Αναρτήσεις
Άρθρο Μάρτιος 2009
Φτάνοντας στο Ντουπάϊ μαγεύεσαι από την χλιδή. Τίποτα δεν θυμίζει ότι εκεί προΰπήρχε έρημος. Το νέο αεροδρόμιο είναι υπερσύχρονο, πολυτελές και μεγαλοπρεπές επιβεβαιώνοντας στο μυαλό μου ότι το πετρέλαιο κάνει θαύματα.
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο μένεις έκθαμβος για τα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα. Ως προορισμός το Ντουπάϊ, έχει βρει τον τρόπο να διαφοροποιηθεί μέσα από μοναδικά αριστουργήματα ώστε να προσελκύει επισκέπτες αλλά και για να μετατρέψει την έρημο σε ένα σημαντικό πολυεθνικό επαγγελματικό κέντρο. Σίγουρα το χρήμα είναι η κινητήρια δύναμη και εδώ φαίνεται ότι έχει συμβάλει τα μέγιστα ώστε το μέρος αυτό να αποκτήσει μια παγκόσμια φήμη. Επιπλέον σημαντικό ρόλο στο Ντουπάϊ διαδραματίζει η καινοτομία, η ευρηματικότητα και η δημιουργικότητα στην κατασκευή έργων. Έφεραν νερό στην έρημο δημιουργώντας ολόκληρες λίμνες και έκαναν την θάλασσα ξηρά. Έχουν επενδυθεί πολλά για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα. Από την άλλη, η αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος έχει προκαλέσει περιβαλλοντικές αντιδράσεις για τις συνέπειες αυτών των έργων.
Μάθαμε για το Ντουπάϊ μέσα από σειρά μηνυμάτων στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο και η πραγματική εικόνα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή. Υπάρχουν όμως και εικόνες που δεν έρχονται ποτέ στις οθόνες μας και αφορούν τις συνθήκες των εργατών που εργάζονται σε αυτά τα μεγάλα έργα. Διπλές βάρδιες αφού ο χρόνος είναι χρήμα και χαμηλοί μισθοί ώστε να μεγιστοποιούνται τα κέρδη. Μπορεί οι ουρανοξύστες στο Ντουπάϊ να στοχεύουν τον ουρανό, όμως οι μισθοί των εργατών πιάνουν πάτο. Επιβεβαίωσα στο μυαλό μου για ακόμη μια φορά ότι όπου υπάρχει πλούτος, υπάρχει φτώχεια αφού τα δύο αλληλοεξαρτώνται και αλληλοσυνδέονται όπως τον θύτη με το θύμα.
Είναι σωστό να θέτεις οράματα και να τα υλοποιείς αποτελεσματικά αλλά στην πορεία δεν πρέπει ή καλύτερα δεν επιτρέπεται να χάσεις βασικές ανθρώπινες αξίες όπως είναι οι σωστές εργασιακές συνθήκες, η δίκαιη αμοιβή αλλά και γενικά ο σεβασμός στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Φεύγοντας από το Ντουπάϊ τα αισθήματα μου είναι ανάμικτα. Ας έκτιζαν ένα ουρανοξύστη λιγότερο για να σμικρύνουν τουλάχιστον οι οικονομικές ανισότητες. Τελικά τι ωφελεί να κτίσεις το πιο ψηλό κτίριο του κόσμου όταν κατεδαφίζεις ανθρώπινες ψυχές. Στο μυαλό μου θα ήταν πολύ πιο όμορφα αυτά τα αρχιτεκτονικά θαύματα εάν γίνονταν με ένα πολύ πιο όμορφο τρόπο…
Μιχάλης Κ. Πούρος
Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο μένεις έκθαμβος για τα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα. Ως προορισμός το Ντουπάϊ, έχει βρει τον τρόπο να διαφοροποιηθεί μέσα από μοναδικά αριστουργήματα ώστε να προσελκύει επισκέπτες αλλά και για να μετατρέψει την έρημο σε ένα σημαντικό πολυεθνικό επαγγελματικό κέντρο. Σίγουρα το χρήμα είναι η κινητήρια δύναμη και εδώ φαίνεται ότι έχει συμβάλει τα μέγιστα ώστε το μέρος αυτό να αποκτήσει μια παγκόσμια φήμη. Επιπλέον σημαντικό ρόλο στο Ντουπάϊ διαδραματίζει η καινοτομία, η ευρηματικότητα και η δημιουργικότητα στην κατασκευή έργων. Έφεραν νερό στην έρημο δημιουργώντας ολόκληρες λίμνες και έκαναν την θάλασσα ξηρά. Έχουν επενδυθεί πολλά για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα. Από την άλλη, η αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος έχει προκαλέσει περιβαλλοντικές αντιδράσεις για τις συνέπειες αυτών των έργων.
Μάθαμε για το Ντουπάϊ μέσα από σειρά μηνυμάτων στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο και η πραγματική εικόνα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή. Υπάρχουν όμως και εικόνες που δεν έρχονται ποτέ στις οθόνες μας και αφορούν τις συνθήκες των εργατών που εργάζονται σε αυτά τα μεγάλα έργα. Διπλές βάρδιες αφού ο χρόνος είναι χρήμα και χαμηλοί μισθοί ώστε να μεγιστοποιούνται τα κέρδη. Μπορεί οι ουρανοξύστες στο Ντουπάϊ να στοχεύουν τον ουρανό, όμως οι μισθοί των εργατών πιάνουν πάτο. Επιβεβαίωσα στο μυαλό μου για ακόμη μια φορά ότι όπου υπάρχει πλούτος, υπάρχει φτώχεια αφού τα δύο αλληλοεξαρτώνται και αλληλοσυνδέονται όπως τον θύτη με το θύμα.
Είναι σωστό να θέτεις οράματα και να τα υλοποιείς αποτελεσματικά αλλά στην πορεία δεν πρέπει ή καλύτερα δεν επιτρέπεται να χάσεις βασικές ανθρώπινες αξίες όπως είναι οι σωστές εργασιακές συνθήκες, η δίκαιη αμοιβή αλλά και γενικά ο σεβασμός στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Φεύγοντας από το Ντουπάϊ τα αισθήματα μου είναι ανάμικτα. Ας έκτιζαν ένα ουρανοξύστη λιγότερο για να σμικρύνουν τουλάχιστον οι οικονομικές ανισότητες. Τελικά τι ωφελεί να κτίσεις το πιο ψηλό κτίριο του κόσμου όταν κατεδαφίζεις ανθρώπινες ψυχές. Στο μυαλό μου θα ήταν πολύ πιο όμορφα αυτά τα αρχιτεκτονικά θαύματα εάν γίνονταν με ένα πολύ πιο όμορφο τρόπο…
Μιχάλης Κ. Πούρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου