Αναρτήσεις
Άρθρο - Δεκέμβριος 2008
Βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα νιώθεις μέσα σου μια απέραντη λύπη. Λύπη για το πώς κατάντησε αυτή η χώρα, διότι περί κατάντιας πρόκειται. Μια χώρα που δίδαξε τον κόσμο τόσα πολλά ιδεώδη όπως η Δημοκρατία, το Ολυμπιακό πνεύμα και έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα ένα απέραντο Πολιτιστικό πλούτο.
Δυστυχώς, η Ελλάδα του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα δεν έχει ούτε την παραμικρή σχέση με την Ελλάδα του χαώδους σήμερα. Και εκεί που νομίζαμε ότι οι Ολυμπιακοί του 2004 ανάστησαν αυτή την χώρα, λίγα χρόνια μετά τόσο τα πολλαπλά σκάνδαλα όσο και οι πετροπόλεμοι την βύθισαν ακόμη πιο πολύ στο σκοτάδι και την μιζέρια.
Ως γνήσιοι Έλληνες ρίχνουμε το φταίξιμο πάντα στους άλλους. Όπως και με τις πυρκαγιές που κάποιοι έλεγαν για «ασύμμετρη απειλή» έτσι και σήμερα κάποιοι άλλοι βλέπουν ξένο δάκτυλο πίσω από τον συνεχή πετροπόλεμο και τις εξεγέρσεις.
Τελικά η λέξη αυτοκριτική είναι μόνο για να βρίσκεται στο Ελληνικό λεξικό αφού πρακτικά ο Ελληνικός εγωισμός την αποφεύγει επιμελώς. Μόνο με την αυτοκριτική μας θα αντιληφθούμε γιατί οι νέοι έχουν μετατραπεί σε αναρχικές ωρολογιακές βόμβες.
Πολλά λέχθηκαν για τις αιτίες αυτού του τρομακτικού σκηνικού. Εγώ καταλήγω στα ακόλουθα:
-Φταίει το Ελληνικό πολιτικό κατεστημένο που επικεντρώνεται στα δύο μεγάλα κόμματα τα οποία έγινα συνώνυμο των σκανδάλων και της διαφθοράς.
-Φταίει η Ελληνική οικογένεια που δεν έχει τον χρόνο αλλά ούτε και τις γνώσεις να διαμορφώσει και να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα παιδιά της.
-Φταίει η Ελληνική Παιδεία που ταλανίζεται από καταλήψεις και απαρχαιωμένες αντιλήψεις.
-Φταίει η Ελληνική τηλεόραση που βομβαρδίζει καθημερινά τον Ελληνικό λαό με σαχλά μηνύματα και υποκουλτούρα.
-Φταίει η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία που έχει επικεντρωθεί στην ανάπτυξη πλούτου και στο κτίσιμο μεγαλοπρεπών χρυσαφένιων ναών αντί στην πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου.
-Φταίει η Ελληνική αστυνομία που για ακόμα μια φορά έχει ξεφύγει από τον πραγματικό της ρόλο και σκοπό.
Συνεπώς, όλοι αυτοί η θεσμοί της Ελληνικής κοινωνίας έχουν αποτύχει με αποτέλεσμα να υπάρχει δυσφορία, εξαγρίωση κυρίως από την νεολαία που αρνείται να κληρονομήσει αυτό το παρόν, σαν μέλλον. Είναι η εύκολη λύση να ρίξουμε το φταίξιμο σε αναρχικούς, σε ταραχοποιά στοιχεία, σε ναρκομανής και κουκκουλλοφόρους λες και αυτοί μας ήρθαν από το διάστημα, ξεχνώντας ότι και αυτοί είναι δημιουργήματα του ίδιου κοινωνικού συστήματος. Ένα σύστημα που τρώει τα παιδιά του αφού δημιουργεί οικονομικά και άλλα αδιέξοδα στην νεολαία και όχι μόνο.
Υπάρχει και η άποψη ότι τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα έχουν συμβεί και σε άλλες χώρες όπως, στην Γαλλία με τις εξεγέρσεις των μεταναστών, και στις ΗΠΑ με τον ξυλοδαρμό Αφροαμερικανών. Σωστή η επισήμανση αφού θεωρώ ότι όλες οι εξεγέρσεις πηγάζουν από τις παρενέργειες του ίδιου οικονομικού μοντέλου που έχει δυστυχώς επικρατήσει και μας διδάσκει ότι για να έχουν κάποιοι πολλά κάποιοι άλλοι θα πρέπει να έχουν λίγα (δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία). Ένα σκεπτικό που το δεχόμαστε με μεγάλη αφέλεια και σαν φυσικό επακόλουθο της «κατασκευής» του ανθρώπου. Ενώ υπηρετούμε ένα σύστημα που βασίζεται στον ανταγωνισμό και στην επικράτηση του πιο δυνατού σαν γνήσιοι υποκριτές βάζουμε και τον σταυρό μας κάθε λίγο στο όνομα του Χριστού που μίλησε μεταξύ άλλων και για «ισότητα». Ένα θέμα που η εκκλησία μας αποφεύγει να τονίζει γιατί δεν της συμφέρει το μοίρασμα των Χιτώνων. Με ένα τέτοιο σύστημα λοιπόν, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και αυτός που δεν «τρώει» γενικώς είναι ο χαζός, τότε γιατί μας ξαφνιάζουν αυτά που βλέπουμε. Το σύστημα είναι ένοχο και έχει διαβρώσει όλους τους θεσμούς που έχω προαναφέρει και οι οποίοι αποτελούν τις βάσεις για μια σωστή και υγιή κοινωνία.
