος Πρόεδρος δεν χρειάζεται μόνο το 8% όπως έχει εκλεγεί ο ίδιος;
Ο Αρχιεπίσκοπος γνωρίζει ότι προσβάλει τον περήφανο Κυπριακό λαό όταν τον κατηγορεί για αγνωμοσύνη;
Ο Αρχιεπίσκοπος γνωρίζει την Ιστορία της Κύπρου και όλα τα γεγονότα όπως έχουν διαδραματιστεί; Μήπως οι ομαδικοί τάφοι Τουρκοκυπρίων στην Τόχνη είναι έργο εξωγίνων;
Ο Αρχιεπίσκοπος να μιλήσει ξεκάθαρα και να απαντήσει έγιναν ή δεν έγινα εγκλήματα και από Ελληνοκύπριους εξτρεμιστές εναντίον των Τουρκοκυπρίων;
O Αρχιεπίσκοπος καταδικάζει τον πετροβολισμό αυτοκινήτων Τουρκοκυπρίων από οπαδούς του ΑΠΟΕΛ ή τον ενοχλούν μόνο οι ομιλίες του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού;
O Αρχιεπίσκοπος αναγνωρίζει την έξαρση ακραίων εθνικιστικών στοιχείων στην Κύπρο και ποια η άποψη του για αυτά τα φαινόμενα;
Τέλος ο Αρχιεπίσκοπος νιώθει ότι το ποίμνιο του που όπως λέει διακατέχεται από «αγνωμοσύνη» συμμερίζεται τις απόψεις του ή εκφράζει μόνο το 8% που τον ψήφισε στις Αρχιεπισκοπικές εκλογές;

Ελπίζω ο Αρχιεπίσκοπος να μας απαντήσει αυτά τα εύλογα ερωτήματα τα οποία θα δώσουν μια πιο ξεκάθαρη εικόνα τόσο για τα πραγματικά πιστεύω του αλλά και για το τι πραγματικά επιδιώκει.

Παράλληλα όμως καλώ τους άλλους Μητροπολίτες που έχουν πολύ διαφορετικές απόψεις από αυτές του Αρχιεπισκόπου να τις εκφράζουν με κάθε ευκαιρία για δύο λόγους:
Να μας αποδείξουν ότι έστω λίγη δημοκρατία υπάρχει στην Εκκλησία της Κύπρου.
Να μας επιβεβαιώσουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν εκφράζει το σύνολο της εκκλησίας.

Κλείνοντας θεωρώ ότι ένας Αρχιεπίσκοπος θα έπρεπε να εκπέμπει ένα λόγο για ειρήνη και συμφιλίωση και όχι ένα λόγο για μίσος και διχόνοια. Ο Χρίστος μίλησε για αγάπη και συγχώρεση. Αλλά αυτά είναι λόγια στα ευαγγέλια, εσείς ούτε ένα μοίρασμα χιτώνων δεν μπορείτε να κάνετε…

Μιχάλης Πούρος

Ας ηρεμήσει ο κος. Αβέρωφ….

Άρθρο που δημοσιεύτηκε στον Τύπο Απρίλη 2009
Σε πρώτο βιολί της αντιπολίτευσης έχει αναδειχθεί ο κος. Αβέρωφ Νεοφύτου αφού δεν χάνει ευκαιρία να κρίνει την Κυβέρνηση για κάθε πολιτική της θέση.

Την μια φωνάζει για τα επιτόκια, την άλλη για τα καύσιμα, αλλά κυρίως διαπρέπει στο να εισηγείται λύσεις για αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Μάλιστα όπως δήλωσε έχασε και τον ύπνο του αφού προβληματίζεται τόσο πολύ για την οικονομία.

Η Διακυβέρνηση Χριστόφια έχει δώσει δείγματα γραφής για την σοβαρότητα και την υπευθυνότητα της τόσο στα εσωτερικά θέματα όσο και στην εξωτερική πολιτική. Έχει αποδείξει ότι δίνει λύσεις εκεί και όπου επιτρέπεται η παρέμβαση της και με μεθοδικότητα υλοποιεί το πρόγραμμα που υποσχέθηκε στον Κυπριακό λαό. Θα αναφέρω τα πιο κύρια κατά την άποψη μου επιτεύγματα αυτής της Κυβέρνησης στον μόλις ένα χρόνο παρουσίας της:

1. Ενώ οι προηγούμενες Κυβερνήσεις έβλεπαν το πρόβλημα και τους έβλεπε αυτή η Κυβέρνηση πέτυχε να δώσει λύση στην βιωσιμότητα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

2. Τόλμησε αυτή η Κυβέρνηση να αγγίξει τα σκοτεινά και κρυμμένα μέρη της σύγχρονης Κυπριακής Ιστορίας. Τόλμησε να εισηγηθεί τα αυτονόητα, ότι δηλαδή η ιστορία θα πρέπει να γραφτεί με όλα τα δεδομένα της και όχι επιλεκτικά.

3. Οι Κοινωνικές Παροχές που έχει δώσει αυτή η Κυβέρνηση αποτελούν φαινόμενο αφού ποτέ στα χρονικά της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έχουν δοθεί τόσα πολλά βοηθήματα και επιδόματα προς τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας μας.

Η αγωνία του κου. Νεοφύτου κορυφώνεται με τα πρώτα θετικά μηνύματα για την διακυβέρνηση Χριστόφια. Έφτασε σε σημείο να επικρίνει ακόμη και παροχές προς τους συνταξιούχους. Αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα στην αντιπολίτευση να εξασκεί κριτική όμως τα επιχειρήματα θα πρέπει να βασίζονται σε κάποια λογικά πλαίσια ώστε να υπάρχει και κάποιο πολιτικό επίπεδο και να μην εξυψώνεται ο λαϊκισμός λόγω Ευρωεκλογών.

Δεν έχω αντιληφθεί κατά την περίοδο 1993 – 2003, κάτι ουσιαστικά καλύτερο στην οικονομία όταν μάλιστα τότε δεν υπήρχε η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση. Η 10χρονη Διακυβέρνηση που ήταν Υπουργός και ο κος. Αβέρωφ θα μείνει στην Ιστορία και θα την θυμούνται με «κατορθώματα» όπως, την αντιλαική πολιτική ενάντια στην ΑΤΑ, την έντονη πολεμική ενάντια στο δικαώμα της απεργίας, αλλά και την εμμονή που έδειξε για να ιδιωτικοποιήθουν τα πάντα.

Τι έχει να μας πει ο κος, Αβερώφ που τώρα δίνει συμβουλές στα θέματα της Οικονομίας, για το γεγονός ότι άφησαν τότε τον Κυπριακό Λαό ξυπόλητο στα αγκάθια του Χρηματιστηρίου στο οποίο μάλιστα ήθελαν να επενδύσουν και το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Με τέτοια προιστορία μόνο αυτοκριτική θα έπρεπε να κάνει ο κος.. Αβερωφ Νεοφύτου. Για αυτά τα «κατορθώματα» δεν θα έπρεπε να κοιμάται την νύχτα και όχι για την σημερινή οικονομία. Αλίμονό μας εάν ήταν αυτοί στην εξουσία για να αντιμετωπίσουν την σημερινή Παγκόσμια Οικονομική κρίση.

Η Διακυβέρνηση Χριστόφια θα κριθεί εκ του αποτελέσματος και ας ηρεμήσει ο κος. Αβέρωφ διότι στο τέλος της πενταετίας ο τόπος θα είναι μόνο κερδισμένος.

Μιχάλης Κ. Πούρος

Μέλος της Σ.Ε. ΑΚΕΛ Δαλιού

Μπροστά από τα 3 συνθήματα των Προεδρικών Εκλογών 08

Άρθρο που στάληκε στον Τύπο τον Ιανουάριο 2007

Η Επικοινωνιακή Στρατηγική σε κάθε εκλογική μάχη αποτελεί σημαντικό παράγοντα για κάθε επιτελείο. Τα χρώματα, το ύφος, η διαφήμιση μαζί με πολλά άλλα εργαλεία συνθέτουν την επικοινωνιακή προσπάθεια του κάθε επιτελείου για άντληση ψήφων.

Τα συνθήματα αποτελούν ένα πολύ σημαντικό στοιχείο σε αυτή την προσπάθεια ως προς το να υπάρχει ολοκληρωμένη και ομοιόμορφη εικόνα. Επιπλέον, τα συνθήματα είναι η ομπρέλα της όλης φιλοσοφίας και πολιτικής που εκπέμπει και αντιπροσωπεύει ο κάθε υποψήφιος.

Θεωρώ ότι είναι ενδιαφέρον να σχολιαστούν τα συνθήματα που επέλεξαν να έχουν τα επιτελεία των Υποψηφίων γιατί μέσα από αυτά προκύπτει ξεκάθαρα και ο τομέας που θέλουν να δώσουν έμφαση. Επίσης, αναλύοντας τα συνθήματα των εκλογών μπορούν να εξαχθούν πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμα επικοινωνιακά αλλά και πολιτικά συμπεράσματα.

Μπροστά μας έχουν παρουσιαστεί τα εξής τρία συνθήματα:
Υπεύθυνη Δύναμη του Ιωάννη Κασουλίδη
Επιλογή Εμπιστοσύνης του Τάσσου Παπαδόπουλου
Πολιτική Ενότητας και Ανθρωπιάς του Δημήτρη Χριστόφια

Αρχίζοντας με την Υπεύθυνη Δύναμη του Ιωάννη Κασουλίδη εύκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει ότι το σύνθημα δεν ταιριάζει με τον Υποψήφιο ο οποίος δεν εκπέμπει δυναμική. Είναι εμφανές ότι ο κος. Κασουλίδης βασίζεται πολύ περισσότερο από κάθε άλλο υποψήφιο στους επικοινωνιολόγους οι οποίοι τον καθοδηγούν βήμα προς βήμα. Οι ίδιοι επικοινωνιολόγοι προσπαθούν ανεπιτυχώς να παρουσιάσουν τον Υποψήφιό τους ως αντιπρόσωπο του εκσυγχρονισμού μέσα από τεχνικές που θυμίζουν Αμερικάνικες προεκλογικές εκστρατείες αλλά και σκηνικά που από το πολύ γρασίδι, εμένα προσωπικά μου θυμίζουν συνέδρια κηπουρικής.

Επιπρόσθετα, ο κος. Κασουλίδης επιμελώς αποφεύγει τις ευθύνες του παρελθόντος. Είναι εμφανής η προσπάθεια να μην συνδέεται η παρούσα εικόνα του Υποψήφιου για την Προεδρία, με την εικόνα του πρώην Υπουργού Εξωτερικών, γιατί αυτό παραπέμπει στους χειρισμούς που έγιναν τότε και έφεραν τα πρώτα Σχέδια Αννάν. Ενώ η επικοινωνιακή προσπάθεια του κου. Κασουλίδη στην αρχή βαφτίστηκε σαν ανεξάρτητη υπερκομματική υποψηφιότητα στην πορεία αναγκαστικά λόγω χαμηλών ποσοστών, αποκαλύφθηκε το αυτονόητο και η πραγματικότητα ότι δηλαδή πρόκειται για μια Συναγερμική υποψηφιότητα. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι έμμεσα παρουσιάζεται ότι βρίσκεται στην σκιά του κου. Αναστασιάδη. Ο κος. Κασουλίδης είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων και συνεπώς επικοινωνιακά τουλάχιστον ένα άλλο σύνθημα θα ήταν πιο εύστοχο.

Το σύνθημα του κου. Τάσσου Παπαδόπουλου Επιλογή Εμπιστοσύνης, είναι βασισμένο στην κινδυνολογία που έχει επιλέξει το εν λόγω επιτελείο για να κερδίσει ψήφους. Είναι συνεχής η προσπάθεια να περάσουν το μήνυμα ότι εάν δεν επανεκλεγεί ο κος Παπαδόπουλος τότε θα έρθει η καταστροφή. Το επιτελείο του κου. Παπαδόπουλου προσπαθεί αγωνιωδώς να μας πείσει ότι ο Υποψήφιος τους είναι η μόνη έμπιστη επιλογή για την σωτηρία της Κύπρου επιμένοντας να οικειοποιούνται το 76% του λαού που είπε Όχι στο δημοψήφισμα του 2004. Ναι ενώ έχουμε μπει στο 2008, αυτοί έχουν μείνει κολλημένοι στο Όχι του 2004 αφού για αυτούς ο χρόνος σταμάτησε τότε. Η μετά-δημοψηφισμάτων διαχείριση του Όχι από το κ. Παπαδόπουλο ήταν η χείριστη των περιστάσεων. Συνεπώς, ο κόσμος έχει κρίση για να κρίνει εάν ο νυν Πρόεδρος αποτελεί την έμπιστη επιλογή για εξεύρεση λύσης.

Δυστυχώς, για τον κύριο Παπαδόπουλο ο κόσμος έχει και μνήμη για να συγκρίνει τι έλεγε το 2003 και τι πραγματικά έπραξε. Οι διαφημίσεις το είπαμε το κάναμε λεν την μισή αλήθεια αφού πολλά σημαντικά που είπαν είτε δεν τα έπραξαν είτε έπραξαν τα αντίθετα από αυτά που συμφώνησαν στο προεκλογικό πρόγραμμα. Ένας ο οποίος επικαλείται την λέξη εμπιστοσύνη τουλάχιστον αυτά που συμφωνεί με τους συνεργάτες του τα τηρεί π.χ. το όριο αφυπηρέτησης. Η εμπιστοσύνη κερδίζεται με πράξεις και όχι με συνθήματα. Άρα το σύνθημα που έχει επιλεγεί σε αυτή την περίπτωση είναι τουλάχιστον πολιτικά άστοχο και επικοινωνιακά αδύνατο.

Το σύνθημα της εκστρατείας του Δημήτρη Χριστόφια Πολιτική Ενότητας και Ανθρωπιάς ταιριάζει πραγματικά και κρίνεται εύστοχο και πετυχημένο αφού αποδίδει απλά την πραγματική εικόνα. Η μέχρι σήμερα πολιτική που υποστήριζε και υποστηρίζει ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει στο επίκεντρο της, τον απλό άνθρωπο πάντα επιδιώκοντας φιλολαϊκή πολιτική για να ευημερεί η κοινωνία και όχι οι αριθμοί.

Ναι, ο Δημήτρης Χριστόφιας μπορεί να ενώσει μέσα από την προσωπικότητα που διαθέτει. Το έχει αποδείξει και από την μέχρι τώρα θητεία του στην Βουλή των Αντιπροσώπων ότι επιδιώκει πάντα την συναίνεση και την συλλογικότητα. Άλλωστε το έχει δηλώσει ότι το Εθνικό Συμβούλιο υπό την Προεδρία του θα αποκτήσει μια νέα δυναμική. Επίσης, έχει δηλώσει ότι στο δικό του Υπουργικό Συμβούλιο θα μετέχουν άτομα ευρείας αποδοχής. Διαχρονικά πολλές δημοσκοπήσεις το έχουν κατατάξει όχι τυχαία, ως τον πιο αγαπητό πολιτικό ηγέτη. Επιπλέον, το γεγονός ότι έχει αποδεδειγμένα τις πιο στενές σχέσεις με του Τουρκοκύπριους, αυτό σημαίνει ότι είναι ο μόνος που μπορεί να πετύχει πραγματική ενότητα ολόκληρου του Κυπριακού λαού Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων. Βάση των πιο πάνω το πρώτο μέρος του συνθήματος, Πολιτική Ενότητας αποδεικνύεται ως εύστοχο αλλά και επικοινωνιακά δυνατό ιδιαίτερα στα μηνύματα που αφορούν την εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό.

Όσον αφορά το δεύτερο μέρος του συνθήματος που αφορά την ανθρωπιά, οι πράξεις και η ιστορία του Δημήτρη Χριστόφια μιλούν από μόνες τους. Ο Δημήτρης Χριστόφιας έχει αποδείξει πολλές φορές την μεγάλη ευαισθησία που έχει σε θέματα κοινωνικής αδικίας. Η αγάπη του για τον απλό άνθρωπο, τον εργάτη, τον συνταξιούχο, η έγνοια του για το μέλλον της νεολαίας αλλά και το μαράζι του για την μοιρασμένη Κύπρο φαίνονται έμπρακτα μέσα από τους πολυετής αγώνες που έχει δώσει μέσα από το ΑΚΕΛ και το Λαϊκό Κίνημα.

Η Πολιτική Ενότητας και ανθρωπιάς είναι ένα σύνθημα πολύ αποτελεσματικό αφού βασίζεται στην γνησιότητα που εκπέμπει και αντιπροσωπεύει ο Δημήτρης Χριστόφιας. Επικοινωνιακά καταφέρνει να περάσει τα σημεία που θέλει να δώσει έμφαση το επιτελείο του. Θα κυβερνήσει συναινετικά μακριά από συγκρουσιακές καταστάσεις για αύξηση των προοπτικών επίλυσης του Κυπριακού, όπως επίσης θα κυβερνήσει φιλολαϊκά έχοντας πάντα στο επίκεντρο του τον απλό άνθρωπο.

Καταληκτικά πιστεύω ότι το σύνθημα του Δημήτρη Χριστόφια είναι αυτό που επικοινωνιακά τουλάχιστον κερδίζει τις εντυπώσεις. Είναι ένα σύνθημα που δεσμεύετε εφικτά πράγματα, γνωρίζοντας ποιος τα υπόσχεται. Συνεπώς η αξία στο σύνθημα έχει να κάνει και με την αξία, τα προσόντα, την προσωπικότητα αλλά και τον χαρακτήρα του ίδιου του Δημήτρη Χριστόφια.

Μιχάλης Κ. Πούρος
Μέλος της Σ.Ε. ΑΚΕΛ Δαλιού

Retaliation to attacks not the answer

Letter sent to my University newspaper CM LIFE on September 26, 2001,
I would like to express my deepest sorrow of the terrible thing that has happened to the American people. Terrorism is always an act that can be described only by craziness. I was always saying that we should separate the innocent American people from the non-innocent American government.
It is true though that most of the American people are ignorant about U.S. foreign policy and politics in general. Judging from the last presidential campaign only 48 percent of U.S. citizens had the free time to choose their next leader! I think now that percentage would have been higher.
Twenty-seven years ago, Turkey invaded Cyprus and my family lost all property and belongings from the terrorist acts of another nation, which is still today supported militarily and financially by the U.S.
The U.S. media presents the intervention in foreign countries as the heroic innocent and correct one, and all the others are evil or terrorists. The CIA has supported so many dictatorships in Latin America, Africa and many other places in the world. Hiroshima and Nagasaki, the genocide of Native Americans, the killing of civilians in Vietnam, the depleted uranium in the Balkans as well as the Gulf War’s (chemical) scandal are some examples, and yet they appear to be the protectors of democracy and liberty.
Any country that disagrees with the U.S. foreign policy is punished with air strikes while Turkey and Israel, which are every year on the Top List of Human Rights violations, never get punished. The international law has been forgotten and international justice has lost its meaning. That is why the United Nations’ role has been deliberately diminished.
I have to be honest with you that most of the people around the world are not in love with U.S. officials. In fact they hate them. Believe me that they didn't wake up one day and say that today we will hate the American government. They have suffered from the unjust decisions of your government. They have lost brothers or mothers or their wives were raped. Your government is spreading terrorism, too, around the world. You just don't know about it because your networks show the one side of the story. The facts speak by themselves. After all, bin Laden was first trained by the CIA.
Things will get worse now with the attack of the U.S. on Afghanistan. Afghanistan is full of mountains and it’s not like the desert of Iraq. Believe me, you will lose a lot of innocent young American soldiers there. More than you will ever think about and more than what they will show you. President Bush is really acting on the basis of revenge, having no clear thinking.
When you hit somebody you should expect that they we will hit you back. Terrorism is caused by terrorism. The solution: The U.S. government should leave the nations alone. It should stop imposing policies on other nations and let the United Nations and the Security Council enforce international law based on true justice.
All this fighting, my friends, is not about hate or terrorism, but about money. There is no respect of human rights in general and the multinationals care about their millions, not about the millions of people who lose their lives on the battlefield.
Your answer should be no more war because believe me it will give you more victims, more sorrow and more problems.

Michael Pouros Central Michigan University Alumnus BSBA 1998 and MBA 2000

Just say NO

Letter sent to the Editor on January 15, 2001,

"I have problems with sleeping. I have pain in my legs, my arms and in my muscles, I'm sure it's related to my service in the Balkans," these are words of a European 20-year army veteran. He is one of a growing number of Balkan veterans who fear they are at risk from cancer and other ailments, possibly due to exposure to ammunition containing depleted uraniumDepleted uranium, a slightly radioactive heavy metal, is used in anti-armor munitions because of its penetrating power. U.S. forces fired weapons containing depleted uranium in Bosnia in 1994, 1995 and in 1999. NATO fired such weapons during its bombing of Yugoslavia. It reminds me of the Gulf War (chemicals) scandal. The U.S. and NATO officials have shown once again that they will stop at nothing unless their interests get satisfied. The so-called New World Order (similar to wrestling) has made it clear that any country that disagrees with the U.S. or NATO will get punished at any cost. The U.S. has deliberately diminished the role of the United Nations and took control of the International Court. The decisions are not based on the International Law and the Human Rights Resolutions and that's why countries such as Turkey and Israel which are every year on the Top List of Human Rights violations, never get punishment. I will ask you this: The next time a U.S. official says to you, we have to bomb them because they are bad terrorist, ugly countries, just say NO. Let the United Nations decide. Be sure that you have made the right decision and saved the lives of many people who probably will be again the victims of their new chemical experiment.
Michael Pouros (Cyprus resident, CMU alumnus, 1998, 2000)

US Presidential Elections of 2000

Letter send To the Editor of CM LIFE on October 13, 2000 ,

I come from the Republic of Cyprus, and the whole world cares about the U.S. presidential elections because the U.S. is the big police officer that controls everything politically, militarily and economically.Nowadays the United Nations serve clearly the U.S. interests. Any country that disagrees with the U.S. foreign policy is punished with air strikes. The international law has been forgotten and international justice has lost its meaning. Then we have this new fruit called “globalization,” which will only open the door to the big multinationals to make more money and exploit more people. It sounds like a Westernization policy.Some continents starve to death and the rich countries spend more money on weapons. Are these things going to change with Gore or Bush? NO. These two millionaires will just create more problems and leave their own scandal to hunt them. But on the other hand do people care?Judging from the last presidential campaign only 49 percent of the U.S. citizens had the free time to choose their next leader. Is the U.S. society like the rest of the world moving to the better? NO. Is the environment breathing better? NO. So where are we going? We are moving to our self-destruction.The inequality of wealth is the number one issue on this planet that these two candidates are deliberately forgetting. After all, if you’re not a millionaire you stand no chance to get elected as a president. The rich are getting richer and the poor are getting poorer while the middle class is vanishing.How many kids in Africa would have had food with all the money spent in the presidential campaign. The answer is in your conscience.

Michael Pouros

US Students and Global Awareness

Letter send To the Editor of CM LIFE on April 19, 2000 ,

After being four years in the United States, I came to realize that the big majority of U.S. students know very little about world geography, international issues and cultural differences. Some of the reasons that U.S. students show low interest for the rest of the world are the following:
The U.S. is a huge country. Traveling from Michigan to Florida is like traveling from Greece to Germany. ¥Geography is not highly emphasized by the educational institutions.
World news is of third and fourth priority for the majority of the media.
International news is mostly ignored, especially by the youth.
Finally, the ethnocentrism, the feeling of superiority leads the students to ignore the other "inferior" countries. There is a perception among the majority of the U.S. students that "we are the best so we don't care about the rest."
Ignorance is an intellectual disease that can be healed only by having the right education, at the right time with the right way. Therefore the educational institutions have a tremendous responsibility to correct this situation.Our university administration does not fund international education to the extent that it should. In addition, CM LIFE, a major educational tool of this campus, is doing the minimum towards global awareness. CM LIFE must have a whole or at least a half page section dedicated to internationalism and diversity. This section may talk about global issues such as the environment, cultural differences and international news. It may have interviews from CMU international students, from U.S. students that have studied abroad or even from professors that have taught abroad.CM LIFE has a great opportunity to really make a difference. It's time for both CMU's administration and CM LIFE to change.

Michael Pouros

NATO Attacks to Serbia

Letter sent To the Editor of CM LIFE on April 09, 1999 ,
Before discussing any other issue on the Kosovo problem we must ask ourselves what right or authority NATO has in these strikes. The answer is NONE. NATO was formed for a different purpose. The United Nations secretary general was very clear in his statement that you need the AUTHORITY of the U.N. to be involved in such an action.
The U.S. has deliberately bypassed this AUTHORITY and they took the INTERNATIONAL LAW into their own hands. What is other countries decide to act if the same manner claiming humanitarian issues. Who is to control them? Why do we have the U.N., since NATO is here to "protect" all the suppressed populations of the world? The role of the U.N. as the international judge has been deliberately diminished by the U.S. and NATO in order for them to take the role of the International Police Officer who doesn't even have a warrant for anybody's arrest.
Why didn't NATO attack Israel for murdering Palestinians every day?
Why didn't NATO attack Turkey that is violating basic human rights of millions of Kurds?
Why didn't NATO attack Turkey for invading Cyprus and causing 200,000 refugees?
The answer is simple. NATO is not there because it fell suddenly in love with the Ethnic Albanians but because its interests are served. Besides, most of the humanity knows that Iraq was only bombed because of the oil issue. The U.S. always selects which countries to blame for violations of human rights enforcing the formula of double-face politics. Is the U.S. so innocent that it can judge everybody else? They are talking about the genocide of the Albanians. But the U.S. government has until today refused to ratify the United Nations Convention on Genocide because it risks the danger to be found guilty of genocide against the Native Americans.
The NATO strikes are outrageous. As outrageous as the fact that many Americans believe that Kosovo is in the Middle East or Asia. Also, the U.S. media in its big majority is so biased. The American people deserve to know the truth that behind all those advertisements of B52s there are great dangers. What happens if NATO decides to send ground troops? How many innocent Americans have to die before the president of this country will say "Stop, enough?"
Even NATO countries don't agree with each other. In fact, only the U.S. and the United Kingdom insist with the bombing, because they want Milocevic's head. But as we all know this will never happen, as it didn't happen with Saddam Hussein. The ones that really suffer are the civilians, both Serbs and Albanians. The people of Iraq are suffering today and children die every day from starvation.
NATO has no business there. These issues are for the United Nations to solve because it is the only body that has the AUTHORITY to do so. Enforce the Power of Law and not the Law of Power!
If the U.S. really wants to help, it can really help all these millions of people starving on this earth. The U.S. is producing wheat that is enough to fill three planets, but most of it is wasted in order to keep prices up!
I used to think that humanity has made big progress. I was so mistaken! We still continue to kill each other like animals. We are even worse because animals kill to survive, human beings have killed so many times for more reasons than survival!
It's a shame!

Michalis Pouros