Αυτοκριτική λοιπόν. Πρέπει επιτέλους να παραδεχτούμε τις αιτίες του προβλήματος και να αρχίσει μια προληπτική προσέγγιση για διόρθωση της ανωμαλίας που υπάρχει. Θα πρέπει να επικρατήσουν τα έξυπνα μυαλά αντί τα πονηρά. Να επικρατήσει το πνεύμα αντί η ύλη. Μπορεί αυτά που γράφω να τα θεωρείται σαν ουτοπία όμως, δεν υπάρχει επιλογή. Αλίμονο μας εάν δεχτούμε ότι αυτό είναι το πεπρωμένο μας. Αλίμονο μας εάν δεχτούμε το σήμερα ως το αύριο.
Εάν δεν αλλάξουμε φιλοσοφία στον τρόπο που προσεγγίζουμε τα πολλά κοινωνικά προβλήματα, δεν θα πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι παρόμοιες εξεγέρσεις θα υπάρχουν και στο μέλλον. Θεωρώ ότι θα αποτελούν ένα συχνό φαινόμενο και είναι ευτύχημα που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έκτισαν τον Παρθενώνα πάνω σε ένα λόφο. Ευτυχώς που δεν τον έκτισαν στο Σύνταγμα γιατί τα κομμάτια του θα ήταν διασκορπισμένα στους δρόμους και τα καταστήματα της Αθήνας. Ευτυχώς που έκτισαν αυτό τον φάρο Πολιτισμού πάνω σε ένα λόφο για να μας δίνει μια ελπίδα ότι ο άνθρωπος μπορεί να επανέλθει, να μεγαλουργήσει ξανά και να καταφέρει πολλά. Η ελπίδα μας λοιπόν με όλα αυτά τα λυπηρά που βλέπουμε ο λόφος του Παρθενώνα…αυτός μας απέμεινε!
Μιχάλης Κ. Πούρος
εκ Βατυλής
Δυστυχώς, η Ελλάδα του Σωκράτη, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα δεν έχει ούτε την παραμικρή σχέση με την Ελλάδα του χαώδους σήμερα. Και εκεί που νομίζαμε ότι οι Ολυμπιακοί του 2004 ανάστησαν αυτή την χώρα, λίγα χρόνια μετά τόσο τα πολλαπλά σκάνδαλα όσο και οι πετροπόλεμοι την βύθισαν ακόμη πιο πολύ στο σκοτάδι και την μιζέρια.
Ως γνήσιοι Έλληνες ρίχνουμε το φταίξιμο πάντα στους άλλους. Όπως και με τις πυρκαγιές που κάποιοι έλεγαν για «ασύμμετρη απειλή» έτσι και σήμερα κάποιοι άλλοι βλέπουν ξένο δάκτυλο πίσω από τον συνεχή πετροπόλεμο και τις εξεγέρσεις.
Τελικά η λέξη αυτοκριτική είναι μόνο για να βρίσκεται στο Ελληνικό λεξικό αφού πρακτικά ο Ελληνικός εγωισμός την αποφεύγει επιμελώς. Μόνο με την αυτοκριτική μας θα αντιληφθούμε γιατί οι νέοι έχουν μετατραπεί σε αναρχικές ωρολογιακές βόμβες.
Πολλά λέχθηκαν για τις αιτίες αυτού του τρομακτικού σκηνικού. Εγώ καταλήγω στα ακόλουθα:
-Φταίει το Ελληνικό πολιτικό κατεστημένο που επικεντρώνεται στα δύο μεγάλα κόμματα τα οποία έγινα συνώνυμο των σκανδάλων και της διαφθοράς.
-Φταίει η Ελληνική οικογένεια που δεν έχει τον χρόνο αλλά ούτε και τις γνώσεις να διαμορφώσει και να διαπαιδαγωγήσει σωστά τα παιδιά της.
-Φταίει η Ελληνική Παιδεία που ταλανίζεται από καταλήψεις και απαρχαιωμένες αντιλήψεις.
-Φταίει η Ελληνική τηλεόραση που βομβαρδίζει καθημερινά τον Ελληνικό λαό με σαχλά μηνύματα και υποκουλτούρα.
-Φταίει η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία που έχει επικεντρωθεί στην ανάπτυξη πλούτου και στο κτίσιμο μεγαλοπρεπών χρυσαφένιων ναών αντί στην πνευματική καλλιέργεια του ποιμνίου.
-Φταίει η Ελληνική αστυνομία που για ακόμα μια φορά έχει ξεφύγει από τον πραγματικό της ρόλο και σκοπό.
Συνεπώς, όλοι αυτοί η θεσμοί της Ελληνικής κοινωνίας έχουν αποτύχει με αποτέλεσμα να υπάρχει δυσφορία, εξαγρίωση κυρίως από την νεολαία που αρνείται να κληρονομήσει αυτό το παρόν, σαν μέλλον. Είναι η εύκολη λύση να ρίξουμε το φταίξιμο σε αναρχικούς, σε ταραχοποιά στοιχεία, σε ναρκομανής και κουκκουλλοφόρους λες και αυτοί μας ήρθαν από το διάστημα, ξεχνώντας ότι και αυτοί είναι δημιουργήματα του ίδιου κοινωνικού συστήματος. Ένα σύστημα που τρώει τα παιδιά του αφού δημιουργεί οικονομικά και άλλα αδιέξοδα στην νεολαία και όχι μόνο.
Υπάρχει και η άποψη ότι τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα έχουν συμβεί και σε άλλες χώρες όπως, στην Γαλλία με τις εξεγέρσεις των μεταναστών, και στις ΗΠΑ με τον ξυλοδαρμό Αφροαμερικανών. Σωστή η επισήμανση αφού θεωρώ ότι όλες οι εξεγέρσεις πηγάζουν από τις παρενέργειες του ίδιου οικονομικού μοντέλου που έχει δυστυχώς επικρατήσει και μας διδάσκει ότι για να έχουν κάποιοι πολλά κάποιοι άλλοι θα πρέπει να έχουν λίγα (δηλαδή η μεγάλη πλειοψηφία). Ένα σκεπτικό που το δεχόμαστε με μεγάλη αφέλεια και σαν φυσικό επακόλουθο της «κατασκευής» του ανθρώπου. Ενώ υπηρετούμε ένα σύστημα που βασίζεται στον ανταγωνισμό και στην επικράτηση του πιο δυνατού σαν γνήσιοι υποκριτές βάζουμε και τον σταυρό μας κάθε λίγο στο όνομα του Χριστού που μίλησε μεταξύ άλλων και για «ισότητα». Ένα θέμα που η εκκλησία μας αποφεύγει να τονίζει γιατί δεν της συμφέρει το μοίρασμα των Χιτώνων. Με ένα τέτοιο σύστημα λοιπόν, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και αυτός που δεν «τρώει» γενικώς είναι ο χαζός, τότε γιατί μας ξαφνιάζουν αυτά που βλέπουμε. Το σύστημα είναι ένοχο και έχει διαβρώσει όλους τους θεσμούς που έχω προαναφέρει και οι οποίοι αποτελούν τις βάσεις για μια σωστή και υγιή κοινωνία.
Αυτοκριτική λοιπόν. Πρέπει επιτέλους να παραδεχτούμε τις αιτίες του προβλήματος και να αρχίσει μια προληπτική προσέγγιση για διόρθωση της ανωμαλίας που υπάρχει. Θα πρέπει να επικρατήσουν τα έξυπνα μυαλά αντί τα πονηρά. Να επικρατήσει το πνεύμα αντί η ύλη. Μπορεί αυτά που γράφω να τα θεωρείται σαν ουτοπία όμως, δεν υπάρχει επιλογή. Αλίμονο μας εάν δεχτούμε ότι αυτό είναι το πεπρωμένο μας. Αλίμονο μας εάν δεχτούμε το σήμερα ως το αύριο.
Εάν δεν αλλάξουμε φιλοσοφία στον τρόπο που προσεγγίζουμε τα πολλά κοινωνικά προβλήματα, δεν θα πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι παρόμοιες εξεγέρσεις θα υπάρχουν και στο μέλλον. Θεωρώ ότι θα αποτελούν ένα συχνό φαινόμενο και είναι ευτύχημα που οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έκτισαν τον Παρθενώνα πάνω σε ένα λόφο. Ευτυχώς που δεν τον έκτισαν στο Σύνταγμα γιατί τα κομμάτια του θα ήταν διασκορπισμένα στους δρόμους και τα καταστήματα της Αθήνας. Ευτυχώς που έκτισαν αυτό τον φάρο Πολιτισμού πάνω σε ένα λόφο για να μας δίνει μια ελπίδα ότι ο άνθρωπος μπορεί να επανέλθει, να μεγαλουργήσει ξανά και να καταφέρει πολλά. Η ελπίδα μας λοιπόν με όλα αυτά τα λυπηρά που βλέπουμε ο λόφος του Παρθενώνα…αυτός μας απέμεινε!
Μιχάλης Κ. Πούρος
εκ Βατυλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου